Loading AI tools
francuski pisarz i dziennikarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Léo Taxil (ur. 21 marca 1854 w Marsylii, zm. 31 marca 1907 w Sceaux) – francuski pisarz i dziennikarz o antyklerykalnych poglądach, znany z tzw. „afery Taxila”.
Léo Taxil urodził się w Marsylii, w wieku pięciu lat został odesłany do jezuickiego seminarium, pobyt w którym wpłynął później na jego antyklerykalne i antykatolickie poglądy[1].
W książkach La Bible amusante („Zabawna Biblia”) i La Vie de Jesus („Życie Jezusa”) wskazywał na niespójności, błędy i fałszywe wierzenia. W innych książkach przedstawił przywódców Kościoła katolickiego jako hedonistyczne kreatury eksplorujące swoje fetysze na wzór markiza de Sade[2]. W 1879 roku był sądzony za napisanie broszury À bas la calotte („Precz z piuskami”). Oskarżono go o obrazę religii uznawanej przez państwo, ale został uniewinniony[3].
W 1884 roku papież Leon XIII wydał słynną encyklikę Humanum genus, w której potępił wolnomularstwo[4].
W 1886 roku Taxil ogłosił swoje nawrócenie, odbył pielgrzymkę do Rzymu i otrzymał rozgrzeszenie od Leona XIII. Wyparł się swoich wcześniejszych dzieł[5]. W kolejnej książce „ujawnił”, że w masonerii praktykowany jest kult Lucyfera. Na krótko przed dziesiątą rocznicą rzekomego nawrócenia miał prywatną audiencję u papieża. Niemniej brak jakiegokolwiek świadka i jakichkolwiek potwierdzeń rewelacji Taxila wydawał się podejrzany, nawet w kręgach klerykalnych. Taxila wielokrotnie naciskano, by ujawnił źródła swych rewelacji. 19 kwietnia 1897 roku w siedzibie francuskiego Towarzystwa Geograficznego ogłosił, że wszystkie jego wypowiedzi na temat demonicznych praktyk masonerii, a także jego nawrócenie były żartem i oszustwem. Wybuchł skandal, a Leon XIII ekskomunikował Taxila[6].
W XIX-wiecznej Francji „afera Taxila” była traktowana jako skandal. Podkreślano, że było to sprytne oszustwo, zwracano uwagę na wielką naiwność kręgów katolickich[6]. Ośmieszony został Kościół, a masoneria doświadczyła licznych oszczerstw[7]. Być może cała akcja była zemstą za usunięcie z loży w 1882 roku. Pomimo tego, wiele osób po dziś dzień uważa Taxila za demaskatora demonicznych kultów, rzekomo praktykowanych w lożach masonerii[uwaga 1][6].
Taxil publikował zwykle pod rozmaitymi pseudonimami (Paul de Regis, Gabriel Jogand Pages[8], Adolphe Ricoux[9], Docteur Bataille[10]).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
