Joachim Albrecht Hohenzollern

Wilhelm Friedrich Karl Ernst Joachim Albrecht Hohenzollern (ur. 27 września 1876 w Hanowerze, zm. 24 października 1939 w Berlinie, pochowany w Kamieńcu Ząbkowickim) – książę pruski (Prinz von Preußen) z dynastii Hohenzollernów, muzyk, kompozytor.

Joachim Albrecht

książę pruski
Dane biograficzne
Dynastia	Hohenzollernowie
Data i miejsce urodzenia	27 września 1876 Hanower
Data i miejsce śmierci	24 października 1939 Berlin
Miejsce spoczynku	mauzoleum w Kamieńcu Ząbkowickim
Ojciec	Albrecht Hohenzollern
Matka	Maria z Saksonii na Altenburgu
Rodzeństwo	Friedrich Wilhelm Hohenzollern (1880–1925), Friedrich Heinrich Hohenzollern (1874–1940)
Żona	Maria Blich-Sulzer (1919) Kornelia Karolina Stockhammer (1920-1936)

Życiorys

Urodził się w 1876 w Hanowerze jako drugi syn księcia pruskiego Albrechta Hohenzollerna młodszego, posiadacza wielu dóbr na terenie Dolnego Śląska (w tym pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim) i późniejszego regenta księstwa Brunszwiku oraz jego żony Marii z Saksonii na Altenburgu^[1][2].

W młodości chętnie bywał w uzdrowisku w Polanicy-Zdroju. Świeży właściciel uzdrowiska Georg Haase dostrzegł w tym szansę na udaną promocję miejscowości. W 1906, odkryte dwa lata wcześniej najbardziej wydajne polanickie źródło wody mineralnej otrzymało imię „Prinz Joachim Albrecht Quelle” (źródło księcia Joachima Albrechta), być może na 30. urodziny księcia przypadające 27 września 1906^[3]. Wkrótce jednak związek Joachima Albrechta z Polanicą mocno się rozluźnił, nazwę po kilku latach zmieniono na „Der grosse Sprudel” (Wielka Pieniawa), którą nosi do dzisiaj. Jednak przez wiele jeszcze lat polanickie źródła reklamowano jako Prinzensprudel („książęce”)^[3].

Wkrótce książę zasłynął z tego, że 6 marca 1920 w reprezentacyjnym Hotelu Adlon przy Pariser Platz w Berlinie sprowokował napaść na oficerów francuskiej misji wojskowej, kiedy ci nie wstali podczas hymnu niemieckiego „Deutschland, Deutschland über alles”, granego tam tradycyjnie o 23⁰⁰. Aresztowano go wówczas i osądzono. Dla jednych jako „Jochimke” stał się bohaterem wykpiwających to „restauracyjne męstwo” piosenek (m.in. Kurta Tucholsky’ego), dla innych bohaterem piosenek nacjonalistycznych^[3].

Od wczesnych lat młodości interesował się muzyką, zostając później znanym w Berlinie muzykiem i kompozytorem. W 1913 skomponował symfonię pt. Wyspa zmarłych, której wyobrażenie znajdowało się na jednym z obrazów zdobiących kamieniecki pałac, w którym mieszkał książę^[2].

Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego wybranką była Marie Blich-Sulzer, z którą wziął ślub 3 września 1919 w austriackim Bad Ischl. Jednak związek ten nie został zaakceptowany przez niemiecką rodzinę panującą, dlatego Joachim Albrecht rozstał się ze swoją żoną^[3]. Rok później, 9 października 1920 wziął kolejny ślub w Wiedniu z Kornelią Karoliną Stockhammer. To bezdzietne małżeństwo zostało zakończone rozwodem w 1936^[4][2].

Zmarł w 1939 i został pochowany w parkowym mauzoleum Hohenzollernów w Kamieńcu Ząbkowickim^[2].

Zobacz też

• Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim
• Friedrich Heinrich Hohenzollern