Dobrzyń (Golub-Dobrzyń)

Dobrzyń nad Drwęcą – dzielnica Golubia-Dobrzynia (województwo kujawsko-pomorskie) położona na lewym brzegu Drwęcy. w latach 1789–1870, 1919–(1941) oraz w 1951 jako odrębne miasto.

Ten artykuł dotyczy dzielnicy Golubia-Dobrzynia. Zobacz też: zobacz inne artykuły o miejscach o podobnej nazwie.

Dobrzyń (nad Drwęcą)

Dzielnica Golubia-Dobrzynia
Panorama Dobrzynia
Herb
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	golubsko-dobrzyński
Miasto	Golub-Dobrzyń
Data założenia	1789
Prawa miejskie	1789–1870, 1919–1950
W granicach Golubia-Dobrzynia	de facto 1941 / de iure 1951
Populacja (2011) • liczba ludności	10.722[1]
Położenie na mapie Golubia-Dobrzynia Dobrzyń (nad Drwęcą)
Położenie na mapie Polski Dobrzyń (nad Drwęcą)
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Dobrzyń (nad Drwęcą)
Położenie na mapie powiatu golubsko-dobrzyńskiego Dobrzyń (nad Drwęcą)
53°06′32″N 19°03′10″E

Miasto prywatne Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie lipnowskim, obwodzie lipnowskim województwa płockiego^[2]. W latach 1870–1919 jako gmina Dobrzyń nad Drwęcą. W 1951 (de facto w 1941^[3]) połączony z Golubiem utworzył nowe miasto Golub-Dobrzyń^[4].

Kościół św. Katarzyny w Dobrzyniu

W 2011 miał 10 722 mieszkańców^[1]

W dzielnicy znajduje się parafia pw. św. Katarzyny^[5].

Historia

Dobrzyń powstał na lewym brzegu Drwęcy jako przedmieście krzyżackiego Golubia.

• 1684 – nadanie przywilejów przez Zygmunta Działyńskiego^[6]
• 1789 – nadanie praw miejskich
• 1793 – 1807 – pod zaborem pruskim
• 1807 – Dobrzyń w Księstwie Warszawskim, gdzie usamodzielnił się od Golubia, pozostającego w Prusach
• 1815 – Dobrzyń w Królestwie Polskim. Rozwinął się wówczas jako ośrodek rzemieślniczo-handlowy, choć część mieszkańców zajmowała się przemytem.
• 1870 – 1919 – pozbawiony praw miejskich
• 1939 – 1945 – włączony do Niemiec jako Dobrin an der Drewenz, a 50% ludności, w większości Żydzi, zostaje wymordowana przez Niemców
• 1941 – utrata samodzielności w czasie okupacji przez połączenie z Golubiem i utworzenie miasta Golub-Dobrzyń^[3]. Jako niesamodzielne miasto występuje w wykazch z 1948 roku^[7][8]
• 1951 – formalne połączenie z Golubiem i utworzenie miasta Golub-Dobrzyń. Przed samym połączeniem Dobrzyń został przeniesiony z powiatu rypińskiego do powiatu wąbrzeskiego (gdzie znajdował się Golub) w woj. bydgoskim, i już w powiecie wąbrzeskim utworzono miasto Golub-Dobrzyń^[4]

Zabytki

• Kościół parafialny św. Katarzyny Aleksandryjskiej z 1823–1827 w stylu klasycystycznym. Wewnątrz wyposażenie pochodzące częściowo ze zburzonego kościoła św. Mikołaja w Toruniu. Plac Tysiąclecia 14, nr rej.: A/494 z 31.08.1927 i z 23.01.1996
• zabudowa mieszkalna sprzed 1939 roku.