Kopalnia Węgla Kamiennego Bobrek
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kopalnia Węgla Kamiennego Bobrek – kopalnia węgla kamiennego w Bytomiu, działająca pod taką nazwą od 1922[1] do 2005 roku[2], następnie stanowiła część kopalni Bobrek-Centrum, od grudnia 2015 roku stanowi ruch Bobrek kopalni Bobrek-Piekary.
 Kopalnia Bobrek, wieże wyciągowe szybów Bolesław i Józef (2019) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Konstytucji 76 |
| Data założenia |
1922 |
| Data likwidacji |
2005 (konsolidacja z KWK Centrum) |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie Bytomia  | |
 50°20′45,1″N 18°52′40,6″E | |
Początek kopalni wiązał się z podziałem pola górniczego konsorcjum Paulus-Hohenzollern między kopalnię Hohenzollern (późniejsza KWK Szombierki) i kopalnię Gräfin Johanna[3]. W 1907 roku rozpoczęto prace przy głębieniu szybów Gräfin Johanna (późniejszy Józef) i Reichsgraf Hans Ulrich (późniejszy Bolesław)[3] zakończone w 1911 roku[4].
Później zgłębiono szyby wentylacyjne Berve (późniejsza Barbara) i Stephan (późniejszy Stanisław)[5].
Kopalnia Gräfin Johanna, wcześniej stanowiąca część skonsolidowanej kopalni Paulus-Hohenzollern usamodzielniła się w 1922 roku. Przejęła szyby wydobywcze Gräfin Johanna i Reichsgraf Hans Ulrich. Należała do koncernu Schaffgotschów (Graflich Schaffgotschsche Werke G.m.b.H. przemianowanej później na Schaffgotsch Bergwerksgesellschaft m.b. H.)[6].
Na początku okresu międzywojennego kopalnia osiągnęła najwyższy poziom wydobycia węgla na Górnym Śląsku[5].
Ze względu na zwiększone zapotrzebowanie na węgiel po podziale Górnego Śląska w 1922 roku, rozbudowano sortownię, sieć torowisk, zwiększono liczbę urządzeń załadowczych i wyładowczych[5].
W 1936 roku ukończono budowę najnowocześniejszej płuczki w regionie[5].
Praca dołowa ulegała stopniowej mechanizacji, w 1938 roku wprowadzono przenośnik zgrzebłowy Johanna[5].
Po 1939 roku połączono kopalnię Gräfin Johanna z ukończoną w 1938 kopalnią Berve[1], która powstała z przekształcenia szybu wentylacyjnego w wydobywczy dzięki instalacji skipu[5].
W czasie II wojny światowej wskutek poboru pracowników kopalni do wojska oraz przemieszczania się ludności na wschód Górnego Śląska postanowiono zatrudniać osoby z zagranicy w celu utrzymania wysokiego poziomu wydobycia węgla[5]. Około 1942/1943 roku struktura narodowościowa pracowników przedstawiała się następująco[5]:
W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji
W kwietniu 1938 roku koncern zakończył budowę nowej kopalni Berve w Bobrku, którą po 1939 roku połączono z kopalnią Gräfin Johanna[1]. Przebudowa wiązała się z potrzebą zaopatrywania koksowni w Odertal (późniejsza Koksownia Zdzieszowice) w węgiel koksujący, który był dostępny w pokładzie Pochhammer (510).
Po II wojnie światowej kopalnia została znacjonalizowana, a nazwę zmieniono na Bobrek. W latach 1945–1957 kopalnia należała do Rudzkiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego[1].
Przy kopalni w latach 40. XX wieku, od sierpnia 1945 roku działał obóz pracy przymusowej. Składał się z 6 baraków[7].
Od 1 kwietnia 1957 roku kopalnia należała do Bytomskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego[1].
W 2005 roku kopalnia Bobrek została połączona z bytomską kopalnią Centrum tworząc kopalnię Bobrek-Centrum[2]. Kopalnia Bobrek-Centrum została połączona z kopalnią Piekary 15 grudnia 2015 roku, utworzono w ten sposób kopalnię Bobrek-Piekary, a dawna kopalnia Bobrek stała się ruchem Bobrek tegoż zakładu[8].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
