Loading AI tools
francuski dyrygent, kompozytor i skrzypek Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean Martinon (ur. 10 stycznia 1910 w Lyonie, zm. 1 marca 1976 w Paryżu)[1][2] – francuski dyrygent, kompozytor i skrzypek.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1910 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
1 marca 1976 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 | |
Studiował w Konserwatorium Lyońskim i Paryskim u Alberta Roussela (kompozycja), Charles’a Müncha i Rogera Désormière’a (dyrygentura), Vincenta d’Indy’ego (harmonia) i Jules’a Boucherita (skrzypce)[1][2].
Występował jako skrzypek i koncertmistrz w radiowej orkiestrze symfonicznej. Podczas II wojny światowej, w 1940 dostał się w do niewoli niemieckiej i w obozie jenieckim skomponował kilka dużych utworów[1][2], m.in. Chant des captifs (1943), za którą otrzymał nagrodę kompozytorską miasta Paryża w 1946[2].
Po wojnie rozpoczął karierę dyrygencką, początkowo jako dyrygent Orchestre de la Société des concerts du Conservatoire w Paryżu, a od 1946 orkiestry symfonicznej w Bordeaux. W 1947 zadebiutował w Londynie, będąc przez dwa sezony stałym dyrygentem gościnnym Londyńskiej Orkiestry Filharmonicznej[1][2]. Następnie otrzymał rezydenturę w RTÉ National Symphony Orchestra w Dublinie (1947–1950)[2], był pierwszym dyrygentem Concerts Lamoureux w Paryżu (1951–1957), dyrektorem artystycznym Izraelskiej Orkiestry Filharmonicznej w Tel Awiwie (1957–1959), generalnym dyrektorem muzycznym Düsseldorfer Symphoniker (1959–1963). W latach 1963–1968 był dyrygentem i dyrektorem muzycznym Chicagowskiej Orkiestry Symfonicznej, w latach 1968–1973 prowadził Orchestre philharmonique de Radio France, a od 1974 haską Residentie Orchestra[1][2].
Był Kawalerem Legii Honorowej[1].
Jako dyrygent dysponował szerokim repertuarem, choć preferował muzykę XX wieku, zwłaszcza francuską. Interesował się również Siergiejem Prokofjewem i Bélą Bartókiem, których muzyka miała duży wpływ na jego własne kompozycje[1][2]. Nagrał m.in. cykl symfonii Prokofjewa, a także znaczące zbiory dzieł orkiestrowych Claude’a Debussy’ego i Maurice’a Ravela[2].
Pomimo bardzo aktywnej działalności dyrygenckiej, systematycznie też komponował i pozostawił znaczny dorobek, głównie utwory orkiestrowe i kameralne. Niektóre swoje kompozycje adresował do zaprzyjaźnionych z nim wybitnych wykonawców, np. II Koncert skrzypcowy (1960) został napisany dla Henryka Szerynga, a Koncert wiolonczelowy (1964) dla Pierre’a Fourniera. W 1966 skomponował na 75-lecie Chicagowskiej Orkiestry Symfonicznej IV Symfonię, której tytuł Altitudes (Wyżyny) odniósł zarówneo do osiągnięć orkiestry, jak i do swojego zamiłowania do alpinizmu[1][2].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
