Loading AI tools
Dreamstate – czwarty album studyjny walijskiej kompozytorki Kelly Lee Owens, wydany 18 października 2024 roku nakładem wytwórni dh2 jako płyta winylowa[1].
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Kelly Lee Owens | ||||
| Wydany |
18 października 2024 | |||
|---|---|---|---|---|
| Gatunek | ||||
| Długość |
43:58 | |||
| Wydawnictwo |
dh2 | |||
| Producent |
Kelly Lee Owens, Oli Bayston, George Daniel | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Jest pierwszym albumem Owens zrealizowanym dla wytwórni dh2. Doszedł do 2. miejsca na UK Dance Albums.
Historia
W 2024 roku Kelly Lee Owens podpisała kontrakt z dh2, elektronicznym imprintem wytwórni Dirty Hit. Jej pierwszy album zrealizowany dla tej wytwórni, Dreamstate, był owocem współpracy z Bicepem, Tomem Rowlandsem z The Chemical Brothers i George’em Danielem, perkusistą zespołu The 1975. Swoje przejście z norweskiej, niezależnej wytwórni Smalltown Supersound do dh2 Owens skomentowała w wywiadzie dla magazynu Billboard: „To wygląda jak początek nowej fazy. Nowy zespół wydawał się odpowiedni. Jestem wdzięczna za przeszłość i teraźniejszość, ale jestem podekscytowana przyszłością, ponieważ naprawdę wierzę, że dh2 rzeczywiście pokaże światu świetną muzykę taneczną”. Wskazała na swoje idolki, Björk i Kate Bush jako artystki, które odniosły sukces: „To było coś, co w tym momencie mojej kariery czułam, że chcę i co więcej, czego potrzebuję”. Stwierdziła przy tym, że Dreamstate czerpie z niektórych twórczych doświadczeń z jej dzieciństwa podkreślając: „Nie ma rozdziału między moim życiem osobistym a tym, co robię, czyli muzyką, i to jest coś wszechogarniającego”. Mówiąc o inspiracjach Dreamstate wspomniała też o roli innych artystów, w tym swój udział w północnoamerykańskiej trasie koncertowej zespołu Depeche Mode, Memento Mori oraz wspólny występ z narzeczoną George’a Daniela, Charli XCX w jej koncercie Boiler Room na Ibizie[2].
O ile na albumie Inner Song Owens stworzyła przestrzeń między głuchym łoskotem techno, a melodyjną transcendencją popu, to na swojej nowej płycie rozciągnęła ją dalej w obu kierunkach, a także w kierunku widocznych, wrażliwych ballad. Była zdeterminowana, aby – jak wyjaśniła w wywiadzie dla Rolling Stone UK, „tworzyć sztukę, którą chce tworzyć moja dusza”, i podążać „ścieżką i energią”, którą czuła, jakby przychodziła do niej z wyższego miejsca[3].
Album zwiastowały trzy single: „Sunshine”, „Love You Got” i „Higher”[4]. „Love You Got” został udostępniony wraz z nowym teledyskiem wyreżyserowanym przez Samuela Bradleya. Według słów Owens utwór ten „narodził się z ciekawości odkrywania mojej własnej wewnętrznej euforii i równoważenia w sobie ciemności i światła, aby znaleźć ostateczną radość w połączeniu z innymi”[5].
