Papirus 41 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecko-koptyjski rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VIII wiek. Zawiera fragmenty Dziejów Apostolskich.

Szybkie fakty Data powstania, Rodzaj ...
Papirus 41
Data powstania

VIII wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

Zawartość

Dzieje Apostolskie 17-22 †

Język

grecko-koptyjski

Typ tekstu

tekst zachodni

Kategoria

III

Miejsce przechowywania

Wiedeń

Zamknij

Opis

Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Dziejów Apostolskich[1].

Tekst grecki zawiera: Dz 17:28-18:2.17-18.22-25.27; 19:1-4.6-8.13-16.18-19; 20:9-13.15-16.22-24.26-38; 21:3.4.26-27; 22:11-14.16-17.

Tekst koptyjski zawiera: Dz 17:30-18:2.25.27-28; 19:2-8.15.17-19; 20:11-16.24-28; 20:36-21:3; 22:12-14.16-17.

Tekst

Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst zachodni, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III[1].

W Dz 21,1 przekazuje wariant Παταρα και Μυρα zamiast Παταρα, wariant wspierany jest przez Dgr, gig, (itph Hyram) vgmss copsa[2];

Historia

Fragmenty rękopisu odkryto w Fajum. Tekst rękopisu opublikowany został przez Friedricha Bilabel w 1924 roku[3], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 41[4].

Rękopis datowany jest przez INTF na wiek VIII[1].

Obecnie przechowywany jest w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 17973, 26133, 35831, 39783) w Wiedniu[1].

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.