Georg Matthias Monn
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georg Matthias Monn[1] lub Matthias Georg Monn[2], właśc. Johann Georg Mann[1][2] (ur. 9 kwietnia 1717 w Wiedniu, zm. 3 października 1750 tamże[1][2][3]) – austriacki kompozytor i organista.
| Imię i nazwisko |
Johann Georg Mann |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania |
O jego życiu zachowało się niewiele informacji[1][3]. W latach 1731–1732 był dyszkancistą w chórze w Klosterneuburgu[1]. Około 1738 roku został organistą kościoła św. Karola Boromeusza w Wiedniu[1][2]. Jego uczniem mógł być Johann Georg Albrechtsberger[1]. Był słabego zdrowia i przez całe życie zmagał się z chorobami, zmarł prawdopodobnie na zapalenie płuc[3].
Napisał pracę Theorie des Generalbasses in Beispielen ohne Erklärung, która pozostała w rękopisie[1][3].
Dorobek kompozytorski Monna obejmuje 21 symfonii (część nie zachowała się), 7 koncertów klawesynowych, koncert wiolonczelowy, Concertino fugato na skrzypce i orkiestrę smyczkową, divertimento na klawesyn i orkiestrę smyczkową, 6 kwartetów smyczkowych, divertimento na trio smyczkowe, 8 partit na 2 skrzypiec i basso continuo, 2 tria, 2 sonaty i 2 allegra na skrzypce i basso continuo, 8 preludiów i wersetów na organy, ponadto msze i Magnificat[2].
Był czołowym, obok Georga Christopha Wagenseila, przedstawicielem szkoły starowiedeńskiej[1]. Jego muzyka należy do okresu przejściowego między barokiem a dokonaniami szkoły mannheimskiej[3]. Do historii przeszedł przede wszystkim jako twórca muzyki instrumentalnej, tworzył 3-częściowe symfonie, w niewielkich rozmiarowo pierwszych częściach stosując formę sonatową z wyrazistymi tematami[1]. Symfonia D-dur Monna jest natomiast pierwszą znaną w historii symfonią o budowie 4-częściowej z menuetem[1][3]. W koncertach solowych jako jeden z pierwszych austriackich kompozytorów wprowadzał elementy klasyczne[1]. Utwory kameralne i solowe są natomiast bardziej zachowawcze, nawiązując do tradycji późnego baroku[1].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