Lista utworów
A1. Dark Angel
muzyka, produkcja: Kelly Lee Owens, Oli Bayston
dodatkowa produkcja: George Daniel4:02 A2. Dreamstate
muzyka: Kelly Lee Owens, Oli Bayston, George Daniel
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
produkcja: Kelly Lee Owens, Oli Bayston, George Daniel
dodatkowa aranżacja: George Daniel5:30 A3. Love You Got
muzyka: Kelly Lee Owens, Philip von Boch Scully, Micah Gordon
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
produkcja: Kelly Lee Owens, von Boch
dodatkowa produkcja: Oli Bayston i George Daniel4:32 A4. Higher
muzyka: Kelly Lee Owens, Philip von Boch Scully, Micah Gordon
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
produkcja: Kelly Lee Owens, von Boch
dodatkowa produkcja: Oli Bayston i George Daniel3:38 A5. Rise
muzyka: Kelly Lee Owens, Andrew Ferguson, Matthew McBriar
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
produkcja: Kelly Lee Owens, Andrew Ferguson, Matthew McBriar
produkcja dodatkowa: Oli Bayston
produkcja wokalna: George Daniel4:21 B1. Ballad (In The End)
muzyka i produkcja: Tom Rowlands, Kelly Lee Owens
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
muzyka na smyczki: Kelly Lee Owens
produkcja dodatkowa: George Daniel, Oli Bayston
wykonanie partii smyczków: Raven Bush4:27 B2. Sunshine
muzyka: Kelly Lee Owens, James Greenwood i George Daniel
produkcja: Kelly Lee Owens, James Greenwood
produkcja dodatkowa: Oli Baysston i George Daniel3:43 B3. Air
muzyka: Kelly Lee Owens, Philip von Boch Scully, Micah Gordon
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
produkcja: Kelly Lee Owens, von Boch
dodatkowa produkcja: Oli Bayston i George Daniel5:04 B4. Time To
muzyka: Kelly Lee Owens i Oli Bayston
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
produkcja: Kelly Lee Owens i Oli Bayston
produkcja dodatkowa: George Daniel3:52 B5. Trust & Desire
muzyka: Kelly Lee Owens, Philip von Boch Scully, Micah Gordon
teksty i wokalizy: Kelly Lee Owens
muzyka na smyczki, dźwiękowy design: Kelly Lee Owens
produkcja: Kelly Lee Owens
produkcja dodatkowa: George Daniel
wykonanie partii smyczków: Raven Bush4:49 43:58
Informacje
- Cherish Kaya, George Daniel – A&R
- Samuel Burgess-Johnson – design
- Sam Pringle, Twiggy Rowley – management
- Matt Colton – mastering
- Amy Ratcliffe, Grace Banks, David Wrench – miksowanie
- Samuel Bradley – zdjęcie
Opinie krytyków
| Oceny łączne | |
|---|---|
| Publikacja | Ocena |
| Album of the Year | 74/100[6] |
| AnyDecentMusic? | 7.1/10[7] |
| Metacritic | 77/100[8] |
| Recenzje | |
| Publikacja | Ocena |
| AllMusic |  [9] |
| Clash | 7/10[10] |
| Far Out Magazine | [11] |
| The Guardian |  [12] |
| Musikexpress |  [13] |
| NME |  [14] |
| Pitchfork | 7.6/10[15] |
| PopMatters | 8/10[16] |
| The Skinny | [17] |
| Slant Magazine | [18] |
Album otrzymał średnią ocenę 74 na 100 na podstawie 10 recenzji krytycznych w zestawieniu Album of the Year, 7.1 na 10 na podstawie 10 recenzji w zestawieniu AnyDecentMusic?[7] oraz 77 na 100 na podstawie 9 recenzji w podsumowaniu Metacritic[8].
Tom Morgan z magazynu NME dał albumowi maksymalną ocenę stwierdzając: „Czwarty album walijskiej autorki muzyki elektronicznej Kelly Lee Owens to klasa mistrzowska w zabutelkowaniu tego silnego uczucia: emocjonalnego i potencjalnie zmieniającego życie doświadczenia utraty siebie pośród rozproszonych kończyn i niebiańskich świateł”. Owens, jego zdaniem, rozumie, że „emocje są tym, co naprawdę sprawia, że ten gatunek [muzyka taneczna] funkcjonuje. Powinieneś czuć błogość, ekstazę, zachwyt, miłość i zawrotne uniesienie”. Recenzent podkreśla produkcję, która „posiada fakturę światła przebijającego się przez chmury”. Spośród utworów wyróżnił „Trust & Desire”. Dreamstate jest, w jego opinii „kompletnym i donośnym sukcesem, oferując jedną z najbardziej wciągających emocjonalnie kolekcji muzyki elektronicznej[14].
W opinii Michaela Prennera z magazynu Musikexpress „Pomiędzy Jonem Hopkinsem, Caribou a Four Tet Kelly Lee Owens tworzy parkietowy album przepełniony intymnymi uczuciami. Hipnotyczny i euforyczny jednocześnie”[13].
