Loading AI tools
Igors Kazanovs (ros. Игорь Яковлевич Казанов, Igor Jakowlewicz Kazanow; ur. 24 września 1963 w Dyneburgu) – łotewski lekkoatleta specjalizujący się w krótkich biegach płotkarskich.
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
186 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
Dinamo Dyneburg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener |
Viktorija Gekiša, Jānis Gailišs, Imants Liepinš, Wiktor Miasnikow, Walentin Wojnow | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
W trakcie kariery dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich w 1992 i 1996 roku. Czterokrotnie zostawał halowym mistrzem Europy i dwukrotnie medalistą halowych mistrzostw świata. W 1989 roku ustanowił halowy rekord Europy na 60 m przez płotki, ale został on pobity następnego dnia. Wielokrotny mistrz ZSRR i Łotwy. Po zakończeniu kariery przeniósł się do Hiszpanii, gdzie był trenerem i prowadził firmę budowlaną.
Jego rodzice byli rosyjskimi emigrantami do Łotwy[1]. Jego ojciec, Jakovs, z zawodu inżynier[2][3], uznawany był za jednego z najlepszych łotewskich średniodystansowców[4], był też przez pewien czas rekordzistą ZSRR juniorów (kategoria 17-18 lat) w sztafecie 4 × 800 m[5].
Wczesny okres życia
Biegi przez płotki zaczął uprawiać już w dzieciństwie. Mimo że trenował jeszcze kilka innych dyscyplin, wybrał lekkoatletykę, gdyż w niej uzyskiwał najlepsze wyniki[6]. W 1982 roku ukończył technikum kolejowe w Dyneburgu[7]. W latach 80. służył w armii radzieckiej, również po zakończeniu obowiązkowego przeszkolenia[8].
Kariera sportowa
Igrzyska olimpijskie
Kazanovs startował na igrzyskach olimpijskich w 1992 i 1996 roku. Na obu igrzyskach wystąpił na 110 m przez płotki. W Barcelonie odpadł w półfinale, zajmując 6. miejsce w swoim biegu z czasem 13,77 s. Wcześniej przeszedł pierwszą rundę, plasując się na 4. pozycji w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 13,88 s, natomiast w ćwierćfinale był 4. w swoim biegu z czasem 13,76 s[9]. W Atlancie także odpadł w półfinale, zajmując 7. miejsce w swoim biegu z czasem 14,13 s. W biegu eliminacyjnym pierwszej rundy był 4. z czasem 13,74 s, a w ćwierćfinałowym biegu uplasował się na 3. pozycji z czasem 13,42 s[10].
Mistrzostwa świata
Na mistrzostwach świata w 1987 roku zajął 5. miejsce na 110 m przez płotki z czasem 13,48 s[7]. W 1991 roku odpadł w półfinale na tym samym dystansie, plasując się na 5. pozycji w swoim biegu i dziewiątej w ogólnej klasyfikacji z czasem 13,65 s[7][11]. W 1993 roku był 6. z czasem finałowym 13,38 s[7]. W 1995 roku odpadł w półfinale, zajmując 6. miejsce w swoim biegu z czasem 13,61 s[7].
W 1989 roku został brązowym medalistą halowych MŚ na 60 m przez płotki z czasem 7,59 s[7][12], natomiast dwa lata później na tym samym dystansie został halowym wicemistrzem świata[13][12]. W 1993 roku był 5. na halowych mistrzostwach świata z czasem finałowym 7,55 s[14][15]. W 1995 roku odpadł w eliminacjach, plasując się na 3. pozycji w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 7,80 s[14][16]. W 1997 roku także odpadł w eliminacjach, zajmując ostatnie, 6. miejsce w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 7,86 s[14][17]. W 1999 roku ponownie odpadł w eliminacjach halowych MŚ, plasując się w swoim biegu eliminacyjnym na 4. pozycji z czasem 7,69 s[14][18].
Mistrzostwa Europy
Jest czterokrotnym halowym mistrzem Europy na 60 metrów przez płotki. Zwyciężał w 1990[7][19][20], 1992[7][19][21], 1996[7][19][22] i 1998 roku[7][19][23][24].
W 1986 roku odpadł w półfinale mistrzostw Europy na 110 m przez płotki, zajmując 5. miejsce w swoim biegu z czasem 13,76 s[7]. W 1990 roku na tym samym dystansie uplasował się na 8. pozycji (z powodu upadku nie ukończył biegu finałowego)[7][1]. W 1998 roku był 22. z czasem 14,04 s[7].
W 1985 roku odpadł w półfinale halowych mistrzostw Europy, zajmując 5. miejsce w swoim biegu z czasem 7,75 s[25][26]. W 1989 roku na tej samej imprezie odpadł w eliminacjach na tym samym dystansie, plasując się na 5. pozycji w swoim biegu eliminacyjnym z czasem 8,19 s[25][27]. W 1994 roku odpadł w półfinale halowych mistrzostw Europy, zajmując 4. miejsce w swoim biegu z czasem 7,75 s[25][28].
