Kazimierz Ustrzycki

Kazimierz Ustrzycki
Data urodzenia	1758
Data i miejsce śmierci	1 października 1786 ; Wróblewice
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	poezja
	Odznaczenia

Kazimierz Ustrzycki herbu Przestrzał (ur. 1758 przypuszczalnie we Wróblewicach^[1] koło Drohobycza (dziś na Ukrainie), zm. 1 października 1786 w tychże Wróblewicach) – polski poeta i satyryk.

Szybkie fakty Data urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Zamknij

Syn Bogusława Augustyna Ustrzyckiego z Uniechowa, kasztelana inowłodzkiego i Siemianowskiej, brat pamiętnikarki Urszuli i jej pierwszy nauczyciel^[2], siostrzeniec Andrzeja Mokronowskiego. Kształcił się w Collegium Nobilium w Warszawie i w podróżach do Włoch i Austrii. W 1778 roku był posłem na Sejm z Inflant. Uczestnik obiadów czwartkowych i szambelan króla Stanisława Augusta. Był wolnomularzem, członkiem loży Bouclier du Nord à l’Orient de Varsovie. W roku 1781 został odznaczony Orderem św. Stanisława, a w r. 1784 został radcą Rady Nieustającej. Wskutek śmierci ojca 14 grudnia 1784 odziedziczył rodzinne Wróblewice, które przegrał w karty^[3], a wkrótce potem zmarł. Pochowany został na cmentarzu w bliskich Wróblewicom Rychcicach uczczony kolumną pośród starych lip. ^[4] Za życia korespondował ze Stanisławem Trembeckim i Wojciechem Mierem^[5], przyjaźnił się ze Stanisławem Kostką Potockim^[6] i Tomaszem Kajetanem Janem Węgierskim. ^[7] Był też członkiem Arkadii w której nosił imię pasterskie: Ermeno Etocleo.

Już we wczesnej młodości pisał wiersze satyryczne.

Stanislao Augusto Rege Poloniae ae Magno Duce Lithuaniae Domino Clementissimo e maximis vitae periculis divinitus liberato. Oratio in Collegio Nobilium. Varsavianensi Schol. Piar. a... ejusdem Colegii alumno, mensae Januario anno 1772 habita., Warszawa 1772.
Głos JW.JMPana ... posła inflanckiego, na sesji sejmowej dnia 26 października 1778 roku w Izbie Poselskiej miany., październik 1778.
Hymn na stuletnią obronę Wiednia. na Wikiźródłach napisany w r. 1783.
Do ojczyzny (wiersz)^[8]
Bankiet Apollina ^[9]

Kazimierz Ustrzycki był również autorem licznych listów do rodziców, Stanisława Kostki Potockiego, zachował się też jeden list do Stanisława Augusta i odpowiedź. ^[10]

[1]
Wróblewicach vel Wróblowicach, gdyż już „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” pod red. Bronisława Chlebowskiego, (tom XIV), Warszawa, druk „Wieku” Nowy Świat 61, 1895, tom XIV, str. 21. podaje obie nazwy Wróblowice w Wikimapii
[2]
’’Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I’’, wyd. Władysław Tarnowski dla Księgarni Jana Konstantego Żupańskiego w Poznaniu, druk J. I. Kraszewski w Dreźnie, 1869, str. 123.
[3]
Wróblewice odkupiła za swój posag siostra Kazimierza, Urszula z Ustrzyckich Tarnowska. Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), biogram str. 389.
[4]
Pomnik stanął staraniem siostry Kazimierza – Urszuli, (Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I, str. 123-124).
[5]
„Nowy Korbut”, II (czyli tom 5), str. 313 (biogram Alberta Wojciecha Miera (1751/1752-1831)
[6]
Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (tom 6, część 1), str. 82, także rękopis w AGAD (Rękopisy Wilanowskie, sygnatura 260), oraz cytowane przez K. Wierzbicką – Michalską.
[7]
Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (tom 6, część 1), str. 397.
[8]
Rękopis w Bibliotece PAN w Krakowie, sygnatura 2202 (karty 11 i 12) oraz w Bibliotece Kórnickiej sygnatura 1367 (karty 14-15, autograf)
[9]
Znany z wzmianki w wierszu W. Miera: „Do p. Ustrzyckiego, który mi przysłał wiersz pt. ’’Bankiet Apollina’’, rękopis w Lwowskiej Państwowej Bibliotece Naukowej, (w Zbiorach Baworowskich, sygnatura 765/I karta 94), informacja za Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), str. 389.
[10]
Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), str. 48 (Przytoczenie rozmów ze Stanisławem Augustem) i o samym liście i odpowiedzi – str. 389.

Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), biogram str. 389-390.
’’Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I’’, wyd. Władysław Tarnowski dla Księgarni Jana Konstantego Żupańskiego w Poznaniu, druk J. I. Kraszewski w Dreźnie, 1869, str. 121-126. Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I w Google Books

[1] [1]
Wróblewicach vel Wróblowicach, gdyż już „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” pod red. Bronisława Chlebowskiego, (tom XIV), Warszawa, druk „Wieku” Nowy Świat 61, 1895, tom XIV, str. 21. podaje obie nazwy Wróblowice w Wikimapii

[2] [2]
’’Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I’’, wyd. Władysław Tarnowski dla Księgarni Jana Konstantego Żupańskiego w Poznaniu, druk J. I. Kraszewski w Dreźnie, 1869, str. 123.

[3] [3]
Wróblewice odkupiła za swój posag siostra Kazimierza, Urszula z Ustrzyckich Tarnowska. Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), biogram str. 389.

[4] [4]
Pomnik stanął staraniem siostry Kazimierza – Urszuli, (Archiwum Wróblewieckie – Zeszyt I, str. 123-124).

[5] [5]
„Nowy Korbut”, II (czyli tom 5), str. 313 (biogram Alberta Wojciecha Miera (1751/1752-1831)

[6] [6]
Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (tom 6, część 1), str. 82, także rękopis w AGAD (Rękopisy Wilanowskie, sygnatura 260), oraz cytowane przez K. Wierzbicką – Michalską.

[7] [7]
Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (tom 6, część 1), str. 397.

[8] [8]
Rękopis w Bibliotece PAN w Krakowie, sygnatura 2202 (karty 11 i 12) oraz w Bibliotece Kórnickiej sygnatura 1367 (karty 14-15, autograf)

[9] [9]
Znany z wzmianki w wierszu W. Miera: „Do p. Ustrzyckiego, który mi przysłał wiersz pt. ’’Bankiet Apollina’’, rękopis w Lwowskiej Państwowej Bibliotece Naukowej, (w Zbiorach Baworowskich, sygnatura 765/I karta 94), informacja za Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), str. 389.

[10] [10]
Elżbieta Aleksandrowska i wsp. (opr.) „Nowy Korbut”, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, III (czyli tom 6, część 1), str. 48 (Przytoczenie rozmów ze Stanisławem Augustem) i o samym liście i odpowiedzi – str. 389.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Kazimierz Ustrzycki

Wikiwand in your browser!

Kazimierz Ustrzycki

Wikiwand in your browser!

Twórczość

Przypisy

Bibliografia