Ogrodniki (rejon postawski)

Ogrodniki (biał. Агароднікі; ros. Огородники) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Nowosiółki.

Ogrodniki

Агароднікі

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	postawski
Sielsowiet	Juńki
Populacja (2009) • liczba ludności	14[1]
Położenie na mapie obwodu witebskiego Ogrodniki
Położenie na mapie Białorusi Ogrodniki
55°01′30″N 26°55′28″E

Historia

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim^{[uwaga 1]}, w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Mańkowicze (od 1927 gmina Hruzdowo)^[2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 242 osób, 34 było wyznania rzymskokatolickiego, a 208 prawosławnego. Jednocześnie 16 mieszkańców zadeklarowało polską, a 226 białoruską przynależność narodową. Było tu 47 budynków mieszkalnych^[3]. W 1931 w 44 domach zamieszkiwało 229 osób^[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Hruzdowie i prawosławnej w Mańkowiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Mańkowiczach^[5].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Uwagi

1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
2. Dz.U. z 1927 r. nr 13, poz. 102
3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 27.
4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 39.
5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1177.