Remove ads
Iwona Sabina Schymalla (ur. 27 października 1961 w Warszawie[1]) – polska dziennikarka oraz prezenterka telewizyjna i radiowa, konferansjerka, od 20 lipca 2009 do 7 października 2009 i ponownie od 12 października 2010 do 18 listopada 2011 dyrektor Programu I Telewizji Polskiej, którego była dziennikarką w latach 1990–2011.
 Iwona Schymalla (2011) | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 października 1961 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Dwukrotna laureatka nagrody Wiktora (1997 i 1999), laureatka plebiscytu Mistrz Mowy Polskiej (2009).
Remove ads
Wykształcenie
Uczyła się w klasie o profilu biologiczno-chemicznym XIII Liceum Ogólnokształcącego im. płk. Leopolda Lisa-Kuli w Warszawie[2], a po zdaniu matury w 1980 podjęła studia z resocjalizacji i socjologii w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Ukończyła także studia podyplomowe na kierunku „produkcja telewizyjna i filmowa” w PWSFTviT w Łodzi[3][4].
Kariera zawodowa
Po ukończeniu studiów pracowała jako asystent-wykładowca w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie[5].
Na początku lat 90. rozpoczęła pracę w Telewizji Polskiej, wygrywając konkurs na spikera stacji[3][5]. Początkowo pracowała w Telewizji Edukacyjnej, dla której reportaże o problematyce społecznej, następnie – wraz z reorganizacją struktury telewizji publicznej – została przeniesiona do działu oprawy TVP1, a w 1993 została jedną z prowadzących magazyn poranny Kawa czy herbata?, który przez kolejne lata współprowadziła z Pawłem Pochwałą[6][7]. W 1994 została etatowym pracownikiem Telewizji Polskiej[8]. 3 maja 1996 została prezenterką dnia w TVP1[9], ponadto w latach 1996–1997 zrealizowała dla stacji autorski program Profesjonaliści. Na antenie TVP1 prowadziła także Studia Papieskie, relacje telewizyjne wizyt papieskich w 1997, 1999, 2002 i 2006[10]. Za działalność telewizyjną otrzymała w 1998 Wiktora Publiczności za 1997 oraz w 2000 Wiktora dla najlepszej spikerki za 1999[11].
W grudniu 2000 prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył ją Złotym Krzyżem Zasługi za „wybitne zasługi dla rozwoju telewizji polskiej”[12].
W 1998 i 1999 prowadziła ceremonie wręczenia Wiktorów. Od 2000 kilkukrotnie prowadziła gale wręczenia Nagrody im. Andrzeja Drawicza[13], poza tym prowadziła dziewięć kolejnych gal przyznania Nagród Grand Press[14]. W 2004 zaczęła współprowadzić program religijno-publicystyczny TVP1 Między Ziemią a Niebem. W 2007 współprowadziła z Robertem Tekielim program ewangelizacyjny TVP3 Jarmark cudów[15]. W 2008 otrzymała Nagrodę im. Świętego Kamila za „osobiste i twórcze zaangażowanie w budowanie pozytywnego wizerunku ruchu hospicyjnego w Polsce oraz profesjonalizm i dziennikarską rzetelność w upowszechnianiu wiedzy o hospicjach i opiece paliatywnej”[16]. W 2009 prowadziła na antenie TVP1 autorskie programy o tematyce medycznej – Ciało to niemało[17] i Ostry dyżur Jedynki[18].
20 lipca 2009 została mianowana dyrektorem TVP1[19], z tego powodu w sierpniu przestała prowadzić programy Kawa czy herbata? i Między ziemią a niebem[20]. 9 października 2009 została odwołana z funkcji dyrektora TVP1, po czym wróciła do prowadzenia części programów stacji[21], pracowała także w redakcji oprawy i promocji TVP1[22]. 12 października 2010 ponownie objęła stanowisko dyrektora TVP1[23][24], przy czym wciąż prowadziła program Między ziemią a niebem[25], a od stycznia do lutego 2011 dodatkowo współprowadziła z Pawłem Pochwałą magazyn Kawa czy herbata? Moja niedziela[26][27]. 19 lipca 2011 złożyła dymisję ze stanowiska dyrektora TVP1[28], co motywowała „wewnętrznym funkcjonowaniem spółki”[29]. Dzień później wycofała swoją rezygnację[30]. 18 listopada 2011 została odwołana ze stanowiska dyrektora TVP1[31], co tłumaczono faktem, że „zarząd miał większe oczekiwania w stosunku do anteny”[32]. Cztery dni później poinformowała o wymówieniu umowy z TVP[33], jako powód złożenia wskazując działania prowadzone wśród „nieformalnych struktur władzy”[34][35]. Wcześniej odrzuciła ofertę zmiany formy zatrudnienia z umowy o pracę na terminowy, roczny kontrakt[8].
Do 2009 prowadziła wieczorną audycję publicystyczną W dobrym tonie w Vox FM[36]. W 2009 otrzymała tytuł Mistrza Mowy Polskiej[37]. Od stycznia 2012 prowadziła niedzielną Debatę medyczną w Radiowej Jedynce[38]. Od maja 2013 jest redaktor naczelną serwisu internetowego Medexpress.pl, na którego łamach przeprowadza także wywiady z ekspertami medycznymi w programie Gość Medexpressu[39][40].
W 2014 nakładem Wydawnictwa Filia ukazała się książka pt. Zawód spikerka, będący zapisem wywiadu rzeki ze Schymallą, który przeprowadziła Małgorzata Talarek.
W 2015 ubiegała się o stanowisko prezesa zarządu rady nadzorczej Telewizji Polskiej[41].
Życie prywatne
Ma siostrę Beatę[5]. Jej mężem jest archeolog, historyk i dyplomata Andrzej Schymalla[42] (ur. 1961), z którym ma córkę Aleksandrę (ur. 1990)[43].
Współprowadzi rodzinną Fundację Sarmacką Rodziny Schymallów „Serce i Rozum”[44]. Objęła stanowisko prezesa Fundacji „Żyjmy Zdrowo”[18].
Pojawiła się gościnnie w filmie Tydzień z życia mężczyzny (1999) oraz pojedynczych odcinkach seriali Bulionerzy (2004) i Ranczo (2009)[45][46].
Remove ads
- 1998: Wiktor Publiczności[11]
- 2000: Wiktor dla najlepszej spikerki[11]
- 2000: Złoty Krzyż Zasługi[12]
- 2008: Nagroda im. Świętego Kamila[16]
- 2009: tytuł Mistrza Mowy Polskiej[37]
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads