Loading AI tools
Józef Stanisław Parczyński ps. „Cham”, „Gal”, „Świt” (ur. 14 lutego 1897[1] w Częstochowie, zm. 4 listopada 1965 w Katowicach) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lutego 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 listopada 1965 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Późniejsza praca |
magazynier |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się 14 lutego 1897 roku w Częstochowie, w rodzinie Józefa, kupca, i Heleny ze Skajskich. Miał braci Stanisława (dentystę) i Mieczysława (kupca) oraz siostry Janinę i Eugenię (zm. 1998). Janina była żoną kapitana piechoty Henryka Ihnatowicza (ur. 1889). Eugenia od 1934 była żoną porucznika artylerii Eugeniusza Jakuba Goliszewskiego (1903–1940), słuchacza Wyższej Szkoły Intendentury (Kurs 1937–1939)[2].
Ukończył gimnazjum filologiczne w Częstochowie w 1915 roku. W latach 1916–1918 był członkiem częstochowskiego okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej, a po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Szkoły Podchorążych w Warszawie[3]. Od 20 października 1918 roku do 24 maja 1919 roku był uczniem Klasy „F”[4].
Od czerwca 1919 roku jako podporucznik walczył w składzie 34 pułku piechoty na Froncie Wołyńskim wojny polsko-bolszewickiej. W czasie walk wykazał się odwagą i po zakończeniu wojny został awansowany do stopnia porucznika. W okresie pokoju służył początkowo w 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej, po czym od 1926 roku pełnił funkcję kierownika wychowania fizycznego w Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. 19 marca 1928 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 144. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W 1933 roku został przeniesiony do 62 pułku piechoty, w którym dowodził batalionem. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1939 był dowódcą Nakielskiego Batalionu Obrony Narodowej i jednocześnie komendantem 62 Obwodu Przysposobienia Wojskowego w Kcyni przy 62 pp[7][8][3].
W kampanii wrześniowej 1939 roku został ranny podczas bitwy nad Bzurą i trafił do niewoli. Skierowany do szpitala w Rawie Mazowieckiej, zbiegł z niego i przedostał się do Częstochowy, w której podjął pracę jako robotnik fizyczny. Od 1942 roku należał do ZWZ, a później AK. W 1943 roku został komendantem Częstochowy, która jako miasto stanowiła jeden z trzech podobwodów Częstochowskiego Obwodu AK[3].
Po zajęciu Częstochowy przez Armię Czerwoną w styczniu 1945 roku został aresztowany przez NKWD i wywieziony na Półwysep Kolski. Powrócił do Polski pod koniec 1948 roku, po czym przeprowadził się z rodziną do Katowic, w których podjął pracę jako kierownik magazynu w Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego[3].
Zmarł 4 listopada 1965 roku w Katowicach[3].
Od 1924 roku był żonaty z Heleną Skajską, córką sędziego grodzkiego. Z tego małżeństwa miał córkę Hannę Bankiewiczową[3].
3 listopada 2012 roku na ścianie domu przy ul. Dąbrowskiego 17 w Częstochowie odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową[8], a 26 czerwca 2014 roku jego imieniem nazwano ulicę w dzielnicy Kiedrzyn, boczną od ul. Kuronia[9].
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[10]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie (po raz 2, 3 i 4 w 1921)[11]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)[12][3]
- Medal Niepodległości
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
