Neoproterozoik

Neoproterozoik (ang. Neoproterozoic)

• w sensie geochronologicznym: ostatnia era proterozoiku, trwająca 458 milionów lat (od 1000 do 542,0 mln lat temu). Neoproterozoik jest młodszy od mezoproterozoiku a starszy od paleozoiku. Dzieli się na trzy okresy: ton, kriogen i ediakar.

• w sensie chronostratygraficznym: najwyższy eratem proterozoiku, dzielący się na trzy systemy: ton, kriogen i ediakar.

Neoproterozoik

1000–538,8 mln lat temu

PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q

Tabela stratygraficzna

poprzedni okres mezoproterozoik następny okres paleozoik

W erze tej powstały złoża ropy naftowej w dystrykcie Athabaska, w Kanadzie, a także sól kamienna w Afryce Zachodniej i Australii^[1].

Ważniejsze wydarzenia

Era	Okres (mln lat temu)	Geologia	Biologia
Neoproterozoik
	ediakar (635-541)	Ok. 600 milionów lat temu tworzy się superkontynent Pannocja, który rozpada się 60 milionów lat później. Powstają paleozoiczne oceany Japetus i Prototetyda.	Fauna ediakarańska dominuje w morzach.
	kriogen (720-635)	Największe zlodowacenia w historii - być może nawet obejmujące całą planetę. Superkontynent Rodinia rozpada się całkowicie, powstaje ocean Panthalassa.	Najstarsze skamieniałości gąbek.
	ton (1000-720)	Początek rozpadu superkontynentu Rodinii.	Pierwsza radiacja akritarchów.