Remove ads
Krystyna Loska z domu Szostok[1] lub Szostak[2] (ur. 25 lipca 1937 w Tychach) – polska spikerka, prezenterka telewizyjna i konferansjerka.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
prezenterka telewizyjna, konferansjerka |
| Odznaczenia | |
 | |
Urodziła się w Tychach. Jej ojciec był kupcem[3]. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie[3]. W młodości uczęszczała w Katowicach na aktorskie kursy przygotowawcze prowadzone przez Gustawa Holoubka, przewodniczącego komisji egzaminacyjnej[4]. Po zdaniu egzaminów wstępnych studiowała na wydziale aktorskim szkoły teatralnej w Krakowie, ale przerwała studia po drugim roku, ponieważ zaszła w ciążę[5]. Kilka lat po urodzeniu córki zdała egzamin eksternistyczny[6].
Uczęszczała do sekcji recytatorskiej w Wojewódzkim Domu Kulturu w Katowicach, gdzie została dostrzeżona przez redaktorkę lokalnego radia, która zaproponowała jej pracę lektorki – na początku lat 60. prowadziła młodzieżową audycję społeczno-rozrywkową To idzie młodość[7]. Za namową kolegi ze szkoły, spikera i dziennikarza sportowego Józefa Kopocza, rozpoczęła pracę w TVP Katowice[8]. Początkowo była lektorką filmów[8], a w czerwcu 1962 zadebiutowała jako spikerka, zapowiadając emisję serialu Walta Disneya Zorro[9][10].
Po 10 latach pracy w Katowicach wraz z mężem przeniosła się do Warszawy, gdzie od 17 października 1972 pracowała w Telewizji Polskiej jako prezenterka i konferansjerka[11][12].
Już nie mam siły tego prostować! Przeniosłam się do stolicy przed ekipą Gierka. Mój mąż przez wiele lat był kierownikiem robót górniczych w kopalni Ziemowit. Ponieważ zaczął chorować, musiał odejść z kopalni. Przez osiem lat pracował w Ministerstwie Górnictwa w Katowicach, a potem został przeniesiony do Państwowej Rady Górnictwa w Warszawie. I to ja poszłam za mężem. Z córką, psem i meblami[13].
Prowadziła festiwale m.in. w Sopocie i Opolu. Była konferansjerką na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[14]. Jako spikerka zasłynęła umiejętnością przedstawienia z pamięci programu na cały dzień[3].
Uważam, że jeśli już mam zapraszać na jakiś program, to przecież jest to o wiele bardziej przyjemne, jeśli zapraszam patrząc telewidzowi w oczy, a nie zaglądając do kartki[15].
Mimo bardzo okrojonego sposobu prezentowania spikerów udawało jej się błysnąć humorem w zapowiedziach programów. Jej talent komiczny został wykorzystany m.in. w Studiu Gama – bloku rozrywkowym, który przez pewien czas prowadziła wraz z Andrzejem Zaorskim[16]. Była uważana za osobę przynoszącą szczęście polskiej reprezentacji piłkarskiej, wielokrotnie zapowiadała transmisje ze spotkań międzynarodowych w czasach świetności drużyny narodowej[17][18]. Pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w historii TVP[19]. Przetrwała rządy aż 14 prezesów telewizji[20], na emeryturę przeszła po 33 latach pracy, w 1994[21]. Po odejściu z telewizji jeszcze przez kilka lat pracowała na estradzie[22].
Choć ze szklanego ekranu zniknęła niemal 20 lat temu nadal spotyka się z przejawami sympatii widzów, którzy widząc ją, mają wrażenie, że czas się zatrzymał. Krystyna Loska, Edyta Wojtczak i Jan Suzin, to niezapomniana wizytówka telewizyjnych prezenterów[23].
W 2012 wzięła udział w obchodach 60-lecia TVP[24][25]. Razem z Bogumiłą Wander poprowadziła w TVP Kultura poranne pasmo Archiwizja, w którym z okazji 60-lecia istnienia Telewizji Polskiej przypominano programy archiwalne[26].
W 2013 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski z okazji 75. rocznicy nadania w Polsce próbnego sygnału telewizyjnego[27][28].
Podczas gali wręczania Telekamer Tele Tygodnia 2016 otrzymała owacje na stojąco, choć tego wieczoru nie odebrała żadnej nagrody, a jedynie wręczyła Złotą Telekamerę Tadeuszowi Sznukowi[29].
Remove ads
Była żoną Henryka Loski, działacza piłkarskiego, współpracownika Kazimierza Górskiego[30]. Ich córką jest prezenterka telewizyjna Grażyna Torbicka.
- 2002: laureatka Super Wiktora[31]
- 2013: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2014: nagroda Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie[32]
W plebiscycie, zorganizowanym na 40-lecie Telewizji Polskiej, została uznana za jedną z trzech najbardziej lubianych i najpopularniejszych postaci.
- 1971: Milion za Laurę – jako spikerka w telewizji,
- 1976: Brunet wieczorową porą – jako spikerka telewizji,
- 1977: Zezem – jako spikerka dyżurna w telewizji,
- 1979: Po drodze – jako gość w mieszkaniu Maculewiczów,
- 1983: Alternatywy 4 – jako dziennikarka telewizji,
- 1989: Bal na dworcu w Koluszkach – jako spikerka telewizji.
- Zespół Big Cyc poświęcił Krystynie Losce piosenkę Krystyna – w hołdzie Krystynie Losce z albumu Zmień z nami płeć (2002).
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads