Jan Tiletschke

Jan Rudolf Tiletschke (ur. 28 sierpnia 1891 w Krakowie, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Jan Tiletschke

pułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1891 Kraków
Data i miejsce śmierci	1940 USRR, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Sztab Generalny Wojska Polskiego 10 Dywizja Piechoty 13 Pułk Artylerii Lekkiej 2 Grupa Artylerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Syn Jana urodzony 28 sierpnia 1891 w Krakowie^[1]. 17 grudnia 1918 został przyjęty z byłej cesarskiej i królewskiej armii do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana^[2] oraz przydzielony do 1 pułku artylerii polowej w Warszawie z jednoczesnym odkomenderowaniem do Sztabu Generalnego WP^[3]. W okresie od 4 października 1920 roku do maja 1921 roku był szefem sztabu 10 Dywizji Piechoty w Łodzi. 9 maja 1921 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr III gen. broni Stanisława Szeptyckiego na stanowisko 1 referenta^[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 79. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[5]. W 1923 roku był pełniącym obowiązki oficera sztabu Inspektoratu Armii Nr IV w Krakowie i równocześnie pozostawał oficerem nadetatowym 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie^[6]. 1 grudnia 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[7]. W tym samym roku pełnił służbę w macierzystym pułku w Częstochowie^[8]. Od października 1925 roku dowodził 13 pułkiem artylerii polowej stacjonującym w garnizonie Równe^[9][10]. W listopadzie 1931 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku i przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II^[11]. W okresie od 6 listopada do 23 grudnia 1931 roku w Równem pełnił równocześnie obowiązki 13 pap i 2 Grupy Artylerii^[12]. Z dniem 30 kwietnia 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuck. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[14].

Wiosną 1940 został zamordowany w Bykowni na Ukrainie. Jego nazwisko figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej^[15][16].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5237 (28 lutego 1922)^[17]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1925)^[18]