Loading AI tools
polski polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Seweryn Krasulski (ur. 8 listopada 1950 w Sopocie) – polski polityk, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji.
Ukończył szkołę podstawową w Sopocie, a następnie rozpoczął naukę w szkole zawodowej w Zespole Szkół Budowy Okrętów w Gdańsku-Wrzeszczu. Szkołę porzucił w 1964 r. i przeniósł się do Zasadniczej Szkoły Zawodowej Morskiej Obsługi Radiowej Statków[1]. Jednocześnie od 1966 r. uczył się w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku, gdzie również przerwał naukę[2][uwaga 1].
23 października 1969[3] został powołany przez WKR Gdynia do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 1 Warszawskim Pułku Czołgów (JW 3749) w Elblągu przy ul. Łęczyckiej[4], gdzie jako szeregowy odbył okres unitarny zakończony złożeniem przysięgi wojskowej. Szkolenie podstawowe w Elblągu trwało do 4 stycznia 1970[5]. 5 stycznia został skierowany na podoficerski kurs sanitarny w 57 batalionie medycznym (JW 2880)[uwaga 2], gdzie jako elew szkolił się w jednostce w Braniewie przy ul. Sikorskiego[4], będącej w składzie 16 Kaszubskiej Dywizji Pancernej (JW 2234). Kurs ukończył 3 czerwca 1970 i na podstawie rozkazu dowódcy 57 bmed został awansowany do stopnia kaprala[6]. 4 czerwca 1970 został wyznaczony na stanowisko dowódcy drużyny ewakuacyjnej w składzie kompanii medycznej 1 Warszawskiego Pułku Czołgów[7][uwaga 3] w Elblągu. Źródło[uwaga 4] wskazuje na rozpoczęcie zawodowej służby wojskowej 4 czerwca 1970. Natomiast według źródła[5] rozpoczął zawodową służbę wojskową[8] 8 października 1971. 7 kwietnia 1971 był awansowany do stopnia starszego kaprala[5]. Od 2 czerwca 1972 do 31 lipca 1972 odbył i ukończył kurs podoficerów zawodowych medycznych[5]. 12 października 1972 był awansowany do stopnia plutonowego, następnie od 25 października 1972 został szefem kompanii medycznej w 1 Pułku Czołgów[5]. 15 czerwca 1975 starszy lekarz pułku kpt. Zenon Jeznach, jako drugi opiniujący, wystawił mu negatywną ocenę w formie opisowej[uwaga 5][9]. Żołnierzem zawodowym ludowego Wojska Polskiego był do 14 lutego 1976[3], służył na stanowiskach: dowódcy drużyny ewakuacyjnej kompanii medycznej do 24 października 1972, a następnie szefa kompanii medycznej (25 października 1972–14 lutego 1976)[3] w 1 Warszawskim Pułku Czołgów[10][11]. 14 lutego 1976 jako plutonowy został zdegradowany[12][uwaga 6] do stopnia szeregowca i przeniesiony do rezerwy[5]. Jak podaje źródło[13] w 1976 dokonał defraudacji mienia, po wyroku honorowego sądu wojskowego dla podoficerów został zdegradowany przez dowódcę jednostki i wyrzucony z wojska.
Po odbyciu zasadniczej służby zawodowej, jako zawodowy podoficer służył w 1. Warszawskim Pułku Czołgów z Elbląga w okresie, gdy ta jednostka uczestniczyła w wydarzeniach grudniowych. Utrzymuje, że pomimo iż był dowódcą pododdziału, odmówił wykonania rozkazu wzięcia udziału w akcji pacyfikacyjnej przeciw strajkom gdańskich stoczniowców i pozostał w koszarach[14].
Po odejściu z wojska do 2005 z przerwami był pracownikiem administracyjnym w Elbląskich Zakładach Piwowarskich (od 1999 wchodzących w skład Grupy Żywiec).
W latach 80. wstąpił do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego był współorganizatorem strajku w swoim zakładzie pracy, po jego pacyfikacji tymczasowo aresztowany, a w 1982 skazany za na karę 5 lat pozbawienia wolności. Zwolnienie warunkowe na mocy ułaskawienia uzyskał wiosną 1983. Przez kilka lat pozostawał bez zatrudnienia. W 1989 organizował kampanię wyborczą do Senatu Jarosława Kaczyńskiego w województwie elbląskim. Był wśród założycieli Porozumienia Centrum i PiS, obejmował kierownicze funkcje w organach tych partii na szczeblu regionalnym i krajowym. W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu.
W 2005 został skazany za przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (miał we krwi 0,58 mg alkoholu). Orzeczono wobec niego grzywnę i zakaz prowadzenia pojazdów[15] (skazanie uległo zatarciu). W tym samym roku z listy Prawa i Sprawiedliwości został wybrany na posła V kadencji w okręgu elbląskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 17 184 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 12 790 głosów[16]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu na kolejną kadencję[17].
W wyborach w 2019 po raz kolejny z powodzeniem ubiegał się o reelekcję otrzymując 19 747 głosów[18]. W 2021 powołany w skład Rady Doradców Politycznych Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego[19]. W sierpniu 2023 ponownie został ogłoszony liderem listy wyborczej PiS w okręgu elbląskim w wyborach parlamentarnych w tymże roku[20]; uzyskał mandat poselski, zdobywając 13 948 głosów[21].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
