Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiscus Judaicus (łac. fiscus Iudaicus) – urząd powołany do zbierania podatku od Żydów mieszkających w imperium rzymskim. Podatek był konsekwencją wojny żydowskiej (66–73) i wprowadzono go po zdobyciu Jerozolimy, dokonanym w roku 70.
Gdy w roku 6 Judea została włączona do prowincji Syrii, na jej mieszkańców nałożono następujące podatki: tributum, annona[uwaga 1] i publicum[1]. Oprócz tego Żydzi składali roczną daninę na rzecz świątyni w wysokości połowy sykla (dwie drachmy). Podatek ten był płacony zarówno przez Żydów mieszkających w Palestynie, jak i diasporze[2], płacił go każdy mężczyzna po przekroczeniu 20. roku życia[3]. Po zburzeniu świątyni Wespazjan zarządził, by podatek ten był przeznaczany na rzecz świątyni Jowisza Kapitolińskiego w Rzymie[2][4].
Wespazjan zmusił do płacenia podatku Żydów, którzy bezpośrednio lub pośrednio uczestniczyli w powstaniu. Domicjan zaostrzył wymagania podatkowe i nałożył na wszystkich Żydów mieszkających w cesarstwie[5]. Cesarz Nerwa przywrócił pierwotną interpretację aktu, zabronił też przyjmowania donosów na poszczególnych Żydów i zapewne innych nadużyć (fisci Judaei calumnia sublata)[3].
Podatek ściągany był z pewnością w drugim i trzecim wieku[6], brak danych kiedy został zniesiony. Wedle przypuszczenia części historyków nastąpiło to za cesarza Juliana Apostaty[7] bądź wcześniej, w czasie kryzysu III wieku[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.