Denis Shapovalov

Denis Shapovalov (ros. Денис Викторович Шаповалов heb. דניס שפובלוב ur. 15 kwietnia 1999 w Tel Awiwie) – kanadyjski tenisista pochodzenia rosyjsko-żydowskiego, zdobywca Pucharu Davisa w 2022 roku.

Denis Shapovalov

Państwo	Kanada
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1999 Tel Awiw-Jafa
Wzrost	185 cm
Gra	leworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	2017
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Matt Daly
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	10 (21 września 2020)
Australian Open	QF (2022)
Roland Garros	3R (2023)
Wimbledon	SF (2021)
US Open	QF (2020)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	44 (24 lutego 2020)
Australian Open	2R (2021)
Roland Garros	1R (2020)
US Open	QF (2020)

Życie prywatne

20 lipca 2023 roku zaręczył się ze szwedzką tenisistką Mirjam Björklund^[1].

Kariera tenisowa

W gronie juniorów wygrał Wimbledon 2016 w grze pojedynczej chłopców, pokonując w finale Alexa de Minaura. Na tym samym turnieju został finalistą gry podwójnej chłopców, partnerując Félixowi Auger-Aliassime. Startując z tym samym tenisistą, Shapovalov przegrał również finał US Open 2015 w deblu chłopców. Najwyżej w rankingu juniorów był w lipcu 2016, na pozycji nr 2.

Zawodowym tenisistą Shapovalov został w 2017 roku. Po raz pierwszy w drabince głównej zawodów Wielkiego Szlema zagrał na Wimbledonie 2017, otrzymując od organizatorów dziką kartę. Odpadł z rywalizacji w 1. rundzie po porażce z Jerzym Janowiczem. W cyklu ATP Challenger Tour Kanadyjczyk odniósł dwa triumfy.

W 2018 osiągnął półfinał turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie, wygrywając m.in. z Milosem Raonicem. W tym samym roku dotarł do półfinału w Tokio, pokonując po drodze Stana Wawrinkę.

W sezonie 2019 Kanadyjczyk odniósł pierwszy triumf w cyklu ATP Tour, w październiku w Sztokholmie. Shapovalov zakończył zawody bez straty seta, a w finale pokonał Filipa Krajinovicia. Na początku listopada został finalistą ATP Tour Masters 1000 w Paryżu, eliminując m.in. Alexandra Zvereva i Gaëla Monfilsa. Finał Kanadyjczyk przegrał z Novakiem Đokoviciem. W czerwcu Shapovalov osiągnął finał debla w Stuttgarcie, partnerując Rohanowi Bopannie.

W 2020 roku podczas US Open osiągnął pierwszy ćwierćfinał w zawodach Wielkiego Szlema zarówno w grze pojedynczej, jak i w grze podwójnej. W tym samym sezonie awansował też do półfinałów w Rzymie i w Petersburgu.

W sezonie 2021 Shapovalov przegrał w finale zawodów w Genewie z Casperem Ruudem 6:7(6), 4:6. W listopadzie osiągnął finał turnieju w Sztokholmie, w którym uległ 4:6, 6:2, 4:6 Tommy’emu Paulowi.

W 2022 roku Kanadyjczyk uzyskał awans do meczu o tytuł podczas rozgrywek deblowych w Dosze. Razem z Rohanem Bopanną przegrali wówczas 6:7(1), 1:6 z deblem Wesley Koolhof–Neal Skupski. W tym samym sezonie osiągnął dwa finały turniejów singlowych: w Seulu, gdzie przegrał z Yoshihito Nishioką 4:6, 6:7(5) oraz w Wiedniu, w którym uległ Daniiłowi Miedwiediewowi 6:4, 3:6, 2:6.

Podczas sezonu 2023, od lipca zmagał się z urazem kolana. Swój ostatni start w 2023 roku zanotował podczas Wimbledonu. Wrócił do rywalizacji wraz z początkiem sezonu 2024, w którym odniósł drugi triumf w cyklu ATP Tour, w listopadzie podczas halowego turnieju w Belgradzie. Do zawodów awansował z eliminacji, a w rundzie finałowej pokonał bez straty seta Hamada Međedovicia.

W 2016 zadebiutował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. W listopadzie 2022 roku zdobył z Kanadą tytuł pokonując w finale 2:0 Australię. Shapovalov swój singlowy mecz przeciwko Thanasiemu Kokkinakisowi wygrał 6:2, 6:4. W tym samym roku zwyciężył razem z drużyną w turnieju ATP Cup. Ponadto w 2019 roku został finalistą Pucharu Davisa, w którym rundę finałową Kanadyjczycy przegrali z Hiszpanią.

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 10. miejscu (21 września 2020), a w klasyfikacji gry podwójnej na 44. pozycji (24 lutego 2020).

Finały w turniejach ATP Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (3–5)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	20 października 2019	Sztokholm	Twarda (hala)	Filip Krajinović	6:4, 6:4
Finalista	1.	3 listopada 2019	Paryż	Twarda (hala)	Novak Đoković	3:6, 4:6
Finalista	2.	22 maja 2021	Genewa	Ceglana	Casper Ruud	6:7(6), 4:6
Finalista	3.	13 listopada 2021	Sztokholm	Twarda (hala)	Tommy Paul	4:6, 6:2, 4:6
Finalista	4.	2 października 2022	Seul	Twarda	Yoshihito Nishioka	4:6, 6:7(5)
Finalista	5.	30 października 2022	Wiedeń	Twarda (hala)	Daniił Miedwiediew	6:4, 3:6, 2:6
Zwycięzca	2.	9 listopada 2024	Belgrad	Twarda (hala)	Hamad Međedović	6:4, 6:4
Zwycięzca	3.	9 luty 2025	Dallas	Twarda (hala)	Casper Ruud	7:6(5), 6:3

Gra podwójna (0–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	16 czerwca 2019	Stuttgart	Trawiasta	Rohan Bopanna	John Peers Bruno Soares	5:7, 3:6
Finalista	2.	18 lutego 2022	Doha	Twarda	Rohan Bopanna	Wesley Koolhof Neal Skupski	6:7(4), 1:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	2016	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Alex de Minaur	4:6, 6:1, 6:3

Gra podwójna (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	2015	US Open, Nowy Jork	Twarda	Félix Auger-Aliassime	Brandon Holt Riley Smith	7:5, 7:6(3)
Finalista	1.	2016	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Félix Auger-Aliassime	Kenneth Raisma Stefanos Tsitsipas	6:4, 4:6, 2:6