Natasha Saint-Pier
kanadyjska piosenkarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Natasha Saint-Pierre, Natasha St-Pier (ur. 10 lutego 1981 roku w Bathurst w Nowym Brunszwiku) – kanadyjska piosenkarka popowa, rockowa i jazzowa pochodzenia akadiańskiego.
 Natasha St-Pier (2012) | |
| Imię i nazwisko |
Natasha Saint-Pierre |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1996 |
| Wydawnictwo |
Sony BMG, Columbia Records, Twin Music, Guy Cloutier Communications |
| Powiązania | |
| Strona internetowa | |
Reprezentantka Francji z utworem „Je n’ai que mon âme” w 46. Konkursie Piosenki Eurowizji (2001).
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodziła się w Bathurst w prowincji Nowy Brunszwik, jest córką dyrektora więzienia Mario St-Pierre'a i pielęgniarki położnej Rose-Marie Bard. Razem z młodszym o cztery lata bratem Jonathanem została wychowana w Saint-Hilaire Baker-Brook. Uczęszczała do szkoły średniej o profilu biologicznym.
W wieku ośmiu lat zaczęła pobierać lekcje muzyki – śpiewu klasycznego i popularnego oraz gry na fortepianie, a także tańca – baletu i jazzu. Jakiś czas później została doceniona przez swojego nauczyciela muzyki, który zaangażował ją do przedstawienia musicalowego, gdzie wykonała utwór „Mon cadeau” z repertuaru Elsy. W 1992 została dostrzeżona przez Alaina Morisoda i zaproszona do udziału w programie dla młodych talentów Sweet People Show, realizowanego przez lokalną telewizję w Quebecu. W kolejnym roku została najmłodszą finalistką konkursu Le pouvoir de la chanson, po którego zakończeniu producenci Regean i Michela Lacroix zaoferowali jej podpisanie pierwszego kontraktu płytowego z ich wytwórnią Mi Re La. W lipcu 1995 nagrała piosenkę „Le parcours du coeur”, napisaną z okazji piątej rocznicy założenia fundacji Maurice Tanguaya zajmującej się upośledzonymi dziećmi.
W sierpniu 1996 wydała swój debiutancki album studyjny pt. Emergence, nad którym pracowała ze Steve'em Baracattem. Płytę promowała singlami: „Il ne sait pas” i „Sans le savoir”[1]. Po wydaniu płyty zerwała umowę ze swoimi agentami, co tłumaczyła rozbieżnościami w postrzeganiu dalszego rozwoju artystycznego. Po rozstaniu z firmą przerwała karierę na niecałe trzy lata. Negocjacje między prawnikami obu stron dotyczące zerwanego kontraktu trwały przeszło dwa lata. Producent Guy Cloutier postanowił wówczas pomóc St-Pier i zaproponował jej współpracę, w którą zainwestował w dalszy rozwój jej kariery ok. miliona dolarów kanadyjskich.
Pod koniec lat 90. podczas trasy koncertowej w Quebecu otrzymała propozycję zastąpienia aktorki Julie Zenatti w roli Fleur-de-lys w spektaklu Notre Dame de Paris (reż. Luc Plamondon). Dzięki występowi w spektaklu została zaangażowana w produkcję brytyjskiej wersji musicalu, gdzie zagrała u boku Tiny Areny. W 2000 nagrała piosenkę „My Heart If You Will Swear” umieszczoną na płycie zawierającej utwory ze spektaklu[2]. W 2001, reprezentując Francji z utworem „Je n’ai que mon âme”[3], zajęła czwarte miejsce w finale 46. Konkursu Piosenki Eurowizjiw Kopenhadze[4][5]. Po udziale w konkursie została laureatką wielu nagród przemysłu muzycznego w Kanadzie i Francji, odbyła kilka międzynarodowych tras koncertowych. Zaśpiewała także na jubileuszu 60-lecia urodzin Johnny'ego Hallydaya. W tym samym roku wydała album pt. À chacun son histoire[6].
