Margot Kidder
aktorka kanadyjska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
aktorka kanadyjska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margot Kidder, właśc. Margaret Ruth Kidder (ur. 17 października 1948 w Yellowknife, zm. 13 maja 2018 w Livingston) – kanadyjsko–amerykańska aktorka, producentka filmowa i aktywistka[1].
.jpg) Margot Kidder (1970) | |
| Imię i nazwisko |
Margaret Ruth Kidder |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Thomas McGuane |
| Lata aktywności |
1965–2018 |
Odtwórczyni roli Lois Lane w filmie Richarda Donnera Superman (1978), za którą otrzymała Nagrodę Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa, oraz trzech sequelach: Richarda Lestera – Superman II (1981) i Superman III (1983) oraz Superman IV (Superman IV: The Quest for Peace, 1987) Sidneya J. Furie[2].
Urodziła się w Yellowknife, na Terytoriach Północno-Zachodnich jako jedno z pięciorga dzieci Jocelyn Mary "Jill" (z domu Wilson), nauczycielki historii, i Isaaca Platta Kendalla Kiddera, inżyniera górnictwa, pochodzącego z Nowego Meksyku[3]. Dorastała z siostrą Annie i trzema braćmi – Johnem, Michaelem i Peterem. Uczęszczała do szkoły średniej w Vancouver i Havergal College w Toronto.
Swoją ekranową przygodę zapoczątkowała w 1969 roku gościnnym udziałem w kanadyjskich serialach: Wojeck, Przygody w tęczowym miasteczku (Adventures in Rainbow Country), McQueen[4] jako młoda dziennikarka Jenny i Corwin. Po kinowym debiucie w amerykańskiej komedii Ale zabawa (Gaily, Gaily, 1969) i komedii romantycznej Lubiący się bawić (Quackser Fortune Has a Cousin in the Bronx, 1970) u boku Gene’a Wildera[4], pojawiła się w seryjnym westernie NBC Nichols[4] (1971, 1972) i serialu ABC Harry O (1973) z Martinem Sheenem i Cheryl Ladd.
Zwróciła na siebie uwagę podwójną rolą bliźniaczek w dreszczowcu psychologicznym Briana de Palmy Siostry (Sisters, 1973). Rola Barbie Coard w kanadyjskim dreszczowcu Czarne święta (Black Christmas, 1974) i podwójna rola sióstr Brigit i Thelmy w dramacie Spokojny dzień w Belfaście (A Quiet Day in Belfast, 1974) przyniosła jej kanadyjską nagrodę Etrog. W marcu 1975 jej zdjęcia w negliżu ukazały się na łamach miesięcznika dla panów „Playboy”. Przełomem w karierze stała się kreacja reporterki Lois Lane, ukochanej Supermana (Christopher Reeve) w Supermanie (1978). Była gościem programu rozrywkowego sieci telewizyjnej NBC Saturday Night Live (1979).
Zagrała w dramacie George’a Roya Hilla Wielki Waldo Pepper (The Great Waldo Pepper, 1975) z Robertem Redfordem i Susan Sarandon, filmie Amityville Horror (1979) u boku Jamesa Brolina, komediodramacie Willie i Phil (Willie and Phil, 1980) z Michaelem Ontkeanem, komediodramacie wojennym Jakiś poczciwy bohater (Some Kind of Hero, 1982) u boku Richarda Pryora oraz telewizyjnej adaptacji sztuki George’a Bernarda Shawa Pigmalion (1983) z Peterem O’Toole. Za rolę Rity Harris w komediodramacie Niepokój serca (Heartaches, 1981) została uhonorowana Nagrodą Genie. W telewizyjnym dreszczowcu CBS Dowód rzeczowy (Body of Evidence, 1988) z udziałem Barry’ego Bostwicka wcieliła się w postać pielęgniarki, która odkrywa spore nieprawidłowości w badanych przez męża-patologa zwłokach.
Była na okładkach magazynów takich jak „High Society” (w styczniu 1980), „Rolling Stone” (9 lipca 1981), „People” (24 sierpnia 1981), „Playgirl” (w listopadzie 1982) z Timem Mathesonem i hiszpańskiej edycji miesięcznika „Playboy” (w październiku 1987).
W 1995 wystąpiła w Playhouse Theatre w Wilmington w Delaware w roli Stieglitz Loves O’Keeffe w sztuce Wielki amerykański romans[5]. W 1999 trafiła na scenę off-Broadwayowską w sztuce Eve Ensler Monologi waginy[6].
Pojawiła się także w serialu CBS Dotyk anioła (Touched by an Angel, 1998), telewizyjnych dramatach LGBT Wspólny mianownik (Common Ground, 2000) z Brittany Murphy i Jasonem Priestleyem oraz Morderstwo po drugiej stronie (On the Other Hand, Death, 2008) z Chadem Allenem, w serialu The CW Tajemnice Smallville (Smallville, 2004) i ABC Bracia i siostry (Brothers and Sisters, 2007).
Romansowała z Tomem Mankiewiczem, Brianem De Palmą, Tomem Haydenem, Stevenem Spielbergiem (1974), Michaelem Ontkeanem (1980), Richardem Pryorem (1982) i premierem Kanady Pierre’em Trudeau (1983).
Była trzykrotnie mężatką. 2 sierpnia 1976 zawarła związek małżeński z amerykańskim scenarzystą teatralnym Thomasem McGuane, z którym miała córkę Maggie (ur. 28 października 1975)[7]. 21 lipca 1977 doszło do rozwodu. 25 sierpnia 1979 wyszła za mąż za aktora Johna Hearda, z którym się rozwiodła 26 grudnia 1980. 6 sierpnia 1983 poślubiła francuskiego reżysera Philippe de Brocę, rozwiedli się 14 listopada 1985.
W 1990 przeżyła wypadek samochodowy, dwa lata później miała problemy finansowe. W 1996 ujawniła się u niej choroba afektywna dwubiegunowa[8].
17 sierpnia 2005 została obywatelką Stanów Zjednoczonych w Butte, w stanie Montana, niedaleko Livingston.
Zmarła 13 maja 2018 w swoim domu w Livingston w stanie Montana w wieku 69 lat.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
