Mlecz polny

Mlecz polny (Sonchus arvensis L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie, w środkowej i zachodniej Azji, na Syberii, Kaukazie i w Afryce Północnej (Algieria, Maroko, Tunezja)^[3]. Rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza tym rodzimym obszarem swojego występowania^[3]. W Polsce jest pospolity na niżu i w niższych położeniach górskich.

Nie mylić z: Mniszek pospolity.

Mlecz polny

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Cichorioideae
Rodzaj	mlecz
Gatunek	mlecz polny
Nazwa systematyczna
Sonchus arvensis L. Sp. pl. 2:793. 1753

Morfologia

Pokrój

Koszyczek subsp. arvensis

Koszyczek subsp. uliginosus

Łodyga

Sztywna, pusta, dołem naga, dorastająca do 60–150 cm wysokości. Pod ziemią roślina wytwarza bardzo kruche, czołgające się kłącze.

Liście

Liście na brzegach nierówno kolczasto ząbkowane, wrębne lub pierzastodzielne o sercowatej nasadzie. Często o sinej barwie.

Kwiaty

Zebrane w nielicznych koszyczkach tworzących podbaldach, języczkowe, żółte, obupłciowe. Słupki o żółtych szyjkach. Koszyczki o średncy 4–5 cm, ich okrywa i szypułka gęsto ogruczolone. Po południu i przy złej pogodzie koszyczki kwiatowe zamykają się.

Owoc

Ciemnobrunatna niełupka z puchem kielichowym, obustronnie 5-żebrowa.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do października, owoce rozsiewane są przez wiatr. Występuje na łąkach i w zaroślach, a także jako chwast w zbożach oraz w ogrodach i roślinach okopowych. Gatunek wyróżniający dla rzędu (O.) Polygono-Chenopodietalia^[4].

Gatunek opisywany był jako roślina trująca dla bydła i, zwłaszcza, dla owiec, co przypisywano zawartości alkaloidów^[5]. W istocie jednak ich zawartość jest śladowa, niższa niż u innych zielonych warzyw liściastych^[6]. Inne badania sugerują, że mlecz polny sam w sobie nie jest trujący, ale – podobnie jak wiele innych roślin liściastych – w glebach o wysokiej zawartości związków azotu (azotanów – głównie azotanu potasu, czyli sztucznych nawozów) może kumulować je w szkodliwych dawkach^[7].