Michał Bylina
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Bylina (ur. 5 stycznia?/18 stycznia 1904 w Worsówce k. Kijowa, zm. 5 sierpnia 1982 w Warszawie) – polski malarz, grafik, ilustrator, uczestnik wojny obronnej 1939 i powstania warszawskiego, profesor Akademii Sztuk Pięknych.
 Michał Bylina (lata 60. XX wieku) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 1982 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
             | |
Urodził się w Worsówce na Kijowszczyźnie, w rodzinie Wacława i Izabeli z Grodzieckich[1]. Od 1922 mieszkał w Warszawie. W latach 1922–1927 kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych[1]. Był uczniem Władysława Skoczylasa (grafika) i Tadeusza Pruszkowskiego (malarstwo). W latach 1927–1928 odbywał służbę w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. W 1929 otrzymał dyplom Szkoły Sztuk Pięknych. W latach 1931–1938 był kierownikiem artystycznym wydawnictw Związku Nauczycielstwa Polskiego „Nasza Księgarnia”[2] – odpowiadał za opracowanie graficzne dziecięcych czasopism „Płomyk” i „Płomyczek”. W latach 1935–1939 był członkiem Rady Instytutu Propagandy Sztuki[2].
We wrześniu 1939 brał udział w wojnie obronnej w składzie Mazowieckiej Brygady Kawalerii, w 1 pułku szwoleżerów. Ranny w brzuch w pierwszym dniu wojny w bitwie pod Mławą, po krótkim leczeniu wrócił do Grupy Operacyjnej Kawalerii pod dowództwem gen. Władysława Andersa, w skład której wchodził wtedy 1 pułk szwoleżerów. W 1944, podczas powstania warszawskiego był na Mokotowie dowódcą OS-V w stopniu porucznika ps. Michał. Został ranny we wrześniu 1944 podczas walk o Królikarnię[3].
Po wojnie pełnił kierownictwo artystyczne w Instytucie Wydawniczym „Nasza Księgarnia”, został powołany na stanowisko wykładowcy Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1950 mianowany profesorem kontraktowym, od 1956 profesorem nadzwyczajnym, od 1966 profesorem zwyczajnym[2].
Jako twórca malował głównie sceny batalistyczne sławiące dzieje oręża polskiego i historyczne. Zajmował się również ilustrowaniem książek. Jego grafiki zawiera polskie opracowanie Kalevali dla dzieci autorstwa Janiny Porazińskiej.
Zaprojektował dwa najwyższe odznaczenia PRL: Order Budowniczych Polski Ludowej oraz Order Sztandaru Pracy I klasy[4]. Jego prace można oglądać m.in. w zbiorach: Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego w Warszawie (od 1990 Muzeum Niepodległości w Warszawie)[2].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Z powodu prac ekshumacyjnych na Łączce szczątki Michała i jego żony Stanisławy (1921–1992) zostały ekshumowane, skremowane i złożone u boku jego brata – Wacława (1901–1987), w grobie na cmentarzu Centralnym w Gliwicach (sektor F2-6-20)[5].
Źródło:[2].
9 maja 1984 jego imię przyjęła Szkoła Podstawowa nr 310 w Warszawie na Ursynowie[13].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