W marcu 2002 wydała album pt. De l'amour le mieux[7], z którą zadebiutowała na trzecim miejscu listy najczęściej kupowanych albumów we Francji[8] i dotarła do trzeciej pozycji na Belgii[9] i ósmego w Polsce[10][11]. Płytę promowała singlami: „Nos rendez-vous”[12][13] i „Tu trouveras”[14][15], z którym dotarła do trzeciego miejsca listy przebojów we Francji[16] i w Belgii[17]. W tym samym roku została jedną z gwiazd koncertu Przeboje Jedynki organizowanego przez Telewizję Polską[18].
W lipcu 2003 wydała album pt. L'instant d'apres[19], z którym zadebiutowała na trzecim miejscu listy bestsellerów we Francji[20] oraz na 11. miejscu w Belgii[21] i na 17. w Polsce[22]. Płytę promowała singlami: „Tant que c’est toi”[23] i „Mourir demain”, który nagrała z Pascalem Obispo[24].
Na przełomie 2003 i 2004 wydała dwa dwupłytowe albumy kompilacyjne, na których umieściła swoje najpopularniejsze piosenki[25][26], a także debiutanckie wydawnictwo koncertowe pt. Un instant avec Natasha St Pier[27]. Na początku stycznia 2006 wydała album studyjny pt. Longueur d'ondes[28][29], z którym zadebiutowała na szczycie listy najczęściej kupowanych płyt we Francji[30] i dotarła m.in. do drugiego miejsca notowania w Belgii[31] i 29. miejsca w Polsce[32]. Za krajową sprzedaż albumu w ponad 160 tys. egzemplarzy we Francji odebrała certyfikat złotej płyty[33]. W tym samym roku przyleciała do Polski na zaproszenie tygodnika „Gala” i zagrała minikoncert podczas uroczystej ceremonii wręczenia statuetek Róże Gali.
W listopadzie 2008 wydała album, zatytułowany po prostu Natasha St-Pier[34][35]. W kolejnym roku premierę miała trzecia składanka jej przebojów pt. 10 ans de succes, którą wydała z okazji 10-lecia działalności artystycznej[36]. 31 marca 2015 zaśpiewała utwór „Je n’ai que mon âme” podczas koncertu jubileuszowego Eurovision Song Contest’s Greatest Hits przygotowanego przez BBC z okazji 60-lecia istnienia Konkursu Piosenki Eurowizji[37].
Życie prywatne
9 marca 2012 w Lit-et-Mixe poślubiła Grégory'ego Quillacqa, sapera i członka paryskiej brygady strażaków specjalizujących się w gaszeniu pożarów nawodnych i podwodnych[38]. Mają córkę, Bixente Maxime[39]. W 2021 ogłosiła separację z mężem.
Jest wegetarianką[40] i chrześcijanką wyznania katolickiego. Naucza też jogi[41] i od czasu do czasu nurkuje.
Dyskografia
Albumy
| Rok | Album | Pozycja | Ilość sprzedanych płyt | Certyfikat | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| FR[42] | BEL (Fl)[43] | SUI[44] | ||||
| 1996 | Émergence | — | — | — | — | — |
| 2001 | À chacun son histoire | 37 | 23 | — | 150 000 |
|
| 2002 | De l'amour le mieux | 3 | 3 | 12 | 750 000 | |
| 2003 | L'Instant d'après | 3 | 6 | 14 | 450 000 |
|
| 2006 | Longueur d'ondes | 1 | 2 | 11 | 200 000 | — |
| 2008 | Natasha St—Pier | 16 | 16 | 63 | 25 000 | — |
| 2009 | Tu trouveras... 10 ans de succès | 23 | 31 | — | 50 000 | — |
| 2012 | Bonne nouvelle | 11 | 11 | 80 | 30 000 | — |
| 2013 | Thérèse, vivre d'amour | 2 | 4 | — | 60 000 | — |
| 2015 | Mon Acadie | 16 | 18 | 62 | 14 000 | — |
| 2017 | L'Alphabet des Animaux | 78 | 68 | — | 2 500 | |
| 2018 | Thérèse de Lisieux – Aimer c’est tout donner | 23 | 55 | 40 | 40 000 | |
| 2020 | Croire | |||||
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.