Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu – oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu, muzeum instrumentów muzycznych, jedyne tego rodzaju i tej wielkości w Polsce, trzecie co do wielkości w Europie. Mieści się na Starym Rynku w Poznaniu, w trzech zabytkowych kamienicach (w tym w Kamienicy Grodzickich).
| Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu | |
.JPG) Budynek muzeum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
Stary Rynek 45 |
| Data założenia |
1945 |
| Zakres zbiorów |
instrumenty muzyczne |
| Wielkość zbiorów |
ok. 2 000 eksponatów |
| Kierownik |
Patryk Frankowski[1] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie Poznania  | |
 52°24′29″N 16°56′05″E | |
| Strona internetowa | |
Jako oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu jest wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów, prowadzonego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach[2].
.jpg)
26 lutego 2020, w 93. rocznicę ogłoszenia „Mazurka Dąbrowskiego” hymnem narodowym, na fasadzie budynku od ul. Woźnej odsłonięto brązową tablicę upamiętniającą twórców trzech polskich hymnów: Józefa Wybickiego (1746–1822) – autora słów „Mazurka Dąbrowskiego”, Karola Kurpińskiego (1785–1857) – kompozytora „Warszawianki” – hymnu Powstania Listopadowego oraz Feliksa Nowowiejskiego (1877–1946) – kompozytora „Roty”. Powstała ona z inicjatywy Adama Kochanowskiego, poznańskiego publicysty[3][4][5][6][7][8]. Jej fundatorami byli Fundacja Ochrony Zabytków Wielkopolski, Fundacja Rozwoju Miasta Poznania i Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Poznaniu, a twórcami artyści rzeźbiarze Robert Sobociński i Aleksander Korczak[4].
Muzeum powstało w roku 1945, a jego założycielem był Zdzisław Szulc, pierwszy kustosz. Pierwsze wystawy publiczne miały miejsce w 1949 w gmachu przy al. Marcinkowskiego. Posiada kolekcję około 2 tysięcy eksponatów z większości kontynentów. Szczególnie bogaty jest zbiór instrumentów lutniczych (np. polskich i włoskich), fortepianów, instrumentów drewnianych i blaszanych, polskich instrumentów ludowych, a także instrumentów z odległych krajów Oceanii, Ameryk, Afryki i Azji. Bardzo cenne eksponaty to:
- karnyx celtycki (instrument wojskowy) - II/I w. p.n.e.,
- ceramiczna grzechotka z okresu kultury łużyckiej (3 tysiące lat),
- dwumanuałowy klawesyn z 1. połowy XVIII wieku,
- harfa z pojedynczą akcją z 1788 (twórcą był Jean-Henri Naderman),
- kolekcja instrumentów mechanicznych (np. katarynki),
- kolekcja instrumentów lamajskich (jedyna stała ekspozycja w Europie Centralnej) – trąby teleskopowe, czynele, oboje i gongi,
- dudy wszystkich polskich odmian (jedna z największych kolekcji w Polsce),
- pamiątki po Fryderyku Chopinie - m.in. fortepian, na którym grał kompozytor w pałacu Antoniego Henryka Radziwiłła w Antoninie (specjalna sala chopinowska).
Kolekcję podzielono na cztery działy naukowe:
- europejskich instrumentów profesjonalnych,
- europejskich instrumentów ludowych,
- pozaeuropejskich instrumentów,
- muzykaliów.
Eksponaty zgromadzone są w 19 salach tematycznych.
Bogusław Kogut poświęcił Muzeum wiersz zatytułowany Muzeum Instrumentów[9].
| Plan Starego Rynku | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Wybrane zabytki:
|
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