Alexis Petridis z dziennika The Guardian ocenia, że Owens „wykorzystuje swoje specyficzne cechy bardziej subtelnie niż wcześniej. Rezultaty wydają się popowe, bez uciekania się do pop-dance’owych klisz. Zamiast nakładać standardową strukturę utworu na klubowe rytmy, jej utwory obierają bardziej holistyczną i angażującą trasę, skupiając się na hipnotycznych, bez końca powtarzanych pojedynczych liniach wokalnych, pozwalając muzyce wznosić się i zmieniać wokół nich, polegając na zmianach akordów i melodyjnych instrumentalnych haczykach zamiast dużych refrenów”. Podsumowując autor stwierdza, że Dreamstate „w dużej mierze osiąga swoje wielofunkcyjne cele. Nie jest jasne, czy może zmienić Owens w prawdziwą gwiazdę popu, ale być może nie o to chodzi: w końcu, biorąc pod uwagę jej wcześniejszą formę, kontynuacja najprawdopodobniej będzie zupełnie inna”[12].
Igor Bannikov z magazynu PopMatters twierdzi, że „Po bardziej minimalistycznych i akademickich pierwszych trzech płytach Owens robi, co może, aby dokonać tej zmiany, kładąc nacisk na swój głos i radosne rytmy. W swoim czwartym pełnometrażowym przedsięwzięciu Kelly Lee Owens zaprasza nas do realizacji naszych marzeń, a może nawet do zrobienia tego razem”[16].
Według Paula Simpsona z AllMusic Dreamstate, „choć równie atmosferyczny i eteryczny jak poprzednie dokonania Owens, wydaje się czerpać więcej z progresywnego house’u i trance’u niż ambientu i muzyki eksperymentalnej”. Album „sprawia wrażenie, jakby Owens próbowała osiągnąć sukces na miarę Peggy Gou i choć zawiera trochę wartościowego materiału, to w ogólnym rozrachunku nie wypada najlepiej”[9].
Zdaniem Harry’ego Tafoyi z magazynu Pitchfork „wiele utworów na tej płycie to masywne i błyszczące techno-behemoty. „Sunshine”, „Dark Angel” i „Air” wznoszą się i opadają nad genialnie wielobarwnymi syntezatorami, zbierając i załamując światło niczym wieżowce na tle zachodzącego słońca”. Dreamstate to – według niego – „również doskonały pokaz głosu Owens”, który na tej płycie jest „potężnie umieszczony na pierwszym planie”. Za najbardziej udany autor uważa utwór „Ballad (In the End)” z udziałem The Chemical Brothers, natomiast w innych dostrzega niedociągnięcia kompozytorskie i tekstowe. „Jednak pomimo tych drobnych problemów Dreamstate wydaje się ekscytującym krokiem naprzód” – podsumowuje na zakończenie[15].
W opinii Billa Pearisa z magazynu BrooklynVegan Dreamstate „wydaje się być próbą podniesienia poziomu, ale jest to naturalny postęp, a nie popowy zwrot na liście przebojów”. Zarazem jest to album, który „ma najlepszy flow ze wszystkich płyt Owens”[19].
„Album jest na przemian wyrazisty i niejasno naszkicowany” – uważa Nick Seip ze Slant Magazine[18].
Zbliżoną opinię przedstawiła Elle Palmer z Far Out Magazine. Według niej album jest odrobinę bardziej niespójny w słuchaniu niż niektóre wcześniejszych wydawnictw Owens. „Taneczne, gotowe do remiksu utwory są zestawione z utworami pełnymi delikatnych smyczków i klawiszy, podczas gdy wokal Owensa przemyka między tymi eterycznymi zawodzeniami i dopracowanymi popowymi refrenami”. Natomiast „najbardziej dopracowane utwory na Dreamstate to te, w których Owens skłania się ku eksperymentom z ambientem, pozwalając swojemu wokalowi i produkcji swobodnie wędrować, zamiast ograniczać je do klubu” Jako przykład podała „Time & Desire”[11].
Listy tygodniowe
| Kraj | Lista | Pozycja |
|---|---|---|
| Szkocja | Scottish Albums Chart | 25[20] |
| Wielka Brytania | UK Dance Albums | 2[21] |
| Wielka Brytania | UK Downloads Albums | 5[22] |
| Wielka Brytania | UK Independent Albums | 5[23] |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