Mistrzostwa krajowe
Jest pięciokrotnym halowym mistrzem ZSRR na 60 m przez płotki. W 1985 roku uzyskał czas 7,58 s[29] (najlepszy rezultat na listach światowych na tym dystansie w sezonie 1985[30]), dwa lata później – 7,61 s, w 1989 roku – 7,56 s, w 1990 roku – 7,55 s, a w 1991 roku – 7,56 s[31][32]. Oprócz tego, w 1984 i 1986 roku zostawał halowym wicemistrzem ZSRR na 60 m przez płotki, uzyskując odpowiednio czasy 7,78 s[33] i 7,72 s[34].
Czterokrotnie zwyciężył w mistrzostwach Związku Radzieckiego na 110 metrów przez płotki (1984, 1986, 1987 i 1990)[35]. Jest również pięciokrotnym mistrzem Łotewskiej SRR. W 1981 roku zwyciężył w sztafecie 4 × 100 m[7], w 1983 roku wygrał na 110 m przez płotki oraz na 60 m przez płotki (hala)[7], w 1984 roku ponownie zwyciężył w hali na 60 m przez płotki, a w 1988 roku – na 110 m przez płotki[7]. Jest też sześciokrotnym mistrzem Łotwy. W 1993, 1995 i 1997 roku wygrywał na 110 m przez płotki[36], w 1994 i 1997 roku zwyciężał w hali na 60 m przez płotki[7][37]. W 1994 roku wygrał także zawody halowe na 60 m[7][37]. W 1993 roku zwyciężył na 110 metrów przez płotki podczas mistrzostw Rosji[38].
Pozostałe zawody
W 1984 roku wystartował na zawodach Przyjaźń-84, na których zajął 5. miejsce na 110 m przez płotki[39] z czasem 13,76 s[40]. W 1986 roku zajął 6. miejsce w biegu na 110 m przez płotki na igrzyskach Dobrej Woli z czasem 13,50 s[41][42]. Cztery lata później był piąty w tych samych zawodach z czasem 13,71 s[43]. W 1987 roku zwyciężył w finale "A" pucharu Europy na 110 m przez płotki, z wynikiem 13,48[7][44][45], a w 1991 zajął w tej konkurencji 4. miejsce, z wynikiem 13,64[46][47][48]. W barwach Łotwy wystąpił w zawodach grupy 2 pierwszej ligi (II poziom rozgrywek) Pucharu Europy w 1995 (4. miejsce z wynikiem 13,93)[49].
W 1993 roku wygrał zawody na 110 m przez płotki na igrzyskach bałtyckich z czasem 13,48 s[50][51]. W 1996 roku zajął drugie miejsce na halowych mistrzostwach krajów bałtyckich w biegu na 60 m przez płotki z czasem 7,75 s[52].
25 lutego 1989 roku podczas Pucharu ZSRR w Moskwie[53] ustanowił halowy rekord Europy na 60 m przez płotki, uzyskując czas 7,42 s, ale dzień później został on pobity o 0,01 s przez Colina Jacksona[1][54][55].
Od 1985 roku reprezentował klub Dinamo Ryga, wcześniej zawodnik Dinama Dyneburg[56]. W trakcie kariery jego trenerami byli Viktorija Gekiša, Jānis Gailišs, Imants Liepinš, Wiktor Miasnikow i Walentin Wojnow[7].
Ustanowił 13 rekordów Łotwy[7]. 30 czerwca 1999 roku ustanowił również rekord Łotwy weteranów (wiek 35–39 lat) na 110 m przez płotki (13,60 s), który w październiku 2020 pozostawał aktualnym[57]. Wynik ten był przez dwa lata rekordem Europy w tej kategorii wiekowej[58].
W styczniu 2000 roku ogłosił zakończenie kariery po sezonie[59], jednakże jeszcze w 2001 roku brał udział w pojedynczych zawodach w Hiszpanii[60][61].
