Mychajło Kaczkowski

Mychajło Kaczkowski, ukr. Михайло Качковський (ur. 29 lipca 1802 w Dębnie, zm. 20 sierpnia 1872 w Kronsztadzie) – ukraiński działacz społeczny i polityczny, pisarz, publicysta, prawnik.

Mychajło Kaczkowski

Михайло Качковський

Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1802 Dębno
Data i miejsce śmierci	20 sierpnia 1872 Kronsztad
poseł na Sejm Krajowy Galicji I kadencji
Okres	od 11 kwietnia 1861 do 1867

Biografia

Urodził się w rodzinie księdza greckokatolickiego. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Po ukończeniu studiów przez długi czas pracował jako radca sądowy w Sądzie Okręgowym w Samborze. Pod koniec kariery prawniczej, po 40 latach pracy został mianowany radcą Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie.

Działalność publiczną rozpoczął w 1848, udzielając się w kilku ukraińskich organizacjach społeczno-oświatowych. Był znanym mecenasem, wspierał materialnie innych pisarzy i publicystów. Finansował zakup literatury o charakterze moskalofilskim rozprowadzanej następnie wśród młodzieży przez nauczycieli gimnazjalnych i katechetów^[1]. Dzięki jego wsparciu finansowemu możliwe było wydanie Antologii ruskiej, opracowanej przez Jakowa Hołowackiego i Bohdana Didyćkiego. Zawierała ona dzieła samego Didyćkiego oraz wiersze poetów rosyjskich^[2].

W 1861 założył we Lwowie na własny koszt czasopismo „Słowo” (1861-1887). Przy Domu Narodowym we Lwowie stworzył fundację (wpłacony przez niego fundusz założycielski wynosił 80 000 guldenów), zajmującą się wspieraniem literatów piszących w języku ukraińskim. Kaczkowski wspierał materialnie zarówno ukraiński ruch narodowy, jak i ruch Rusinów-moskalofilów, którego centrum mieściło się w Kołomyi i jej okolicach, a którego organizatorem był ksiądz greckokatolicki ze Skałatu – Iwan Naumowycz.

Wybrany do Sejmu Krajowego Galicji I kadencji z IV kurii obwodu Sambor, z okręgu wyborczego Drohobycz-Podbuż.

Kaczkowski zmarł podczas podróży po Rosji i został pochowany na terenie twierdzy Kronsztad^[3].

Jego nazwiskiem nazwano towarzystwo kulturalno-oświatowe (Towarzystwo im. Mychajła Kaczkowskiego), założone przez moskalofilów w odpowiedzi na utworzenie przez ukrainofilów Towarzystwa Proswita^[4].

Przypisy

1. W. Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 146. ISBN 978-83-227-2672-3.
2. W. Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 147. ISBN 978-83-227-2672-3.
3. W. Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 528. ISBN 978-83-227-2672-3.
4. W. Osadczy: Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 170. ISBN 978-83-227-2672-3.

Bibliografia

• StanisławS. Grodziski StanisławS., Sejm Krajowy Galicyjski 1861–1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670. Brak numerów stron w książce
• Wykaz Członków Sejmu krajowego królestwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież wielkiego xięstwa Krakowskiego 1863, Lwów 1863
• Енциклопедія українознавства, tom 3, s. 989, Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 67732540
• LCCN: n79010669