Opactwo Corvey

Opactwo Corvey (niem. Fürstabtei Corvey), hist. Opactwo w Nowej Korbei – dawne benedyktyńskie opactwo nad rzeką Wezerą, 2 km na północny wschód od Höxter, w Nadrenii Północnej-Westfalii.

Opactwo Corvey

Fürstabtei Corvey

nr rej. 1447 UNESCO
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Nadrenia Północna-Westfalia
Miejscowość	okolice Höxter
Kościół	rzymskokatolicki
Rodzaj klasztoru	Opactwo
Właściciel	Benedyktyni
Data budowy	822
Położenie na mapie Nadrenii Północnej-Westfalii Opactwo Corvey
Położenie na mapie Niemiec Opactwo Corvey
51°46′42″N 9°24′36″E
Strona internetowa

Karoliński westwerk kościoła i „civitas” w Corvey^[1][a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Niemcy
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	II, III, IV
Region[b]	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Opactwo ufundowano w roku 815, wkrótce po chrystianizacji Sasów. W 822 roku klasztor został przeniesiony w obecne miejsce, nad brzegiem Wezery. Opactwo było ulokowane w korzystnym ekonomicznie miejscu, na przecięciu szlaków komunikacyjnych, należało do najważniejszych karolińskich sanktuariów w IX wieku, było często odwiedzane przez Karolingów.

Nazwa Nowa Korbea nawiązuje do Korbei (dziś Corbie) w Pikardii (Francja), gdzie istnieje opactwo benedyktyńskie założone w 657 roku.

W 2014 roku opactwo zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO^[2].

Osoby związane z opactwem

• Widukind z Korbei – kronikarz, autor kroniki Dzieje Sasów, w której znajduje się najstarsza wzmianka o Mieszku I