Krzysztof Pilarz

polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Krzysztof Pilarz

Krzysztof Pilarz (ur. 9 listopada 1980 w Nowym Dworze Gdańskim) – polski piłkarz występujący na pozycji bramkarza.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Wzrost ...
Krzysztof Pilarz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1980
Nowy Dwór Gdański

Wzrost

184 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Żuławy Nowy Dwór Gdański
1999 Jeziorak Iława 1 (0)
2000–2001 Lechia/Polonia Gdańsk 70 (0)
2002–2003 RKS Radomsko 21 (0)
2003–2006 Pogoń Szczecin 14 (0)
2005 GKS Bełchatów (wyp.) 6 (0)
2006–2008 Odra Wodzisław Śląski 43 (0)
2008 Ruch Chorzów (wyp.) 4 (0)
2008–2010 Ruch Chorzów 63 (0)
2011–2013 Korona Kielce 4 (0)
2012–2013 Cracovia (wyp.) 33 (0)
2013–2016 Cracovia 80 (0)
2016–2017 Bruk-Bet Termalica Nieciecza 36 (0)
2017–2018 Arka Gdynia 0 (0)
2018–2019 Olimpia Elbląg 5 (0)
2019 RKS Radomsko 0 (0)
2020 Żuławy Nowy Dwór Gdański
  1. Aktualne na: 18 sierpnia 2018. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Zamknij

Kariera

Podsumowanie
Perspektywa

Piłkarską karierę Krzysztof Pilarz rozpoczynał w Ludowym Klubie Sportowym Żuławy Nowy Dwór Gdański. Następnie reprezentował barwy grającego wówczas w II lidze Jezioraka Iława. Przed rundą wiosenną sezonu 1999/2000 przeszedł do Lechii/Polonii Gdańsk, natomiast później do beniaminka I ligi RKS-u Radomsko. Nie zadebiutował jednak w najwyższej klasie rozgrywkowej, gdyż jego rywalami do gry w podstawowym składzie byli Adam Matysek i Tomasz Borkowski. Po spadku RKS-u z ekstraklasy Pilarz stał się jego pierwszym bramkarzem. Po raz pierwszy wystąpił w meczu pucharu Polski z Lechem/Zryw Zielona Góra[1], a w sezonie rozegrał łącznie 26. spotkań. W pojedynku ligowym z Tłokami Gorzyce dostał czerwoną kartkę i musiał przedwcześnie opuścić boisko[2].

Latem 2003 roku Pilarz przeszedł do Pogoni Szczecin. W nowym zespole zadebiutował w spotkaniu przeciwko Błękitnym Stargard Szczeciński, w którym jego drużyna odniosła zwycięstwo, ale wynik został anulowany. W sezonie 2003/2004 przegrywał walkę o miejsce w podstawowym składzie z Bogusławem Wyparło i wystąpił w jedynie trzech spotkaniach. Jego drużyna wywalczyła awans do Orange Ekstraklasy, w której Pilarz po raz pierwszy zagrał 1 sierpnia 2004 roku w pojedynku z Legią Warszawa, wpuszczając w nim dwie bramki. We wrześniu wystąpił w meczu pucharu Polski z Mazowszem Grójec, w którym w 88. minucie zdobył gola z rzutu karnego dla swojej drużyny[3]. W rundzie jesiennej sezonu 2004/2005 był podstawowym graczem Pogoni i rozegrał łącznie 17 spotkań. W lutym 2005 roku został wypożyczony do GKS-u Bełchatów[4][5]. Spędził w nim rok, będąc zmiennikiem Aleksandra Ptaka i Łukasza Sapeli.

Pod koniec lutego 2006 roku Pilarz podpisał dwuipółletnią umowę z Odrą Wodzisław Śląski[6]. Zadebiutował w niej w przegranym 0:4 spotkaniu z Amicą Wronki, zaś w rundzie wiosennej sezonu 2005/2006 był jej podstawowym bramkarzem. W kolejnych rozgrywkach o miejsce w pierwszym zespole rywalizował z Wojciechem Skabą, natomiast jesienią 2007 roku ponownie był pierwszym golkiperem Odry. Na początku stycznia 2008 roku związał się umową z Ruchem Chorzów, która początkowo miała obowiązywać od lata[7], ale klubu doszły wcześniej do porozumienia i zawodnik już w rundzie wiosennej reprezentował chorzowski klub na zasadzie wypożyczenia[8]. W nowej drużynie początkowo pełnił rolę zmiennika, ale później wywalczył miano podstawowego bramkarza. W sezonie 2009/2010 zajął ze swoją drużyną trzecie miejsce w lidze, a w ostatnim spotkaniu przeciwko Koronie Kielce strzelił bramkę samobójczą[9].

W sezonie 2010/2011 Pilarz zadebiutował w europejskich rozgrywkach w spotkaniu z Szachtiorem Karaganda, w którym wpuścił jedną bramkę. Łącznie w eliminacjach do Ligi Europy rozegrał pięć meczów, w lidze wystąpił w pierwszych siedmiu kolejkach, następnie pełnił rolę rezerwowego. Był też jednym z czterech graczy, którzy nosili opaskę kapitańską[10]. Po zakończeniu rundy jesiennej nie przedłużył kontraktu z Ruchem, a jego pozyskaniem zainteresowane były Cracovia i mistrz Polski Lech Poznań[11]. Bramkarz wybrał jednak ofertę Korony Kielce, z którą związał się dwuipółletnią umową[12]. Otrzymał koszulkę z numerem 80., który nosił także w Ruchu[13]. W kieleckim zespole zadebiutował 2 kwietnia w meczu z Polonią Warszawa. Wpuścił w nim trzy gole, a w 53. minucie doznał kontuzji (naderwał mięsień czworogłowy), która wykluczyła go z gry do końca sezonu[14]. W latach 2016–2017 zawodnik klubu Bruk-Bet Termalica Nieciecza. Od 2017 roku reprezentuje barwy Arki Gdynia.

Statystyki

Stan na 13 lutego 2015[15]
Więcej informacji Klub, Sezon ...
Klub Sezon Liga[16] Liga Puchary krajowe[17] Puchary europejskie[18] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
RKS Radomsko 2001–2002 (w) Ekstraklasa 000000
2002–2003 II liga 21050260
suma21050260
Pogoń Szczecin 2003–2004 II liga 300030
2004–2005 (j) Ekstraklasa 11061171
suma14061201
GKS Bełchatów 2004–2005 (w) II liga 401050
2005–2006 (j) II liga 201030
suma602080
Odra Wodzisław Śl. 2005–2006 (w) Ekstraklasa 13000130
2006–2007 Ekstraklasa 14020160
2007–2008 (j) Ekstraklasa 16030190
suma43050480
Ruch Chorzów 2007–2008 (w) Ekstraklasa 402060
2008–2009 Ekstraklasa 26050310
2009–2010 Ekstraklasa 30000300
2010–2011 (j) Ekstraklasa 701050130
suma6708050800
Korona Kielce 2010–2011 (w) Ekstraklasa 100010
2011–2012 Ekstraklasa 300030
suma400040
Cracovia 2012–2013 I liga 33020350
2013–2014 Ekstraklasa 35000350
2014–2015 Ekstraklasa 36000360
2015–2016 (j) Ekstraklasa 9020110
suma1130401170
Ogólnie w karierze2680301503031
Zamknij

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.