Remove ads
Front Południowy – związek operacyjny Wojska Polskiego utworzony w trakcie wojny polsko-bolszewickiej dyrektywą Wodza Naczelnego marsz. Józefa Piłsudskiego z 6 sierpnia 1920 r. Rozwiązany, wraz z pozostałymi frontami 1 września 1920 r.[1].
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. ppor. Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański |
| Ostatni |
gen. por. Robert Lamezan-Salins |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
| Skład | |
W związku z przygotowaniami do bitwy warszawskiej zreorganizowano armię polską i podzielono na 3 fronty: Północny (5., 1. i 2. armia), Środkowy (4. i 3. armia) i Południowy (6. armia i jednostki ukraińskie). Ostatni miał za zadanie obronę Lwowa i Galicji Wschodniej oraz wiązać siły Frontu Południowo-Zachodniego, aby nie wspomogły Front Zachodni usiłującego zdobyć Warszawę.
W trakcie szturmu wojsk Tuchaczewskiego na północy 1 Armia Konna – Konarmia (dowódca – Siemion Budionny) od 12 sierpnia usiłowała zdobyć Lwów. Doszło do ciężkich i zażartych walk (jak np. bitwa pod Zadwórzem – polskie Termopile), zakończonych 20 sierpnia przerwaniem przez kawalerię radziecką ataków w celu wsparcia Frontu Zachodniego. Był to spóźniony manewr, gdyż większość tamtejszych wojsk była rozbita i wycofywała się. W ten sposób Front Południowy pośrednio przyczynił się do zwycięstwa kontruderzenia znad Wieprza, gdyż nie pozwolił Konarmii na uderzenie na odsłoniętą flankę polskich sił zmierzających znad Wieprza ku północy i północnemu wschodowi, na tyły wojsk Tuchaczewskiego.
Remove ads
26 sierpnia Budionny ruszył ponownie, przełamując pod Bełzem pozycje grupy gen. Hallera (13 DP i 2 DJ) i oblegając Zamość. Wpadł tam zasadzkę 3 Armii i grupy gen. por. Hallera. W wyniku bitwy pod Komarowem resztki Konarmii musiały ustąpić na Hrubieszów, a 6 września, po ciężkich walkach odwrotowych przełamały front i wyszły z okrążenia. W tym czasie, 4 września dowództwo Frontu Południowego przemianowano na dowództwo 6 Armii, a jej dowództwo na dowództwo jednej z grup operacyjnych.
- Dowódcy
- gen. Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański (do 20 sierpnia)
- gen. Robert Lamezan-Salins (od 20 sierpnia)
- Szef sztabu
- płk SG Jan Thullie (od 23 sierpnia)
- p.o. referenta sądowo–prawnego – ppłk KS dr Zygmunt Hołobut (referent sądowo-prawny 6 Armii)
- 6 Armia (od 10 sierpnia)
Wojska frontu liczyły ok. 30.000 żołnierzy.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads