Kościół św. Walentego w Walcach

Kościół Świętego Walentego – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Gościęcin diecezji opolskiej).

Kościół Świętego Walentego

nr rej. A-158/2011 z 11.04.2011[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Walce
Adres	ul. Opolska
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Walentego
Wezwanie	św. Walentego
Wspomnienie liturgiczne	14 lutego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1892 Data zakończenia budowy 1894
Dane świątyni Styl neogotycki Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Walce Kościół Świętego Walentego
Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Walentego
Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół Świętego Walentego
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego Kościół Świętego Walentego
50°22′23,9″N 18°00′07,5″E

Historia

Obecna murowana świątynia zbudowana została wzniesiona z czerwonej cegły w latach 1892–1894 w stylu neogotyckim. W 1897 roku na wieży świątyni zostały zamontowane trzy dzwony o imionach: Leo, Georg i Rudolf. Niestety, w czasie II wojny światowej w 1942 roku dzwony te zostały zdemontowane i przetopione na cele wojenne. Nowe dzwony o imionach Walenty, Maria i Paweł zostały ufundowane przez parafian ze wsi Walce, Grocholub i Zabierzów. Zostały poświęcone i zamontowane w październiku 1966 roku.

Architektu

Wnętrze świątyni

Kościół został wzniesiony na planie prostokąta i składa się z krótkiego prezbiterium zamkniętego trójbocznie, przy którym od strony północnej jest umieszczona wzniesiona na planie kwadratu wieża, natomiast od strony południowej znajduje się prostokątna zakrystia z przedsionkiem od strony wschodniej. Od strony wschodniej jest umieszczona kwadratowa kruchta przy wejściu głównym, ujęta z lewej i prawej strony zamkniętymi trójbocznie wieżyczkami schodowymi. Bryła świątyni jest rozczłonkowana i składa się ze zróżnicowanych wysokością i kształtem poszczególnych elementów świątyni. Nad całością dominuje wysoka wieża o pięciu kondygnacjach, nakryta ostrosłupowym dachem hełmowym, zwieńczonym kulą i krzyżem. Elewacje znajdują się na kamiennym cokole, są murowane i wykonane z czerwonej cegły ceramicznej w wątku kowadełkowym. Dekoracja architektoniczna powstała z cegieł i kształtek ceramicznych (np. gzymsy, fryzy).

Najcenniejsze wyposażenie

Do zabytków świątyni należą: dzwon spiżowy odlany w 1586 roku oraz późnobarokowy lichtarz na świecę paschalną. Kościół posiada również kolorowe witraże z wizerunkami świętych: Teresy, Agnieszki, Małgorzaty i Doroty, ołtarz główny pod wezwaniem św. Walentego, ołtarz boczny pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej, ołtarz boczny pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, ołtarz boczny ozdobiony Grobem Chrystusa^[2].