Franciszek Sonik

Franciszek Sonik (ur. 17 września 1885 w Wawrzeńczycach, zm. 27 listopada 1957 w Kielcach) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy kielecki w latach 1936–1957.

Franciszek Sonik

Biskup tytularny Margum
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 września 1885 Wawrzeńczyce
Data i miejsce śmierci	27 listopada 1957 Kielce
Miejsce pochówku	Cmentarz Stary w Kielcach
Biskup pomocniczy kielecki
Okres sprawowania	1936–1957
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	5 marca 1911
Nominacja biskupia	16 grudnia 1935
Sakra biskupia	25 lutego 1936

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	25 lutego 1936
Miejscowość	Kielce
Miejsce	katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Konsekrator	Augustyn Łosiński
Współkonsekratorzy	Kazimierz Tomczak Jāzeps Rancāns
Współkonsekrowani biskupi Antoni Zimniak 18 października 1936 Franciszek Jop 19 maja 1946

Życiorys

Urodził się 17 września 1885 w Wawrzeńczycach^[1][2]. Ukończył gimnazjum w Pińczowie^[3]. Od 1902 studiował w seminarium duchownym w Kielcach^[3], następnie od 1907 w Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie w 1911 uzyskał magisterium z teologii^[2]. 5 marca 1911 został wyświęcony na prezbitera^[1] przez biskupa pomocniczego mohylewskiego Jana Cieplaka^[3]. Inkardynowany został do diecezji kieleckiej^[1].

W latach 1911–1930 był wikariuszem parafii katedralnej w Kielcach i kapelanem biskupa Augustyna Łosińskiego^[2]. Ponadto piastował stanowisko sekretarza kurii^[3], prowadził wykłady z historii Kościoła w kieleckim seminarium duchownym^[2], był prefektem w kieleckich szkołach i pełnił funkcję kapelana Okręgowego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[3]. W latach 1930–1936 zajmował stanowisko proboszcza parafii św. Wojciecha w Kielcach^[2] i dziekana dekanatu kieleckiego^[3]. Od 1923 był kanonikiem kapituły katedralnej^[4]. Wyznawał poglądy endeckie i z ramienia Stronnictwa Narodowego zasiadał w kieleckiej radzie miejskiej^[2].

16 grudnia 1935 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji kieleckiej ze stolicą tytularną Margum^[1]. Sakrę biskupią przyjął 25 lutego 1936 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach^[5]. Konsekrował go biskup diecezjalny kielecki Augustyn Łosiński w asyście Kazimierza Tomczaka, biskupa pomocniczego łódzkiego, i Jāzepsa Rancānsa, biskupa pomocniczego ryskiego^[1]. Z powodu skonfliktowania się biskupa Augustyna Łosińskiego z rządem władze państwowe do listopada 1938 nie wypłacały mu uposażenia z budżetu państwa. Dwukrotnie zarządzał diecezją jako wikariusz kapitulny – w latach 1937–1938 po śmierci biskupa Augustyna Łosińskiego i w latach 1951–1956 w okresie aresztowania biskupa Czesława Kaczmarka^[2].

Był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego częstochowskiego Antoniego Zimniaka (1936) i biskupa pomocniczego sandomierskiego Franciszka Jopa (1946)^[1].

Zmarł 27 listopada 1957 w Kielcach^[2]. Został pochowany na cmentarzu Starym w Kielcach^[6] w grobowcu członków kapituły kieleckiej^[2].