Loading AI tools
Dziedzina sztuki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Design (z ang. design /dɪˈzaɪn/, wzór), wzornictwo[2][3], dizajn[4] lub wzornictwo przemysłowe (z ang. industrial design) – wieloznaczny termin odnoszący się do przedmiotów użytkowych i dzieł sztuki, oznaczający ich wygląd albo projektowanie[5]. Design można zdefiniować jako „ogół działań o charakterze twórczym, dotyczącym projektowania dóbr i usług, których celem jest tworzenie wartości dodanej z perspektywy klienta, firmy oraz w wymiarze całego kraju jego powstawania”[6]
.jpg)
Termin design jest powszechnie wiązany ze wzornictwem przemysłowym, grafiką użytkową i sztuką użytkową.
Wzornictwo przemysłowe jest działalnością twórczą, której celem jest określenie zewnętrznych cech przedmiotów wytwarzanych przemysłowo, które to cechy określają strukturalne i funkcjonalne relacje, jakie dany wzór przemysłowy czynią całością spójną, i to zarówno z punktu widzenia producenta, jak i użytkownika.
„Wzornictwo przemysłowe zmierza do objęcia tych wszystkich aspektów otoczenia człowieka, które albo są uwarunkowane produkcją przemysłową albo są jej bezpośrednim rezultatem”[7].
Rezultatem działalności twórczej wzornictwa przemysłowego jest wzór przemysłowy.
Słowo design zaczerpnięte zostało do języka polskiego bezpośrednio z języka angielskiego wraz z napływem nowoczesnych wzorów przemysłowych i produktów zagranicznych w sytuacji wzrostu popularności angielszczyzny, zwłaszcza wśród młodzieży. Pochodzi z łac. designare: ‘wyznaczać’, ‘mianować’; por. wł. disegno: ‘rysunek’, ‘wzór’; fr. désigner: ‘wskazywać’, ‘wyznaczać’. W późniejszym czasie termin został przejęty przez inne języki; współczesne użycie upowszechniło się w wersji angielskiej jako „design”[8].
Pojęcie designu wykorzystywane jest w takich dziedzinach jak:
Design odnosi się nie tylko do produktów trwałych, czy statycznych – ale także do widowiska, np. pokazu sztucznych ogni czy spektaklu fontann wodnych.
Często zamiast projekt (designerski), mówi się design, i tylko z kontekstu wynika, z którym pojęciem mamy do czynienia. Design jako cecha produktu, nie jest projektem, na bazie którego ten produkt powstał lub powstanie, podobnie jak czerwień nie jest projektem czerwonej torebki, lecz jej cechą[potrzebny przypis].
Jeśli widzimy produkt finalny, a nie znamy jego projektu, to używanie pojęcia design jako projekt niesie ze sobą ryzyko błędu. Wyjaśni to przykład, w którym omawianą cechą jest wygląd, określany – dla uproszczenia – potocznymi słowami: „ładny” lub „brzydki”. Określenie „ładny design” (jako projekt) – nie musi być prawdziwe, bo projekt mógł być brzydki, a wykonawca wykonał dzieło niezgodnie z projektem. Można jednak się upierać, że dzieło powstało w oparciu o inny projekt, który właśnie był ładny. Rzeczywiście mogło tak być, ale to nie znaczy, że ładny wygląd zawsze jest skutkiem ładnego projektu, niekoniecznie oryginalnego. Możliwa jest bowiem sytuacja, w której wykonawca zaczął wykonywać dzieło w oparciu o oryginalny (brzydki) projekt, ale w trakcie pracy nieco improwizował, wprowadzając spontaniczne zmiany, na skutek których uzyskał efekt lepszy od zamierzonego przez projektanta. Wówczas stwierdzenie „ładny design” w sensie „projekt designu” jest fałszywe, bo ładnego projektu nie było.
