Edmund Kaczkowski

Edmund Kaczkowski herbu Świnka (ur. 17 sierpnia 1878 w Moniatyczach, zm. 11 kwietnia 1942 w Sachsenhausen) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Edmund Kaczkowski

pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1878 Moniatycze
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1942 Sachsenhausen
Przebieg służby
Lata służby	do 1929
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	DOGen. „Kielce” WSO IX WSO II Najwyższy Sąd Wojskowy
Stanowiska	szef sądu sędzia NSW
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	notariusz
Odznaczenia

Życiorys

Edmund Kaczkowski urodził się 2 lipca 1889 w Moniatyczach, w rodzinie Jana Gustawa i Marii z Jaworskich^{[potrzebny przypis]}. Ukończył studia prawnicze. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W stopniu kapitana tymczasowo od 13 listopada 1918 sprawował stanowisko kierownika Sądu Wojennego (zniesionym 1 marca 1919), referenta prawnego oraz do 16 kwietnia 1920 p.o. referenta oświatowego przy Dowództwie Okręgu Generalnego w Kielcach. Do 1919 pełnił funkcję sędziego pokoju w Radomsku w ramach okręgu sądowego piotrkowskiego^[1]. 24 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas sędzią Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Kielce^[2].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów sądowych^[3][4]. W 1923 był szefem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr IX w Brześciu^[5]. Z dniem 1 listopada 1924 został przeniesiony do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr II w Lublinie na stanowisko szefa sądu^[6][7]. 21 czerwca 1927 Prezydent RP mianował go sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego, a minister spraw wojskowy przydzielił do Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie na stanowisko sędziego^[8][9][10]. Z dniem 31 marca 1929 został przeniesiony w stan spoczynku^[11]. W 1934 jako pułkownik w stanie spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Włocławek^[12].

Później pełnił urząd notariusza (wzgl. rejenta) w Nieszawie przy Sądzie Okręgowym w Toruniu^[13] do sierpnia 1939. W tym czasie od 1929 sprawował też funkcję prezesa zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Nieszawie^[14]. W styczniu 1934 został wybrany do składu rady notarialnej przy Izbie Notarialnej na Okręg Sądu Apelacyjnego w Poznaniu^[15][16]. Mieszkał przy ulicy 3 Maja w Nieszawie^[17].

Podczas II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej został aresztowany przez Niemców i przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau 9 maja 1940 (nr 9492), skąd został przewieziony do obozu Sachsenhausen, gdzie 11 kwietnia 1942 poniósł śmierć^[18][19].

Jego żoną od 1909 była Maria z domu Zaleska (1888–1965). Edmund Kaczkowski został symbolicznie upamiętniony na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie: na grobowcu rodziny swojej żony, Zaleskich (kwatera 30, rząd 6, miejsce 35, 36)^[20] oraz na grobowcu rodziny Jaworskich^[21].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)^[22]