Remove ads
Esteban Matías Cambiasso Deleau (ur. 18 sierpnia 1980 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika lub środkowego obrońcy, wielokrotny reprezentant Argentyny. Zdobyte 23 tytuły czynią z niego drugiego najbardziej utytułowanego argentyńskiego piłkarza w historii.
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Esteban Matías Cambiasso Deleau | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1980 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Remove ads
Lata juniorskie
Cambiasso rozpoczynał karierę w klubie ze stolicy Argentyny, Argentinos Juniors. W wieku zaledwie 15 lat został wypatrzony przez skautów Realu Madryt, który zapłacił za niego 2 mln dolarów. Jego krótka przygoda z rezerwami Królewskich zakończyła się powrotem do ligi argentyńskiej, w której zadebiutował 15 sierpnia 1998 w barwach Independiente w meczu z Newell’s Old Boys. Na wypożyczeniu w zespole Diablos Rojos spędził 3 lata w trakcie których rozegrał 97 meczów ligowych i zdobył 14 bramek. W 2001 Real zmienił miejsce wypożyczenia Cuchu, który stał się piłkarzem River Plate. Z drużyną Millonarios został mistrzem kraju w sezonie zamknięcia (Torneo Clausura).
Real Madryt
Do Madrytu powrócił jako doświadczony zawodnik. Debiut w zespole Los Blancos przypadł na ligowe spotkanie z Espanyolem rozegrane 2 września 2002 r.
Cambiasso pomógł klubowi wygrać Puchar Interkontynentalny w 2002 i Superpuchar Hiszpanii w 2004 oraz zdobyć mistrzostwo kraju w 2003. W lipcu 2004 r. zdecydował się podpisać umowę z Interem, gdyż wygasł mu kontrakt z Królewskimi, którzy nie mieli zamiaru go przedłużać. Los Blancos uznali bowiem, że Cuchu nie spełnia wymogu „galaktyczności”. W okresie gry dla Realu zagrał w 41 meczach Primera Division.
Inter
Cambiasso zadebiutował w zespole Nerazzurrich 11 sierpnia w meczu 3 rundy eliminacji do Ligi Mistrzów z FC Basel. 3 października strzelił swego pierwszego gola w barwach Mediolańczyków we spotkaniu z Romą. W 2005, występując w parze z Juanem Sebastiánem Verónem w pomocy Interu zdobył Puchar Włoch. Osiągnięcie to powtórzył w roku 2006, po finale z AS Roma (3:1), w którym zdobył pierwszego gola oraz w 2010 i 2011. W 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010 Cambiasso zdobył z Interem mistrzostwo Włoch. 11 maja 2006 zdobył imponującą bramkę w meczu rewanżowym finału Pucharu Włoch z AS Roma. 9 września 2006 zaliczył kapitalny występ z Fiorentiną (3:2) strzelając dwie bramki i asystując przy trzeciej. 7 listopada 2007 w meczu Champions League z CSKA Moskwa dwukrotnie pokonał bramkarza rywala[1]. Podczas derbów Mediolanu 23 grudnia 2007 rozstrzygnął losy spotkania zdobywając bramkę na 2:1 dla Interu[2]. W sezonie 2008/09 na skutek kontuzji stoperów Interu został przekwalifikowany na pozycję środkowego obrońcy, a z zadań tych wywiązywał się dobrze. Przez pierwszą część tego sezonu Cambiasso był bardzo widoczny, zwłaszcza w destrukcji. W drugiej części zabrakło mu sił na ciągłe bieganie za przeciwnikami, za to strzelił wszystkie swoje bramki. Jego wpływ na grę zespołu był jednak mniejszy niż sezon wcześniej[3]. 23 marca 2009 przedłużył umowę z Interem do czerwca 2014 r. z tytułu której otrzymuje rocznie 4 mln euro[4]. W pierwszym meczu 1/8 LM z Chelsea F.C. w 2010 ustalił wynik spotkania na 2:1, a bramkę tę uznaje za swą najważniejszą[5]. 24 listopada 2010 trafił zwycięską bramkę w pucharowym meczu z FC Twente (1:0). 9 stycznia 2011 w starciu z Catanią zdobył 2 bramki. 8 maja 2011 zaliczył w meczu z Fiorentiną 300 oficjalny występ dla Nerazzurrich i 30 trafienie. 10 grudnia wobec dyskwalifikacji Javiera Zanettiego był kapitanem Interu w meczu z Violą. Po remisie 2-2 w Mediolanie 4 marca 2012 także z Catanią zakrył twarz ręcznikiem, ponieważ płakał z powodu gwizdów kibiców, które rozległy się na stadionie, gdy schodził z boiska[6]. 30 marca 2013 r. otrzymał w meczu z Juventusem pierwszą w karierze czerwoną kartkę za faul na Sebastianie Giovinco[7]. Obecnie zawodnik Leicester City.
