Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nowym Wiśniczu
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – zabytkowy, rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Nowym Wiśniczu w powiecie bocheńskim województwa małopolskiego.
 A-184 z 20 kwietnia 1970[1] | |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
 Kościół, dzwonnica, ogrodzenie | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość |
32-720 Nowy Wiśnicz | ||||||||
| Adres |
Plac Kościelny 2 | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Nowego Wiśnicza  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu bocheńskiego  | |||||||||
Położenie na mapie gminy Nowy Wiśnicz  | |||||||||
 49°54′53,024″N 20°27′51,440″E | |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
W skład zespółu zabytkowych obiektów wchodzą: kościół, plebania, cmentarz kościelny, dzwonnica oraz ogrodzenie z dwiema bramkami.
Świątynia wybudowana w latach 1618–1621 przez Stanisława Lubomirskiego, założyciela miasta i z jego fundacji, według projektu Macieja Trapoli. Kościół konsekrował w 1647 roku biskup Wojciech Lipnicki. W 1863 roku spłonął dach, który w 1867 odnowiono[2][3].
Kościół murowany z kamienia, oszkarpowany, orientowany wczesnobarokowy. Prezbiterium w formie półkolistej apsydy otoczone półkolistym obejściem, w którym znajduje się zakrystia i skarbiec. Korpus nakryty kolebkowym, tunelowym sklepieniem. Od strony północnej w połowie XVIII wieku dobudowano przybudówkę. Plac kościelny wraz z plebanią otoczony jest murem z dwiema kruchtami i kamienną dzwonnicą z trzema dzwonami[2][3].
Wyposażenie wnętrza jest jednolite barokowe, pochodzi głównie z II poł. XVII wieku.
- polichromia wnętrza wykonana przez A. Marczyńskiego w 1962 roku;
- ołtarz główny barokowy z II poł. XVII wieku;
- tabernakulum drewniane, złocone o formie świątyni, z około 1620 roku;
- cztery ołtarze boczne z II poł. XVII wieku;
- ambona, prospekt organowy, konfesjonały i ławy jednolite z II poł. XVII wieku;
- stalle z 1671 roku;
- chrzcielnica mosiężna z pokrywą drewnianą z XVII wieku (zobacz);
- krzyż w tęczy podtrzymywany przez putta;
- sedilia w prezbiterium z 3 ćwierćwiecza XVII wieku;
- marmurowe i brązowe epitafia;
- obrazy: Ścięcie św. Jana Chrzciciela, św. Józef, św. Sebastian z XVII wieku;
- pieta w bocznej kaplicy Miłosierdzia Bożego;
- obraz autorstwa Stanisława Klimowskiego z 1925 roku[4][2][3].
Budynek fundacji Lubomirskich, wybudowany jednocześnie z kościołem, wczesnobarokowy, murowany, piętrowy z kwadratową wieżą z boku. Na plebanii znajduje się obraz Jana Matejki Wskrzeszenie Łazarza[3].
Obiekty wpisane do rejestru zabytków
Kościół
Plebania
Dzwonnica
Ogrodzenie
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