Przedsiębiorstwa w celu poszukiwania przewagi konkurencyjnej mogą obniżać koszty produkcji, zwiększać wydajność lub innowacyjność, bądź też wpływać na wzrost wartości produktów poprzez wysokiej jakości design. To ostatnie działanie wymaga relatywnie niskich nakładów inwestycyjnych w porównaniu na przykład do prac badawczo-rozwojowych. Konsumenci są skłonni do płacenia za wysokiej jakości design. Badania, przeprowadzone w 10 krajach na grupie ponad 800 respondentów, pokazały, że konsumenci za wyrób o lepszej jakości wzorniczej w stosunku do produktu wykonanego z podobnego materiału, ale cechującego się gorszym projektem, są w stanie zapłacić średnio cenę aż o 27% wyższą[6]. Mimo iż przedsiębiorcy doceniają rolę designu to jednak wyniki badań ich aktywności w tym zakresie nie są zbyt optymistyczne. Jak pokazały badania[9] wykonane na potrzeby Instytutu Wzornictwa Przemysłowego ponad ¾ ankietowanych przedsiębiorców uznaje rolę wzornictwa w budowaniu przewagi konkurencyjnej za kluczową lub ważną. Jednak w praktyce w ciągu trzech poprzednich lat jedynie w 5% badanych firm przy pracach nad nowymi projektami korzystano wyłącznie z nowego wzornictwa. Typową strategią działania w zakresie dizajnu było korygowanie w mniejszym lub większym stopniu istniejących już wzorów.
Projektanci (nierzadko artyści) w tej dziedzinie, nazywani są designerami, a przedmiotem ich działalności jest design jako projekt.
Słowo design nie ma zastosowania do:
Instytucją mającą niezwykły wpływ na rozwój projektowania w Polsce miało stowarzyszenie Warsztaty Krakowskie powstałe w 1913 roku. Zajmowało się ono takimi dziedzinami jak projektowanie mebli, metalu, galanterii skórzanej, tkactwem, zabawkarstwem, introligatorstwem, batikiem i farbiarstwem. Do stowarzyszenia należeli tak wybitni twórcy jak Wojciech Jastrzębowski, Karol Homolacs, Zofia Stryjeńska, Bonawentura Lenart, Antoni Buszek, Józef Czajkowski, Karol Stryjeński, Kazimierz Młodzianowski. a związani z nim byli m.in.: Karol Tichy, Eleonora Plutyńska. Dowodem międzynarodowego uznania dla Warsztatów Krakowskich był ogromny sukces podczas Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu w 1925 roku, gdzie Polacy w tym wielu twórców Warsztatów Krakowskich otrzymali aż 189 wyróżnień. Po rozwiązaniu Warsztatów Krakowskich, w 1926 r., powołano w Warszawie Spółdzielnię Artystów Ład. W 1950 roku powstał założony przez profesor Wandę Telakowską Instytut Wzornictwa Przemysłowego (IWP), jedna z pierwszych instytucji zajmujących się wzornictwem przemysłowym w Europie. W instytucie powstawały pierwsze powojenne projekty dla wszystkich gałęzi polskiego przemysłu[potrzebny przypis].
W 1963 został utworzony Wydział Form Przemysłowych na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie jako pierwsza w Polsce szkoła wzornictwa. Wydział prowadzi kształcenie w zakresie sztuki projektowania o kierunku wzornictwo ze specjalnościami projektowanie produktu oraz komunikacji wizualnej. Pierwszy Wydział Wzornictwa Przemysłowego powołano w 1977 w warszawskiej ASP. Wybitnymi przedstawicielami polskiego designu związanymi z warszawską uczelnią byli: Jerzy Sołtan, Lech Tomaszewski, Andrzej Jan Wróblewski[potrzebny przypis].
W 1983[11] polscy architekci Jasna Strzałkowska-Ryszka, Jerzy Blancard, Lech Kłosiewicz i Andrzej Pańkowski[12] zaprojektowali wszystkie 23 planowane stacje I linii warszawskiego metra[11]. Ryszard Bojar i Jan Jędryka zaprojektowali w 1986 zegar elektroniczny, świetlny (LED) dla metra warszawskiego[13]. Wzornictwo, a więc design ich autorstwa, obejmujący nowoczesną, funkcjonalną i estetyczną architekturę oraz system informacji wizualnej (którego głównym elementem jest krój pisma bazujący na czcionce Helvetica będącej na świecie synonimem dobrego designu), którego standardy wykraczały daleko poza obowiązujące w tamtej epoce, stało się wzornictwem kultowym, wybitnym i jedynym zrealizowanym na tak wielką skalę w powojennej Polsce podczas realizacji jednej inwestycji. Przykład projektowania totalnego z wykorzystaniem najdroższych materiałów w przeciwieństwie do projektowania totalnego na przykład bloków mieszkalnych z wykorzystaniem najtańszych materiałów.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
