Loading AI tools
uczestniczka wydarzeń sierpniowych 1980 Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Ossowska (ur. 1961 we Wrocławiu) – uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980, dzięki jej postawie udało się podtrzymać protest[1].
Od 1978 mieszkała w Gdańsku. Pracowała w kiosku na Stogach. Rozpoczęła nieformalną współpracę z mieszkającym po sąsiedzku Lechem Wałęsą – rozwoziła w dziecięcym wózku wydawnictwa z drugiego obiegu. Kiosk stanowił punkt kontaktowy[2]. Przed rozpoczęciem strajku straciła pracę w kiosku z powodu domniemanej niezgodności w kasie[3]. Dowiedziawszy się od Danuty Wałęsy o strajku, udała się do Stoczni i włączyła się w prace organizacyjne, m.in. organizowała żywność, pilnowała wejść do zakładu. Miała dać się poznać także jako utalentowana mówczyni[2]. Ossowska widoczna jest na szeregu zdjęć i nagrań ze Stoczni[4]. 16 sierpnia, po podjęciu decyzji o kontynuowaniu strajku z innymi zakładami pracy, Ossowska pobiegła do bramy nr 1 Stoczni i, wraz z m.in. Henryką Krzywonos, Aliną Pienkowską i Anną Walentynowicz, zatrzymywała wychodzących, co pozwoliło na kontynuację protestu.
Ossowska weszła w skład delegacji, która we wrześniu 1980 złożyła wniosek o zarejestrowanie związku. Pracowała jako sekretarka Wałęsy. Była w tym czasie rozpracowywana przez Służbę Bezpieczeństwa pod pseudonimem „Kioskarka”[2]. W kwietniu 1981 zakończyła działalność w „Solidarności” ze względu na deklarowane rozczarowanie co do Walentynowicz oraz Wałęsy. Zarzewiem konfliktu z Wałęsą miał być udzielony bez jego zgody wywiad szwedzkiej dziennikarce Mice Larsson[3]. Ossowska nie cieszyła się zaufaniem także ze strony stoczniowców[3]. Następnie zdała maturę[3] i pracowała między innymi jako księgowa[2]. W 1996 wyjechała w celach zarobkowych do Gragnano we Włoszech[3]. W 2014 wróciła do Trójmiasta[4].
Ossowska jest współbohaterką filmu „Solidarność według kobiet” Marty Dzido i Piotra Śliwowskiego z 2014[5][6] oraz książek „Det började i Gdansk”[3][7] z 1981 i „Kobiety Solidarności” z 2016[5][8]. Ossowska była jedną z osób, których wizerunek znalazł się w 2019 na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[9].
Ossowska wskazywana jest jako przykład przez wiele lat marginalizowanej i umniejszanej roli kobiet zarówno w wydarzeniach sierpniowych, jak i później całego ruchu Solidarności[4][3][5][9][10][11]. Przykładowo w scenie z filmu Andrzeja Wajdy Wałęsa. Człowiek z nadziei, będącej fabularną rekonstrukcją oryginalnego zdjęcia Wałęsy z Ossowską, została ona „wygumkowana” i zastąpiona mężczyzną[12].
W 2021 za „wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce” została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[13][14]. W 2021 otrzymała Krzyż Wolności i Solidarności[15].
Z mężem Stanisławem Ossowskim rozwiodła się po roku małżeństwa[16]. Mają syna Rolanda (ur. ok. 1979)[4]. Ossowska poza tym ma jeszcze jednego syna i córkę[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
