Jerzy Krubski
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Antoni Krubski (ur. 13 maja 1900[1] w Nowym Mieście[2], zm. 1967 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
 | |
 pułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 maja 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1967 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
.png){kind=small}
Biogram
Podsumowanie
Perspektywa
Jerzy Antoni Krubski urodził się w 13 maja 1900 roku. W 1917 roku ukończył 7 klas szkoły realnej w Warszawie. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. 8 sierpnia 1914 roku w Miechowie, razem z siedmioma innymi ochotnikami – tzw. „patrolem skautów” wstąpił do Pierwszej Kompanii Kadrowej i przyjął pseudonim „Czerwony Brat”[3]. Z dniem 15 listopada 1918 roku przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika[4].
Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w garnizonie Warszawa[5]. 1 listopada 1924 roku rozpoczął studia na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 36 pp[6]. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego[7]. W lipcu 1928 roku został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych i przydzielony do składu osobowego inspektora armii z siedzibą w Warszawie na stanowisko referenta[8]. W 1934 roku był II oficerem sztabu inspektora armii, generała dywizji Kazimierza Sosnkowskiego. 5 grudnia 1935 roku został przeniesiony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie celem odbycia praktyki liniowej na stanowisku dowódcy batalionu[9]. W 1939 roku awansował do stopnia podpułkownika dyplomowanego. Wiosną 1939 roku pełnił służbę w dowództwie 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu na stanowisku szefa sztabu[10].
Kampanię wrześniową 1939 odbył na stanowisku oficera odcinkowego dla Armii „Modlin” w Wydziale Sytuacyjnym Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza[11].
1 czerwca 1940 roku był przewidziany do objęcia stanowiska szefa sztabu Polskiego Korpusu Ekspedycyjnego w Syrii. Od 1940, po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu I Korpusu. 4 października 1943 został zwolniony z tego stanowiska i przeniesiony do Inspektoratu Wyszkolenia Wojska na stanowisko kierownika Referatu Służby Sztabów[12]. W następnym roku, po lądowaniu aliantów w Normandii i otwarciu frontu zachodniego, został powołany na stanowisko szefa Polskiej Misji Wojskowej przy Kwaterze Głównej 21 Grupy Armii[13].
Zmarł w kwietniu 1967 roku w Londynie[14].
Awanse
- porucznik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1156. lokatą w korpusie oficerów piechoty
- kapitan – 3 maja 1926 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 217. lokatą w korpusie oficerów piechoty
- major – 12 marca 1933 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty
- podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 75. lokatą w korpusie oficerów piechoty
- pułkownik[potrzebny przypis] – ?
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (17 marca 1932)[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[16][17]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921)[18]
- Srebrny Krzyż Zasługi (3 sierpnia 1928)[19]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
- Odznaka pamiątkowa Pierwszej Kompanii Kadrowej[20]
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.