Loading AI tools
książka Kartezjusza Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Medytacje o pierwszej filozofii (łac. Meditationes de prima philosophia, in qua Dei existentia et animæ immortalitas demonstratur) – łaciński traktat francuskiego filozofa René Descartes’a, wydany po raz pierwszy w 1641. Jest podstawowym źródłem do poznania metafizyki Kartezjusza[1] i jednym z najważniejszych tekstów zachodniej filozofii.
Karta tytułowa I wydania. | |||
Autor |
René Descartes | ||
---|---|---|---|
Tematyka | |||
Typ utworu | |||
Data powstania |
1640 | ||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania |
Paryż | ||
Język | |||
Data wydania |
1641 | ||
Wydawca |
Michel Soly | ||
Pierwsze wydanie polskie | |||
Data wydania polskiego |
1885 | ||
Wydawca |
Skł. gł. w Księgarni E. Wendego i S-ki | ||
Przekład |
Karol Dworzaczek | ||
|
Dzieło zostało umieszczone w index librorum prohibitorum dekretem Świętego Oficjum z 1663 roku[2][uwaga 1].
Traktat jest pogłębionym wykładem tez zawartych w czwartej części Rozprawy o metodzie. Kartezjusz poszukuje w nich podstaw wiedzy pewnej, uznając, że jest ona konieczną podstawą wszelkiego ludzkiego poznania (stanowisko takie określa się jako fundacjonalizm). Początkowo poddaje krytyce poszczególne rodzaje poznania, odrzucając wszystkie te jego rodzaje, które okazują się niepewne (sceptycyzm metodologiczny). Następnie poszukuje niepodważalnych podstaw wiedzy, znajdując ją w formule (wyrażonej już w Rozprawie o metodzie) Myślę więc jestem[3].
Pomysł na napisanie Medytacji zrodził się w początkach pobytu Kartezjusza w Holandii (od 1629) i poprzedza wydaną w 1637 Rozprawę o metodzie[4]. Sam zarys był gotowy już w 1629[5]. Opóźnienie wydania Medytacji spowodowane jest obawami przed wzbudzeniem kontrowersji teologicznych[6]. Z tego powodu, przygotowany tekst Medytacji zaprezentował czołowym filozofom, którzy wyrazili na jego temat swoje opinie. Do tego grona należeli: Johannes Caterus, Marin Mersenne (wraz z grupą paryskich matematyków, teologów i filozofów), Gérard Desargues, Antoine Arnauld, Thomas Hobbes, Pierre Gassendi, Gisbertus Voetius, grupa francuskich jezuitów (m.in. Pierre Bourdin), czy platonik z Cambridge Henry Moore[7]. Kartezjusz ustosunkował się do tych głosów w Obiectiones et responsiones (Zarzutach kilku uczonych mężów), dołączanych do Medytacji już od pierwszego wydania i stanowiących ich integralną część[1]. Kontakt z manuskryptem mieli również m.in. Henrik van Roy i Constantijn Huygens[8].
Medytacje zostały napisane w formie traktatu, w którym kolejne sześć medytacji prezentowane są jako kolejne dni rozważań[9].
Następnie prezentowane jest siedem „Zarzutów uczonych mężów”, wraz z odpowiedziami autora.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.