Felicyta z Rzymu

Felicyta, męczennica rzymska, cs. Muczenica Filicitata (zm. ok. 160 lub 165 w Rzymie) – męczennica chrześcijańska w czasach panowania cesarza Antonina lub Marka Aureliusza, święta Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Święta
Felicyta z Rzymu

męczennica
Św. Felicyta z głowami synów
Data i miejsce urodzenia	w II wieku Rzym
Data i miejsce śmierci	ok. 164 Rzym
Czczona przez	Kościół katolicki Cerkiew prawosławną
Wspomnienie	23 listopada (kat.) 25 stycznia/7 lutego (praw.)
Atrybuty	siedmiu chłopców lub głów, krzyż, księga, palma męczeństwa
Patronka	kobiet i matek

Prawdopodobnie pierwowzorem Felicyty z Rzymu była Felicyta z Kartaginy^[1], z której legenda uczyniła matkę siedmiu synów i nawiązuje do historii Eleazara oraz śmierci siedmiu braci machabejskich i ich bohaterskiej matki, którzy za czasów Antiocha IV Epifanesa (zm. 164 p.n.e.) ponieśli śmierć męczeńską (4 Księga Machabejska)^[2]

Według tradycji z VI wieku Felicyta była bogatą rzymską wdową i matką siedmiu synów o imionach^[3]:

• Aleksander,
• Witalis,
• Marcjalis (ur. ok. 158)^[4]
• January,
• Feliks,
• Filip,
• Sylwan.

Cała rodzina gorliwie wyznawała chrześcijaństwo. Gdy aresztowano ich z powodu wiary, synowie, za przykładem matki, odmówili złożenia ofiary pogańskim bogom. Felicyta musiała patrzeć na egzekucję swoich dzieci, po czym sama została ścięta. Pochowano ją przy Via Salaria.

Wspomnienie liturgiczne św. Felicyty w Kościele katolickim obchodzono 23 listopada, a jej synów, Świętych Siedmiu Braci, 10 lipca. W 1969 roku (po Soborze watykańskim II) ich kult ograniczono do kalendarza lokalnego.

Cerkiew prawosławna wspomina męczennicę 25 stycznia/7 lutego^[a], tj. 7 lutego według kalendarza gregoriańskiego.

Do świętej Felicyty zwracają się kobiety, które pragną urodzić synów.

W ikonografii przedstawiana jest w powłóczystych szatach, czasami z synami^[5]. Jej atrybuty to krzyż, księga symbolizująca depozyt wiary, palma męczeństwa i siedmiu chłopców lub niekiedy siedem głów mających symbolizować, że wraz siedmioma synami zginęła za wiarę^[5][6].

Wątpliwości

Siedmiu Braci

Siedmiu męczenników, których pochowano jednego dnia (choć niekoniecznie tego samego roku) na czterech różnych rzymskich cmentarzach, wspólnie obchodzą 10 lipca swoje wspomnienie liturgiczne. Nie ma jednak dowodów na to, że byli oni braćmi. Zastanawia również fakt, że ich imiona nie pojawiają się w dobrze znanym kalendarzu rzymskim z IV wieku.^[7]

Zobacz też

• Felicyta – imię
• kult świętych
• męczennicy wczesnochrześcijańscy
• wstawiennictwo świętych

Uwagi

1. podwójne datowanie

Przypisy

1. Perpetua i Felicyta. Internetowa Liturgia Godzin, brewiarz.pl. [dostęp 2013-12-01].
2. Apokryfy Starego Testamentu , Księga Machabejska IV. Encyklopedia OKIEM. [dostęp 2013-12-01].
3. Saint Felicity of Rome. Saints.SQPN.com. [dostęp 2013-12-01]. (ang.).
4. Saint Martialis of Rome. Saints.SQPN.com. [dostęp 2013-12-01]. (ang.).
5. Marecki i Rotter 2009 ↓, s. 202.
6. Felicitas und ihre Söhne - Ökumenisches Heiligenlexikon [online], www.heiligenlexikon.de [dostęp 2024-03-26] (niem.).
7. Catholic Encyclopedia: St. Felicitas

Bibliografia

• Hallam E., Święci w naszym życiu. Patroni spraw trudnych, radosnych i zwyczajnych., wyd. KDC, Warszawa 2005.
• Felicyta, męczennica rzymska. Deon.pl. [dostęp 2013-12-01].
• Felicitas und ihre Söhne. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-12-01]. (niem.).
• Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).