Muchocinek

Muchocinek – przysiółek wsi Muchocin w Polsce, położony w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Międzychód^[3][4], na lewym brzegu Warty, 2,5 km na pn.-zach. od Muchocina, wsi sołeckiej.

Muchocinek

przysiółek wsi
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	międzychodzki
Gmina	Międzychód
Sołectwo	Muchocin
Część miejscowości	Muchocin
Wysokość	35 m n.p.m.
Strefa numeracyjna	95
Kod pocztowy	64-400[1]
Tablice rejestracyjne	PMI
SIMC	0183733
Położenie na mapie gminy Międzychód Muchocinek
Położenie na mapie Polski Muchocinek
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Muchocinek
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego Muchocinek
52°37′04″N 15°47′30″E[2]

Historia

Toponimia i wzmianki

Władysław Rusiński, badacz osadnictwa olęderskiego w Polsce, rejestruje Muchocinek pod nazwą Mechocińskie Olędry, ale nie potrafił ustalić daty ich założenia. W źródłach niemieckich wspomniane w 1709 jako Mochodschiner Holländern, a w 1777 jako die Holländerei Machtschin. W XIX w. ustaliła się nazwa urzędowa Muchocin Hauland, w ślad za nią pojawiły się polskie kalki: Muchocin Ol. (Leon Plater, 1846), Muchocin olędry (SGKP), Muchocińskie olędry (1888). Polska nazwa deminutywna upowszechniła się po 1920.

Rys historyczny

Kolonia założona została na gruntach Muchocina przez jego właścicieli i do 1873 pozostawała własnością dworską. Według źródeł liczyła wtedy 10 dymów (domostw), ale liczba ta systematycznie malała: w 1837 było ich 9, w 1871 – 7, w 1885 – 8, a w 1905 – 7. Zgodnie z tradycją olęderską posiadała zabudowę rozproszoną.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość wzmiankowana jako Muchocin Olędry należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej^[5]. Muchocin Olędry należał do okręgu międzychodzkiego tego powiatu i stanowił część majątku Muchocin, którego właścicielem był wówczas Kalkreuth^[5]. Według spisu urzędowego z 1837 wieś liczyła 75 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 9 dymów^[5].

W 1890 gmina obejmowała 237 ha. W 1905 spisano tu 7 gospodarstw domowych. Przed 1920 wieś protestancka i niemiecka. Ludność zawsze uczęszczała do kościołów w Międzychodzie. W końcu XIX w. dzieci chodziły do szkoły w Strychach. W 1871 mieszkało tu tylko 3 katolików, w 1885 – 4, a w 1905 – 6. Wszyscy oni byli Niemcami. W okresie międzywojennym osada była najdalej na zachód wysuniętym punktem II Rzeczypospolitej.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.

Demografia

W 1837 mieszkało tu 75 osób^[5], w 1871 – 41, 1885 - 42, w 1905 – 52, a w 2003 przysiółek i gajówkę zamieszkiwało tylko 18 osób.

Przypisy

1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 799 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
2. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 84139
3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
4. GUS. Rejestr TERYT.
5. Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) Jana Nepomucena Bobrowicza, 1846, s. 258.