Remove ads
Johann Elias Ridinger (ur. 16 lutego 1698 w Ulm, zm. 10 kwietnia 1767 w Augsburgu) – niemiecki malarz, grafik i rysownik, znany zwłaszcza z wielu serii miedziorytów przedstawiających obrazy z życia zwierząt oraz sceny łowieckie i jeździeckie.
Naukę malarstwa rozpoczął w wieku 14 lat u malarza Christopha Rescha w Ulm, a następnie studiował rysunek w Teutsche Academie założonej przez Joachima von Sandrarta. Około 1716 r. przeniósł się do Augsburga, gdzie w atelier Johanna Falcha uczył się rysunku zwierząt, zwłaszcza koni. Na zaproszenie hrabiego Wolfa von Metternicha kolejne trzy lata spędził w Ratyzbonie, doskonaląc się w rysowaniu koni dzięki obserwacjom w tamtejszej szkole jeździeckiej. Po powrocie do Augsburga podjął studia z zakresu miedziorytu i akwaforty u Georga P. Rugendasa w tamtejszej Stadtakademie.
W 1723 r. otworzył w Augsburgu wydawnictwo, w którym rozpoczął wydawać rysowane, a następnie rytowane przez siebie dzieła. Z czasem pracę w nim podjęli również jego synowie Martin Elias (1730-1781) oraz Johann Jacob (1736-1784) – obaj również byli grafikami i rytownikami. W 1759 r., w uznaniu działalności artystycznej i wydawniczej, J. E. Ridinger został powołany na rektora augsburskiej Stadtakademie. Po jego śmierci działalność wydawniczą kontynuowali jego synowie. Później wydawnictwo zmieniło nazwę na Martin Engelbrechtschen Kunsthandlung.
Remove ads
Główną część prac artysty stanowią dzieła o tematyce łowieckiej, jeździeckiej i przedstawienia dzikich zwierząt. Ridinger, jako baczny obserwator, posiadł umiejętność ukazywania zwierząt w charakterystycznym dla nich ruchu. Sytuował je zwykle na tle krajobrazu, przedstawionego w nieco dekoracyjny, ornamentalny sposób, właściwy dla stylistyki rokokowej. Do najbardziej znanych cykli grafik artysty należą:
- Książęce zabawy łowieckie (36 arkuszy),
- Zwierzęta (126 arkuszy),
- Obserwacje dzikich zwierząt (40 arkuszy),
- Zwierzyna szczwana psami (28 arkuszy),
- Nowa sztuka jazdy (22 arkusze),
- Nowa szkoła jazdy (8 arkuszy),
- Raj (12 arkuszy).
Łącznie J. E. Ridinger stworzył ok. 1600 prac, które cieszyły się uznaniem długo po śmierci artysty. Jego twórczość spopularyzowało wydanie w 1817 r. albumu Galerie Ridingerscher Tier- und Jagdstücke. Liczne wznowienia rycin artysty wychodziły jeszcze przez cały XIX wiek, a pochodzące z nich motywy były także wykorzystywane w zdobieniu porcelany, ceramiki i tapet. W 1856 r. Georg August Wilhelm Thienemann opublikował “Leben und Wirken des unvergleichlichen Thiermalers und Kupferstechers Johann Elias Ridinger” (Leipzig, Weigel, 1856) – obszerne omówienie życia i twórczości Ridingera z katalogiem jego dzieł.
Dzieła Ridingera znajdują się w wielu różnych muzeach świata, oprócz kolekcji niemieckich m.in. w amerykańskim National Museum of Wildlife Art w Jackson, Wyoming, w British Museum w Londynie, w Fitzwilliam Museum w Cambridge, w słowackim Muzeum Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego w Zwoleniu (kolekcja w Sv. Antonie obejmuje 28 rycin[1]). W Polsce szereg grafik Ridingera znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej. Na rynku aukcyjnym pochodzące z epoki odbitki jego rycin są dość rzadkie.
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads