Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piec chlebowy – piec (często budowany na zewnątrz domostwa lub wolnostojący[1][2]) przeznaczony do wypieku chleba, opalany najczęściej drewnem lub węglem drzewnym[3].
W początkowej fazie swojej historii chleb miał formę płaskich placków lub kołaczy, a pierwsze piece do jego wypieku pojawiły się w starożytnym Egipcie, a potem (za pośrednictwem Greków[3]) w Rzymie, w okresie panowania Oktawiana Augusta (zamknięte z łukowatymi stropami). Z czasem chleb przybrał kształt bochna i powstawał głównie poprzez pieczenie w popiele, a potem na rozgrzanych kamieniach, rusztach, czy blachach. Egipskie piece miały stożkowaty kształt i były obudowane cegłami. Rozwijany w Europie w kolejnych wiekach był rzymski typ pieca, zamknięty i wyposażony w łukowy strop[4]. Tradycyjne piece chlebowe budowane były w przeszłości przede wszystkim z gliny i słomy. Wykorzystywane były również inne materiały, np. szamot, kamień, a obecnie również beton[5].
Współcześnie piece chlebowe powstają w domach, ogrodach przydomowych, restauracjach i pełnią różne funkcje, także wędzarnicze[4].
Centralnym elementem pieca chlebowego jest komora z paleniskiem (tzw. tłem[1]) osadzona, w przypadku obiektu wolnostojącego, na fundamencie. Wnętrze ma najczęściej kształt zbliżony do owalu i jest zwieńczone kopułą zbudowaną na planie łuku, co zapewnia równomierna nagrzewanie wnętrza. Dym odprowadzany jest przez komin usytuowany z boku lub z przodu pieca, choć istnieją konstrukcje bez kominów[5]. Niektóre z pieców chlebowych posiadały konstrukcję dachową (np. drewnianą, krytą dachówkami)[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.