Głębokie (gmina)

Głębokie – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim w Polsce. Siedzibą gminy było Głębokie (4514 mieszk. w 1921 roku^[2]), które stanowiło odrębną gminę miejską^[3].

Ten artykuł dotyczy dawnej gminy na Wileńszczyźnie. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.

Głębokie

gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo	Polska
Województwo	(1919–20: okręg wileński) (1920–21: okręg nowogródzki) 1921–22: nowogródzkie (1922–26: Ziemia Wileńska) 1926–39: wileńskie
Powiat	dziśnieński
Siedziba	Głębokie
Populacja (1921) • liczba ludności	14 707[2]
Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad 146
Położenie na mapie Polski w 1939 Głębokie
55°07′48,0000″N 27°40′48,0000″E

Na samym początku okresu międzywojennego gmina Głębokie należała do powiatu dziśnieńskiego w woj. nowogródzkim^[2]. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem dziśnieńskim została przyłączona do Ziemi Wileńskiej^[4], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie.

11 kwietnia 1929 roku do gminy Głębokie przyłączono części gmin Dokszyce, Porpliszcze, Norzyca i zniesionej gminy Wierzchnie, natomiast fragmenty gminy Głębokie włączono do gmin Plissa, Porpliszcze i Zalesie, a z części gminy utworzono nową gminę Hołubicze^[5][6]. 10 listopada 1933 roku część gminy Głębokie (m.in. kolonię Gliniszcze i majątek Głębokie) włączono do Głębokiego^[7].

Po wojnie obszar gminy Głębokie został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.

W 1927 roku wójtem gminy był Piotr Gintowt-Dziewałtowski, odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za pracę samorządową^[8]

Demografia

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 14 707 osób, 3 248 było wyznania rzymskokatolickiego, 11 101 prawosławnego, 7 ewangelickiego, 232 staroobrzędowego, 85 mojżeszowego a 34 mahometańskiego. Jednocześnie 5 141 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 9 488 białoruska, 1 niemiecką, 27 żydowską, 31 rosyjska, 1 estońska, 18 tatarską. Było tu 2 597 budynków mieszkalnych^[9].

Przypisy

1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
4. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
5. Dz.U. z 1929 r. nr 14, poz. 119 (gmina Norzyca)
6. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224 (pozostałe gminy)
7. Dz.U. z 1933 r. nr 89, poz. 619
8. Monitor Polski, t. 723, 17 listopada 1927, s. 1.
9. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 45.