Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Artur Broniatowski (ur. 5 kwietnia 1912 w Częstochowie, zm. 22 czerwca 1989 w Warszawie) – polski polityk komunistyczny, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa państwa PRL, prawnik, urzędnik państwowy PRL, pułkownik Służby Bezpieczeństwa PRL. Uczestnik wojny domowej w Hiszpanii (dąbrowszczak) i II wojny światowej.
 | |
 pułkownik SB | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 kwietnia 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1948 |
| Stanowiska |
|
| Późniejsza praca |
|
| Odznaczenia | |
   | |
Urodził się w rodzinie Pawła, lekarza, i Felicji z domu Liberman. Do 1931 uczył się w Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie. W 1930 związał się ze Związkiem Młodzieży Szkolnej, w efekcie czego na dwa tygodnie przed maturą został zatrzymany przez policję i usunięty ze szkoły. Maturę zdał eksternistycznie w 1932 w Krakowie. Od 1932 studiował medycynę w Lyonie, później, od 1933 na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Był członkiem „Lewicy Akademickiej”, komunistycznej organizacji studenckiej, w której pełnił funkcję sekretarza komórki. W maju 1935 został aresztowany i skazany na 1,5 roku więzienia za działalność komunistyczną, zwolniony w związku z amnestią w grudniu 1935. Podczas krótkiego pobytu w więzieniu związał się z Komunistycznym Związkiem Młodzieży Polski (KZMP). Po rozpoczęciu hiszpańskiej wojny domowej we wrześniu 1936 wyjechał z Polski do Paryża, w styczniu 1937 został przerzucony do Hiszpanii. Wziął udział w walkach batalionu dąbrowszczaków, w składzie XIII Brygady Międzynarodowej w stopniu porucznika, wstąpił do Komunistycznej Partii Hiszpanii (KPH). Od lipca 1938 do lutego 1939 kierował organizacją partyjną KPH w XIII Brygadzie.
Po zakończeniu wojny w Hiszpanii internowany we Francji. W lutym 1941 przewieziony z obozu we Francji kontynentalnej do obozu w oazie Dżilfa u podnóża Atlasu w Algierii francuskiej (razem m.in. z Henrykiem Toruńczykiem i Mieczysławem Szleyenem). W obozie zachorował na gruźlicę, w związku z tym został przeniesiony do obozu w Berrouaghii k. Algieru.
Po lądowaniu aliantów w Afryce Północnej w listopadzie 1942 uwolniony z obozu. Za pośrednictwem i z pomocą konsula ZSRR cała grupa komunistów polskich internowanych w Afryce Północnej, przy pomocy Brytyjczyków została skierowana drogą morską z tunezyjskiego Safakis do Port Saidu, następnie do Palestyny i poprzez Bagdad i Teheran do Krasnowodska w ZSRR, gdzie przybyli 14 lipca 1943. Po półtoramiesięcznej weryfikacji przez NKWD pięciu spośród przybyłych, w tym Broniatowski, zostało skierowanych do miejsca formowania 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki w Sielcach, gdzie dotarli 10 września 1943. Broniatowski został mianowany szefem Wydziału Personalnego w Zarządzie Politycznym sztabu dywizji, co świadczy o zaufaniu władz sowieckich i Związku Patriotów Polskich. Po utworzeniu 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR kierownik Wydziału Personalnego w Zarządzie Polityczno-Wychowawczym korpusu w stopniu kapitana.
12 sierpnia 1944 skierowany przez ppłk. Romana Zambrowskiego (od 15 lipca 1944 szefa Zarządu Polityczno-Wychowawczego I Armii WP) do Resortu Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w charakterze oficera do zadań specjalnych w stopniu majora. Obowiązki objął formalnie 26 sierpnia 1944. Był kierownikiem Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie (1944–1945), początkowo z siedzibą w Otwocku, z ramienia którego organizował struktury PUBP, m.in. w Płocku i WUPB w Rzeszowie. Był dyrektorem Centralnej Szkoły Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi (1945–1947) oraz p.o. dyr. Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie (1947–1948).
Następnie z-ca dyr. Departamentu Ekonomicznego Ministerstwa Ziem Odzyskanych (1948–1949), dyr. Biura Społeczno-Administracyjnego Ministerstwa Administracji Publicznej (1949–1950), dyr. Biura Społeczno-Administracyjnego URM (1950–1955), dyr./z-cą dyr. Departamentu Społeczno-Administracyjnego MSW (1955–1964), prac./z-cy dyr. Biura ds. Ochrony Powietrza Atmosferycznego Głównego Urzędu Gospodarki Wodnej (1964–1968).
W 1961 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Autor wydanych w 1986 wspomnień Zaczęło się za Pirenejami i wspomnień niepublikowanych.
Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A41-1-12)[1].
Jego żoną była Henryka z domu Lewicka – tłumaczka i wydawca. Ich synami są: Karol – polski rzeźbiarz i Michał – dziennikarz Onetu, koordynator POLITICO w Polsce, menedżer medialny[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