Remove ads
W reprezentacji Argentyny U-20 występował na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 1997 w Malezji, gdzie zdobył wraz z kadrą tytuł mistrzowski po finale z Urugwajem. W kolejnych Młodzieżowych Mistrzostwach Świata rozgrywanych w 1999 był kapitanem zespołu. W pierwszej drużynie seniorów zadebiutował 20 grudnia 2000 roku w meczu przeciwko Meksykowi, wygranym 2:0. Wystąpił razem z reprezentacją Argentyna na Copa America 2004 z którego wrócił ze srebrnym medalem. W 2005 zapisał na swoim koncie srebrny medal Pucharu Konfederacji w Niemczech. W 2006 znalazł się w kadrze Jose Pekermana na Mistrzostwa Świata, na których zdobył bramkę w drugim meczu grupowym przeciwko Serbii i Czarnogórze, wygranym 6:0. Akcja po której padła bramka przeszła do historii, gdyż Albicelestes wymienili w jej trakcie 24 podania. Udział Cuchu dobiegł końca po ćwierćfinałowym meczu z Niemcami, który zakończył się konkursem rzutów karnych w którym Cambiasso nie strzelił ostatniej jedenastki. Za kadencji Diega Maradony został powołany zaledwie jeden raz – na mecz z Hiszpanią (14 listopada 2009). 12 maja 2010 selekcjoner ogłosił skład kadry na Mistrzostwa Świata w RPA w którym zabrakło Cuchu, co spowodowało liczne kontrowersje[8]. Po mundialu powrócił do kadry. Do czasu rozegranego 7 lipca 2011 r. meczu z Kolumbią rozegrał dla Albicelestes 52 spotkania i strzelił 5 bramek.
Remove ads
Jego podstawową pozycją jest defensywny pomocnik, ale potrafi także zagrać na środku obrony. Posiada mocne uderzenie z dystansu, potrafi udanie rozpocząć akcję ofensywną oraz ją wykończyć[9]. Argentyńczyk to środkowy, scalający drużynę piłkarz.
Cambiasso od czwartego do jedenastego roku życia uczęszczał do szkoły sportowej, gdzie zgłębiał tajniki koszykówki. Przez kilka lat Esteban dzielił czas pomiędzy koszykówkę i futbol (w poniedziałki, środy i piątki Cuchu grał w piłkę, wtorki i czwartki poświęcał na koszykówkę), ale z początku nie cierpiał piłki, jednak matka i pierwszy trener przekonali chłopca, że sobie radzi, nie warto marnować talentu. Gdy jednak przyszło do wyboru dyscypliny, na którą ma postawić, wbrew oczekiwaniom rodziców, wybrał piłkę[10]. Jego ojciec był koszykarzem, a brat Nicolás Cambiasso jest bramkarzem. Cambiasso był wcześniej żonaty. Ze związku tego ma córkę Victorię (ur. 22 listopada 2008)[11]. 24 września 2013 przyszło na świat drugie dziecko piłkarz – Dante, którego matką jest żona Claudia[12][13]. Posiada włoski paszport, gdyż jego przodkowie wywodzili się z Serra Rico we włoskiej Ligurii skąd jego praprapradziadek Francasco Cambiaso wyemigrował w XIX w. do Argentyny. Drugie „s” w nazwisku pojawiło się, aby nadać mu hiszpańskie brzmienie. Razem z Javierem Zanettim prowadzi fundację Leoni di Potrero pomagającą trenerom szkolącym małe dzieci.
Ulubionym piłkarzem Cambiasso jest Diego Maradona, a sportowcem Michael Jordan[14]. W wolnym czasie Cambiasso lubi rozwiązywać krzyżówki, oglądać film “Obłędny rycerz”. Ulubionym zespołem Cuchu jest “Los Rodriguez” (argentyński rock lat 90.), wśród napojów wybiera najczęściej wodę gazowaną, a w restauracji Buenos Aires zamawia kurę duszoną w soku pomarańczowym i winie. Jego słabością jest przywiązanie do gier komputerowych[15]. Wzorem dla niego jest Fernando Redondo[16]. Jest człowiekiem rozsądnym i bezpretensjonalnym. Cuchu jest skrótem od imienia chudej i siwej postaci telewizyjnej, Cuchuflito. W Argentynie otrzymał również drugi pseudonim – „Jajko w bułce”. Podobno z powodu zamiłowania do tej potrawy, gdyż uwielbiał kanapki z jajkiem. Prawdopodobniej jednak z chęci noszenia długich włosów, wtedy jeszcze nie zaczął łysieć, na głowie-jaju miał „skorupę” z białych włosów[15].
