Loading AI tools
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Joachim Grzyb (ur. 20 marca 1895 we Lwowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
 | |
 kapitan piechoty | |
| Pełne imię i nazwisko |
Józef Joachim Grzyb |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
pułk piechoty „Góra Stracenia” |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      | |
Urodził się 20 marca 1895 we Lwowie, w rodzinie Feliksa i Anieli z Riedlów[1]. Przed wybuchem I wojny światowej należał do Związku Strzeleckiego[1]. W 1914 wstąpił do Legionów, walczył w 1 pułku piechoty Legionów Polskich. 24 grudnia 1914 w bitwie pod Łowczówkiem został ranny. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej, walczył na froncie włoskim.
W 1918 wstąpił na ochotnika Wojska Polskiego, został przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów, w którego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej najpierw jako dowódca plutonu, a następnie kompanii. 30 lipca 1920 został mianowany z dniem 1 maja tego roku porucznikiem[2]. Wyróżnił się 20 sierpnia 1920 w bitwie pod Ostrożanami, w trakcie której został ciężko ranny. Rozkazem Dowództwa 2 Armii L.1517/I z 1 września 1920 został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 5 pp Leg.[3] 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[4]. W tym samym roku został odkomenderowany z pułku jako słuchacz wojskowych kursów maturalnych w Wilnie. Tam ukończył naukę w zakresie siódmej i połowy ósmej klasy gimnazjum. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1140. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5][6][7]. Później został przeniesiony do 58 pułku piechoty w Poznaniu[8], a w 1923 do 40 pułku piechoty we Lwowie[9]. Z dniem 31 lipca 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[10][11]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”[12].
W czasie mobilizacji w 1939 został powołany do wojska, walczył w kampanii wrześniowej 1939. Był dowódcą 2. kompanii batalionu ON „Sokal”, a 19 września został wyznaczony na stanowisko dowódcy 5. kompanii pułku piechoty „Góra Stracenia”[13]. Na czele tych pododdziałów walczył w obronie Lwowa. Po 22 września dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[14]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 807[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[15][16][17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[18][19][20].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