Rekordy życiowe
- Na stadionie
- bieg na 110 metrów przez płotki – 13,26 (Stuttgart, 19 sierpnia 1993)[61] – były rekord Łotwy[62] / 13,14w (Petersburg, 8 czerwca 1986)[1][63]
- W hali
- bieg na 50 metrów przez płotki – 6,48 (Budapeszt, 12 lutego 1992)[63] – rekord Łotwy[64]
- bieg na 60 metrów przez płotki – 7,42 (Moskwa, 25 lutego 1989)[61] – rekord Łotwy[63][64]
- bieg na 110 metrów przez płotki – 13,66 (Petersburg, 23 lutego 1992) – rekord Łotwy[64]
Osiągnięcia
| Rok | Impreza | Miejsce | Konkurencja | Pozycja | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|
| 1984 | Przyjaźń-84 |  Moskwa | bieg na 110 m przez płotki | 5. miejsce | 13,76 |
| 1985 | Halowe mistrzostwa Europy |  Pireus | bieg na 60 m przez płotki | półfinał | 7,75 |
| 1986 | Igrzyska Dobrej Woli | Moskwa | bieg na 110 m przez płotki | 6. miejsce | 13,50 |
| 1986 | Mistrzostwa Europy |  Stuttgart | bieg na 110 m przez płotki | półfinał | 13,76 |
| 1987 | Puchar Europy |  Praga | bieg na 110 m przez płotki | 1. miejsce | 13,48 |
| 1987 | Mistrzostwa świata |  Rzym | bieg na 110 m przez płotki | 5. miejsce | 13,48 |
| 1989 | Halowe mistrzostwa Europy |  Haga | bieg na 60 m przez płotki | eliminacje | 8,19 |
| 1989 | Halowe mistrzostwa świata |  Budapeszt | bieg na 60 m przez płotki | 3. miejsce | 7,59 |
| 1990 | Halowe mistrzostwa Europy |  Glasgow | bieg na 60 m przez płotki | 1. miejsce | 7,52 |
| 1990 | Igrzyska Dobrej Woli |  Seattle | bieg na 110 m przez płotki | 5. miejsce | 13,71 |
| 1990 | Mistrzostwa Europy |  Split | bieg na 110 m przez płotki | 8. miejsce | DNF |
| 1991 | Halowe mistrzostwa świata |  Sewilla | bieg na 60 m przez płotki | 2. miejsce | 7,47 |
| 1991 | Puchar Europy | Frankfurt nad Menem | bieg na 110 m przez płotki | 1. miejsce | 13,64 |
| 1991 | Mistrzostwa świata |  Tokio | bieg na 110 m przez płotki | półfinał | 13,65 |
| 1992 | Halowe mistrzostwa Europy | Genua | bieg na 60 m przez płotki | 1. miejsce | 7,55 |
| 1992 | Igrzyska olimpijskie | Barcelona | bieg na 110 m przez płotki | półfinał | 13,77 |
| 1993 | Halowe mistrzostwa świata |  Toronto | bieg na 60 m przez płotki | 5. miejsce | 7,55 |
| 1993 | Mistrzostwa świata | Stuttgart | bieg na 110 m przez płotki | 6. miejsce | 13,38 |
| 1994 | Halowe mistrzostwa Europy |  Paryż | bieg na 60 m przez płotki | półfinał | 7,75 |
| 1995 | Halowe mistrzostwa świata | Barcelona | bieg na 60 m przez płotki | eliminacje | 7,80 |
| 1995 | Mistrzostwa świata |  Göteborg | bieg na 110 m przez płotki | półfinał | 13,61 |
| 1996 | Halowe mistrzostwa Europy | Sztokholm | bieg na 60 m przez płotki | 1. miejsce | 7,59 |
| 1996 | Igrzyska olimpijskie | Atlanta | bieg na 110 m przez płotki | półfinał | 14,13 |
| 1997 | Halowe mistrzostwa świata | Paryż | bieg na 60 m przez płotki | eliminacje | 7,86 |
| 1998 | Halowe mistrzostwa Europy | Walencja | bieg na 60 m przez płotki | 1. miejsce | 7,54 |
| 1998 | Mistrzostwa Europy | Budapeszt | bieg na 110 m przez płotki | 22. miejsce | 14,04 |
| 1999 | Halowe mistrzostwa świata | Maebashi | bieg na 60 m przez płotki | eliminacje | 7,69 |
Działalność po zakończeniu kariery sportowej
Po zakończeniu kariery sportowej Kazanovs wyjechał do Hiszpanii. Początkowo pracował tam przy wycince drzew, a następnie założył firmę budowlaną, którą do 2008 roku prowadził wraz z teściem, a później sam[65]. Przez pewien czas był także trenerem[6]. W 2011 roku został również członkiem sztabu trenerskiego klubu Girona FC, odpowiedzialnym za przygotowanie fizyczne piłkarzy[66][67] i współpracował z tym zespołem co najmniej do 2013 roku[68].
Życie prywatne
Ma żonę Oksanę[69] i dwie córki – Laurę[6] i Aleksandrę[69]. Wcześniej był żonaty z Taṇą[8]. Pasjonuje się zbieraniem monet[69]. Ma także siostrę[70].
W 1991 roku został Zasłużonym Mistrzem Sportu ZSRR[6][65][70].
W 1996 roku został wybrany najlepszym sportowcem Dyneburga[69]. W plebiscycie na najlepszego łotewskiego lekkoatletę stulecia, zorganizowanym w 1997 roku, zajął ósme miejsce, zdobywając 501 punktów[71].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
