W latach 1722–1737 wzmiankowany jako magnificius Sacrae Regiae Maiestatis Architectus. Jego twórczość to głównie budowle sakralne, a szczególnie trójnawowe bazyliki beztranseptowe z prezbiterium zbliżonym do kwadratu, w których duży akcent jest położony na fasadę. W jego realizacjach widoczny jest wpływ barokowej architektury rzymskiej Francesco Borrominiego, w tym doskonałe proporcje i monumentalizm. Projektował także wyposażenie wnętrza, w tym rozmieszczenie i wygląd ołtarzy, a także rozwiązania klasztornych założeń ogrodowo-urbanistycznych.
Pałac Mniszchów w Warszawie przy ul. Senatorskiej, nadzór nad przebudową wnętrz między 1716-1720 (pałac przebudowano w XIX w.),
Klasztor zakonu misjonarzy w Siemiatyczach, szkoła, przytułek, szpital – w obecnym kształcie z lat 1719–1727 (w XX wieku rozebrano pawilon pn-wsch i wieżę)