Eparchia irkucka
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eparchia irkucka – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej stolicą jest Irkuck, natomiast obecnym (od 2019) ordynariuszem jest biskup (od 2020 r. metropolita[1]) irkucki i angarski Maksymilian (Klujew)[2]. Funkcje katedry eparchii spełnia sobór Ikony Matki Bożej „Znak” w Irkucku[3].
 Sobór Objawienia Pańskiego w Irkucku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Irkuck |
| Data powołania |
1727 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
metropolita irkucki i angarski Maksymilian (Klujew) |
| Dane statystyczne (2014) | |
| Liczba dekanatów |
9 |
Położenie na mapie Irkucka  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu irkuckiego  | |
 52°18′03,0″N 104°17′41,0″E | |
| Strona internetowa | |
W grudniu 1706 powstał wikariat irkucki w ramach eparchii tobolskiej, w 1727 podniesiony do rangi samodzielnej eparchii dzięki działalności kanonizowanego następnie biskupa Innocentego (Kulczyckiego). W 1731 eparchia znacznie się rozszerzyła terytorialnie, gdy włączono do niej rozległe tereny Jakucji. Obejmowała swym zasięgiem całą Syberię Wschodnią i Rosyjski Daleki Wschód. W 1780 w Irkucku otwarto prawosławne seminarium duchowne. Od 1796 eparchii irkuckiej podlegała rosyjska misja prawosławna na Aleutach i Alasce, zaś jej pierwszy zwierzchnik archimandryta Joazaf (Bołotow) został wyświęcony na biskupa kodiackiego, wikariusza eparchii irkuckiej. Eparchii podlegały również inne misje prowadzone przez Cerkiew rosyjską na terenie Syberii. W grudniu 1840 z eparchii irkuckiej (wówczas największej terytorialnie w Imperium Rosyjskim) wydzielona została jej najbardziej wschodnia część, tworząc nową eparchię kamczacką, kurylską i aleucką. 28 stycznia 1894 w obrębie eparchii irkuckiej powstał wikariat czycki, który 12 marca tego samego roku stał się eparchią czycką (zlikwidowaną w 1930).
Między 1936 a 1943 zlikwidowano eparchię irkucką. Później reaktywowano ją, włączając do niej także eparchie Rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Ponownie uzyskały one samodzielność dopiero po upadku ZSRR. W 1993 reaktywowano eparchię jakucką, a w 1994 – eparchię czycką.
5 października 2011 z eparchii irkuckiej wydzielono kolejne części. Powstały wówczas eparchia bracka i eparchia sajańska. Dzień później, dwie nowe eparchie i stara irkucka stały się częścią nowo powołanej metropolii irkuckiej. Jej pierwszym zwierzchnikiem został ówczesny biskup irkucki i angarski Wadim (Łaziebny).
Na terenie eparchii działają następujące okręgi (dekanaty)[3]:
| Sobór | Dedykacja świątyni | Zdjęcie | Miejsce położenia | Opis |
|---|---|---|---|---|
| Cerkiew Zbawiciela | Święte Oblicze Zbawiciela |  |
Irkuck, ul. Suche Batora 2 | Katedra wikariatu metropolii tobolskiej od 1706 do 1746 |
| Sobór Objawienia Pańskiego | Objawienie Pańskie | .jpg) |
Irkuck, ul. Niżnaja Nabierieżnaja 2 | Sobór katedralny od 1746 do 1894 |
| Sobór katedralny Kazańskiej Ikony Matki Bożej | Kazańska Ikona Matki Bożej |  |
Irkuck, plac Kirowa | Sobór katedralny od 1894 do 1920. Zburzony w 1932 |
| Cerkiew Podniesienia Krzyża Pańskiego | Podwyższenie Krzyża Świętego | .jpg) |
Irkuck, róg ulic Timiriaziewa i Siedowa | Spełniała funkcje soboru katedralnego w czasach sowieckich: 1929—1936 i 1943—1991 |
| Sobór Ikony Matki Bożej „Znak” | Bogurodzica Przenajświętsza |  |
Irkuck, ul. Angarska 14 | Główny sobór katedralny od 1991 |
| Sobór katedralny Świętej Trójcy | Święta Trójca | .jpg){kind=small} |
Angarsk, ul. Czajkowskiego | Drugi sobór katedralny od 2006 |
