Jan Stecki

Jan Stecki
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1871 ; Siedliska, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	30 czerwca 1954 ; Bełżyce
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 7 grudnia 1917; do 27 lutego 1918
Następca	Stefan Dziewulski (kierownik ministerstwa)
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 4 kwietnia 1918; do 5 września 1918
Poprzednik	Stefan Dziewulski
Następca	Zygmunt Chrzanowski
	Senator III kadencji
Okres	od 9 grudnia 1930; do 17 stycznia 1934
Przynależność polityczna	Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Stecki (ur. 22 marca 1871 w Siedliskach k. Lubartowa, zm. 30 czerwca 1954 w Bełżycach) – polski ekonomista, polityk, działacz organizacji ziemiańskich, minister w rządach Rady Regencyjnej, publicysta, senator I i III kadencji w II RP.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Zamknij

Członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i od 1893 Ligi Narodowej i Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego (do 1917). Współpracownik Głosu i Przeglądu Wszechpolskiego. Poseł do rosyjskiej I i II Dumy Państwowej. W latach 1917–1918 prezes Głównego Komitetu Ratunkowego w Lublinie. Był członkiem Komitetu Narodowego Polskiego (1914–1917)^[1]. Był członkiem Komisji Realizacyjnej Tymczasowej Rady Stanu^[2]. W latach 1917–1918 minister spraw wewnętrznych w kolejnych gabinetach powołanych przez Radę Regencyjną poczynając od rządu Jana Kucharzewskiego. W maju 1918 zlecił utworzenie Związku Pracy dla złamania strajku robotników warszawskich podczas ich sporu z magistratem Piotra Drzewieckiego^[3].

Od 1919 prezes Związku Ziemian w Warszawie. W latach 1922–1927 i 1930–1934 senator Rzeczypospolitej. W styczniu 1934 zrzekł się mandatu.

Od 1923 jeden z przywódców Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego, po przewrocie majowym jeden z przywódców Stronnictwa Chrześcijańsko-Rolniczego związanego z rządzącym obozem piłsudczyków.

3 maja 1928 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[4]^[5].

Autor artykułów w „Ekonomiście” i „Gazecie Rolniczej”, podręcznika ekonomii politycznej oraz: książki W obronie prawdy (1928).

Remove ads

[1]
Roman Dmowski, Polityka polska i odbudowanie państwa. Przedmową do obecnego wydania i komentarzem opatrzył Tomasz Wituch, t. II, Warszawa 1988, s. 202.
[2]
Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 220.
[3]
Rządowy Związek łamistrejków, „Czerwony Sztandar”, 14 (195), Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy, 1918, s. 7.
[4]
M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi na polu rozwoju i ugruntowania skarbowości poIskiej”.
[5]
Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928.

Remove ads

Życiorys