Loading AI tools
Jerzy Stefan Pytlewski, ps. „Świerszcz” (ur. 10 lutego 1887 w Kielcach, zm. 20 maja 1939 w Warszawie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari.
 pułkownik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 maja 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1911–1912 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
1 Pułk Ułanów Legionów Polskich |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      | |
Urodził się 10 lutego 1887 w Kielcach, stolicy ówczesnej guberni kieleckiej, w rodzinie Franciszka (1858–1936) i Stefani z Turowskich (1863–1938)[1][2]. Był starszym bratem Zofii (1989–1895), Heleny (1893–1893), Aliny po mężu Szydłowskiej (1890–1927), Jana (1894–1894) i Tadeusza (1896–1962)[1], rotmistrza Wojska Polskiego i kawalera Orderu Virtuti Militari.
Absolwent gimnazjum w Kielcach[2]. W latach 1909–1911 żołnierz armii rosyjskiej[2]. Student prawa Uniwersytetu w Dorpacie[2]. Od 12 sierpnia 1914[2] podczas I wojny światowej walczył w Legionach Polskich używając pseudonimu „Świerszcz”. Był dowódcą plutonu[2] w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. 5 marca 1915 awansował na podporucznika, a 1 listopada 1916 na porucznika[3]. Od 1 czerwca 1915 pełnił funkcję komendanta szwadronu.
Szczególnie odznaczył się 7 sierpnia 1915 w czasie walk pod Jastkowem, gdzie „swoją nadzwyczajną odwagą wpłynął na pluton, który mimo ciężkiego terenu i przeważających sił wroga, osiągnął znaczny sukces. Podczas odwrotu znad Styru w 1916, zajmując wyznaczone mu stanowiska, swoją zdecydowaną postawą i umiejętnościami przyczynił się skutecznie do pomyślnego odwrotu I B. Leg. Pol.”[2]. Za te czyny został odznaczony Orderem Virtuti Militari[2].
W lutym i marcu 1917 w Ostrołęce był wykładowcą artylerii i fortyfikacji na kawaleryjskim kursie oficerskim. Po kryzysie przysięgowym w 1917 internowany w Beniaminowie[2]. Po zwolnieniu w Polskiej Sile Zbrojnej. Od listopada 1918 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[2].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 37. lokatą w korpusie oficerów jazdy[4]. W 1923 pełnił służbę w Oddziale Szkolnym Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu, pozostając oficerem nadetatowym 21 pułku Ułanów Nadwiślańskich[5]. 26 listopada 1923 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 2 pułku strzelców konnych w Hrubieszowie[6]. 1 grudnia 1924 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 7. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[7][8].
23 czerwca 1926, po tragicznej śmierci pułkownika Konstantego Obidzińskiego, powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy 6 pułku strzelców konnych w Żółkwi[9][10]. 1 stycznia 1929 awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11][12][13]. 30 marca 1934 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII we Lwowie[14]. Z dniem 31 lipca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[15].
Zmarł 20 maja 1939 w Warszawie[16]. Cztery dni później został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Starym w Kielcach (kwatera 13B).
Od 12 sierpnia 1913 był żonaty z Władysławą z d. Kula (1886–1961)[1], nie miał dzieci[2].
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5408 (17 maja 1922)[17][18]
- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[19][20]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[21][22]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[23][24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
