Loading AI tools
wieś w województwie świętokrzyskim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Majorat-Zaródcze, dawniej Radowąż – kolonia wsi Łukowiec[4] w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica[5][2].
kolonia wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Część miejscowości | |
Strefa numeracyjna |
15 |
Kod pocztowy |
27-660[1] |
Tablice rejestracyjne |
TSA |
SIMC |
0796619[2] |
Położenie na mapie gminy Koprzywnica | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego | |
50°33′59″N 21°38′01″E[3] |
W latach 1975–1998 kolonia położona była w województwie tarnobrzeskim.
W administracji kościelnej rzymskokatolickiej kolonia położona w archidiecezji lubelskiej, w diecezji sandomierskiej, w dekanacie koprzywnickim, w parafii pw. św. Floriana.
Majorat-Zaródcze – dawniej Radowąż a także Radoband (obecnie część wsi Łukowiec).Pierwsza poświadczona źródłowo wzmianka o tej wsi pochodzi z roku 1166[6]. W źródłach historycznych wieś ta występowała pod nazwą: Radoband, Radobansz i Radobaz.
W połowie XII wieku Radowąż był osadą kościelną (własność biskupów krakowskich). Dokument z 1167 r. wspomina osadę leśną, którą Kapituła Krakowska wymieniła na inną z księżną Marią (żoną Bolesława IV Kędzierzawego). Wieś Łojowice w parafii Miechocin (patrz Majorat-Zaródcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 270.). W latach 1338–1342 dziedzicami części wsi byli: Kiełcz z Radowąża i Paszko Bogoria. Przedstawiciele tych rodów posiadali także pobliską Cieszycą, Świężycami i Żórawicą oraz Miechocinem i Kaimowem po drugiej stronie Wisły. W 1342 r. przed sądem ziemskim sandomierskim dziedzice Radowąża toczyli spór z opatem koprzywnickim Wilhelmem o groblę (inne źródła – o młyn) na rzece Dobrzechowy[6].
W XV wieku część wsi należała do szlachetnych Domarata Kobylańskiego herbu Grzymała i Jakuba Domarata-Grzymały, były tu łany kmiece, karczma i zagrodnicy; z folwarku rycerskiego płacono dziesięcinę plebanowi w Miechocinie[7].
W połowie XVII wieku Radowążem władała magnacka rodzina Tarnowskich (Stanisław) z Dzikowa k. Tarnobrzega. Na podstawie darowizny Jana Stanisława Amora Tarnowskiego (rotmistrza królewskiego) i jego żony Zofii z Firlejów z 1676 r. (29 czerwca) Radowąż znalazł się we władaniu klasztoru i kościoła Ojców Dominikanów w Dzikowie.
W 1827 r. Radowąż był wsią prywatną; miał 16 domów i 82 mieszkańców[8]. Po 1831 r. Odnotowano ucieczkę mężczyzn do Galicji przed trudami służby wojskowej w armii rosyjskiej; ok. 1840 r. w Radowążu miało być tylko 8 gospodarzy, każdy gospodarujący na 5 morgach, a pańszczyznę odrabiano w miejscowym folwarku.
W 1884 r. wieś i folwark Radowąż miały 20 domów, 117 mieszkańców, 40 mórg ziemi dworskiej i 24 morgi włościańskie[7].
W 1929 r. wieś Radowąż miała 13 domów i 86 mieszkańców, a folwark 1 dom i 25 mieszkańców, w tym 6 Żydów. Natomiast kolonia Zaródzie miała 13 domów i 89 mieszkańców[9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.