Katedra Mariacka w Fürstenwalde/Spree

Katedra Mariacka (niem. Dom St. Marien) – luterańska świątynia znajdująca się w niemieckim mieście Fürstenwalde/Spree. Dawna siedziba diecezji lubuskiej.

Katedra Mariacka

Dom St. Marien

kościół parafialny
Widok z zachodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Brandenburgia
Miejscowość	Fürstenwalde/Spree
Adres	Domplatz 10, 15517 Fürstenwalde/Spree
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicki Berlina, Brandenburgii i śląskich Górnych Łużyc
Imię	Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1446 Data poświęcenia 1470 Data zniszczenia 1576, 1766, 1945 Data odbudowy 1767, 1945–1995 Data reaktywacji 31 października 1995 Poprzednie wyznanie katolicyzm (do 1556)
Dane świątyni Styl gotyk, barok, neogotyk Świątynia • materiał bud. • czerwona cegła Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 68 m Liczba naw 3 (pierwotnie)
Położenie na mapie Brandenburgii Katedra Mariacka
Położenie na mapie Niemiec Katedra Mariacka
52°21′29″N 14°03′57″E
Strona internetowa

Historia

Kościół w tym miejscu wzniesiono w roku 1230. W 1385 roku do Fürstenwalde przeniesiono siedzibę diecezji lubuskiej, a miejski kościół parafialny wyniesiono do godności katedry. W 1432 roku budynek został częściowo zniszczony przez husytów. W 1446 roku rozpoczęto budowę trójnawowego, gotyckiego kościoła halowego, który konsekrowano w roku 1470. W 1556 roku odprawiono tu pierwsze nabożeństwo protestanckie. W 1576 roku wieża, dach i organy zostały zniszczone wskutek pożaru wywołanego uderzeniem pioruna^[1]. Diecezję lubuską oficjalnie zlikwidowano w 1598 roku^[2]. W 1731 roku wieża zawaliła się, budowę nowej zakończono w roku 1757 przy pomocy pieniężnej króla Fryderyka II Wielkiego. W 1766 roku uderzenie pioruna ponownie zniszczyło wieżę i dach. W następnym roku, podczas odbudowy, wieża uzyskała obecny kształt, a gotyckie sklepienia rozebrano i zastąpiono je płaskim stropem pokrytym stiukiem. W latach 1908–1910 kościół poddano regotycyzacji polegającej m.in. na wzniesieniu nowych sklepień. Kościół został doszczętnie zniszczony w ostatnich dniach II wojny światowej, cenne wyposażenie uległo destrukcji. Odbudowa murów trwała do lat 70., a w 1988 przystąpiono do aranżacji wnętrza. Ponowne otwarcie świątyni miało miejsce w Święto Reformacji 31 ​​października 1995 roku^[1].

Architektura

Świątynia gotycka z elementami neogotyku, pierwotnie trójnawowa, z absydą i obejściem. Barokowa wieża ma wysokość 68 metrów. Wnętrze zdobi sakramentarium, ufundowane w 1517 roku przez biskupa Dytryka von Bülowa, który został upamiętniony na znajdującym się w kościele epitafium^[1]. Barokowy ołtarz główny pochodzi z kościoła klasztornego w Jüterbogu^[3]. Organy składają się z około 4300 piszczałek zgrupowanych w 69 głosów, co czyni je drugimi co do wielkości organami w Brandenburgii^[4]. Na wieży kościoła zawieszone są trzy dzwony – dzwon brązowy z 1775 roku i dwa dzwony stalowe^[5].

Galeria

• 
  Fasada
• 
  Północna elewacja
• 
  Dawny ołtarz główny, 1909
• 
  Obecny ołtarz
• 
  Sakramentarium