Remove ads
Klubowe
- Mistrzostwo Hiszpanii: 2003
- Puchar Interkontynentalny: 2002
- Superpuchar Europy: 2002
- Superpuchar Hiszpanii: 2002
- Liga Mistrzów: 2010
- Mistrzostwo Włoch (5): 2006, 2007, 2008, 2009, 2010
- Puchar Włoch (4): 2005, 2006, 2010, 2011
- Superpuchar Włoch (4): 2005, 2006, 2008, 2010
- Klubowe Mistrzostwo Świata: 2010
Reprezentacyjne
- Młodzieżowe Mistrzostwo Ameryki Południowej U-20: 1997, 1999
- Młodzieżowe Mistrzostwo Świata U-20: 1997
- Copa America 2007: srebro
Indywidualne
- Golden Pirate: 2006
- Jedenastka roku Serie A według „La Gazzetta dello Sport”: 2007[17]
- Jedenastka sezonu Serie A według Goal.com: 2008/2009[18]
Remove ads
Klubowe
| Klub | Sezon | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki | Asysty |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Argentinos Juniors | 1995/1996 |  Argentyna |
Primera División | 0 | 0 | 0 |
| Real Madryt Castilla | 1996/1997 |  Hiszpania |
Segunda División | 8 | 0 | |
| 1997/1998 | Segunda División B | 34 | 4 | |||
| Razem | 42 | 4 | - | |||
| Independiente | 1998/1999 | Argentyna |
Primera División | 27 | 3 | |
| 1999/2000 | 35 | 6 | ||||
| 2000/2001 | 35 | 5 | ||||
| Razem | 97 | 14 | - | |||
| River Plate | 2001/2002 | 37 | 12 | |||
| Real Madryt | 2002/2003 | Hiszpania |
Primera Division | 24 | 0 | |
| 2003/2004 | 17 | 0 | 0 | |||
| Razem | 41 | 0 | - | |||
| Inter Mediolan | 2004/2005 |  Włochy |
Serie A | 30 | 2 | 0 |
| 2005/2006 | 34 | 5 | 0 | |||
| 2006/2007 | 21 | 3 | 3 | |||
| 2007/2008 | 33 | 6 | 2 | |||
| 2008/2009 | 35 | 4 | 3 | |||
| 2009/2010 | 30 | 3 | 2 | |||
| 2010/2011 | 30 | 7 | 0 | |||
| 2011/2012 | 37 | 4 | 2 | |||
| 2012/2013 | 33 | 3 | 5 | |||
| 2013/2014 | 3 | 0 | 0 | |||
| Razem | 286 | 37 | 17 | |||
| Leicester City | 2014/2015 |  Anglia |
Premier League | 30 | 4 | 0 |
| Łącznie w argentyńskej Primera Division | 135 | 26 | – | |||
| Ogółem | 533 | 71 | 17 | |||
Reprezentacyjne
| Rok | Mecze | Gole |
|---|---|---|
| 2000 | 1 | 0 |
| 2001 | 0 | 0 |
| 2002 | 0 | 0 |
| 2003 | 5 | 0 |
| 2004 | 4 | 0 |
| 2005 | 10 | 1 |
| 2006 | 7 | 1 |
| 2007 | 13 | 1 |
| 2008 | 5 | 1 |
| 2009 | 1 | 0 |
| 2010 | 2 | 0 |
| 2011 | 4 | 1 |
| Total | 52 | 5 |
Bramki
| # | Data | Miejsce | Przeciwnik | Bramka na | Wynik | Rozgrywki |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 21 czerwca 2005 | Frankenstadion, Norymberga, Niemcy |  Niemcy | 2 – 2 | 2 – 2 | Puchar Konfederacji 2005 |
| 2. | 16 czerwca 2006 | WM Stadion Gelsenkirchen, Gelsenkirchen, Niemcy |  Serbia i Czarnogóra | 2 – 0 | 6 – 0 | Mistrzostwa Świata 2006 |
| 3. | 5 czerwca 2007 | Camp Nou, Barcelona, Hiszpania |  Algieria | 3 – 2 | 4 – 3 | mecz towarzyski |
| 4. | 10 września 2008 | Estadio Monumental, Lima, Peru |  Peru | 1 – 0 | 1 – 1 | eliminacje do MŚ 2010 |
| 5. | 26 marca 2011 | MetLife Stadium, East Rutherford, USA |  Stany Zjednoczone | 1 – 0 | 1 – 1 | mecz towarzyski |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads